การพัฒนาชุดกิจกรรมการสื่อสารภาษาจีนสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๒

Main Article Content

ZHONG BINGLING
ชูชาติ พิณพาทย์
ปริญญา ทองสอน

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อสร้างชุดกิจกรรมการสื่อสารภาษาจีนสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ให้มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์มาตรฐาน 80/80 2) เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการสื่อสารภาษาจีนของนักเรียนก่อนและหลังการเรียน 3) เพื่อศึกษาเจตคติของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ที่มีต่อการใช้ชุดกิจกรรมการสื่อสารภาษาจีน ประชากร ได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนรัตนชัยศึกษา ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2560 จำนวนทั้งหมด 26 คน เครื่องมือในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ 1) ชุดกิจกรรมการสื่อสารภาษาจีน 2) แบบประเมินความสามารถในการสื่อสารภาษาจีน 3) แบบวัดเจตคติต่อการเรียนโดยใช้ชุดกิจกรรมการสื่อสารภาษาจีน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล  ได้แก่ 1) ความถี่ 2) ค่าร้อยละ 3) ค่าเฉลี่ย 4) ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 5) ค่าประสิทธิภาพ E1/E2


ผลการวิจัยพบว่า


  1. ชุดกิจกรรมการสื่อสารภาษาจีนสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ที่สร้างขึ้นมีประสิทธิภาพ 84.27/80.88 สูงกว่าเกณฑ์มาตรฐาน 80/80

  2. ความสามารถในการสื่อสารภาษาจีนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 จำนวน 26 คน ที่เรียนด้วยชุดกิจกรรมการสื่อสารภาษาจีน หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน

  3. นักเรียนที่เรียนด้วยชุดกิจกรรมการสื่อสารภาษาจีน มีเจตคติต่อการใช้ชุดกิจกรรม

การสื่อสารภาษาจีนสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 อยู่ในระดับปานกลาง

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
BINGLING, Z., พิณพาทย์ ช., & ทองสอน ป. (2019). การพัฒนาชุดกิจกรรมการสื่อสารภาษาจีนสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๒. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 6(2), 113–121. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDMCU/article/view/190267
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กนกรัตน์ ปิลาผล และวิวัฒน์ มีสุวรรณ์. (2560). การพัฒนาชุดกิจกรรมการเรียนรู้มัลติมีเดียภาษาญี่ปุ่น เรื่อง สำนวนการให้-รับสำหรับนักศึกษาวิชาเอกภาษาญี่ปุ่น. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 19 (4) : 15-23.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ขจรวรรณ ภู่ขจร. (2554). การพัฒนาชุดกิจกรรมการเรียนรู้ภาษาจีน เรื่อง อาหารและเครื่องดื่ม กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยนเรศวร.
บุญชม ศรีสะอาด. (2541). การพัฒนาการสอน. กรุงเทพมหานคร: ชมรมเด็ก.
เบญจมาศ ขำสกุล. (2558). (19 มี.ค. 2561). ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร. แหล่งที่มา: https://sites.google.com/site/thaicommunication83/bth-thi-1-kar-suxsar
พิมล ทองวิจารณ์. (2548). ชุดการสอนภาษาจีนเพื่อการสื่อสารระดับพื้นฐานสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย :มหาวิทยาลัยบูรพา.
วราพร ไชยเขียว. (2548). การพัฒนาชุดกิจกรรมเพื่อฝึกทักษะการพูดภาษาอังกฤษสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต. คณะครุศาสตร์ :มหาวิทยาลัยราชภัฎอุตรดิตถ์.
สำเรียง จานเขื่อง. (2554). การพัฒนาทักษะภาษาเพื่อการสื่อสาร ตามแนวคิดสองเป็นฐาน ตามหลักการของเคน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต.บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
MENG QIU. (2555). การพัฒนาชุดการสอนภาษาจีน สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ที่เริ่มต้นเรียนภาษาจีนในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตร์มหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยบูรพา.
SUN LIYUN. (2559). การพัฒนาชุดกิจกรรมการเรียนภาษาจีนขั้นพื้นฐาน โดยใช้รูปแบบการเรียนรู้แบบร่วมมือ สำหรับนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนสาธิต “พิบูลบำเพ็ญ”มหาวิทยาลัยบูรพา. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตร์มหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยบูรพา.
YANG DAN. (2553). การพัฒนาชุดกิจกรรมการเรียนภาษาจีนขั้นพื้นฐาน สำหรับนักเรียนประถมศึกษาปีที่ 4. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตร์มหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยบูรพา.