การแบ่งปันความรู้: กรณีศึกษาองค์การมหาชนในประเทศไทย [Knowledge Sharing: A Case Study of Public Organizations in Thailand]
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to study the processes of knowledge sharing in public organizations in Thailand. A qualitative research on three multiple case studies was conducted. The data were collected by in-depth interviews with 35 informants who were executives, persons in charge, and officers; observations and a documents analysis. The data were analyzed for the trend in each case. Then, the findings from each case were compared by cross cases analysis in order to conclude as the research findings. The research found that the knowledge sharing processes in the public organizations consisted of goals setting, identifying persons in charge, identifying knowledge topics, identifying tools, implementating, evaluating, and storing. The Implementation process was adjusted by each organization’s objectives.
Article Details
References
นวพร ประสมทอง และคณะ. (2557). โมเดลสมการโครงสร้าง ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการจัดการความรู้ของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม(SMEs) กลุ่มอุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่มในประเทศไทย. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร, 9(1), 113-126.
บุญดี บุญญากิจ และคณะ. (2547). การจัดการความรู้จากทฤษฏีสู่การปฏิบัติ. สถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ กรุงเทพฯ: บริษัท จิรวัฒน์ เอ็กซ์เพรส จำกัด.
วิจารณ์ พานิช. (2559). ขอบฟ้าใหม่ในการจัดการความรู้. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันส่งเสริม
การจัดการความรู้เพื่อสังคม.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 พ.ศ. 2560-2564. สืบค้นจาก www.sukhothai.go.th/mainredcross/7I.pdf สืบค้นเมื่อวันที่ 12 ธันวาคม 2559
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2548). ความรู้เกี่ยวกับองค์การมหาชน. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ.
สุภางค์ จันทวานิช. (2554). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 19). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Bart van den Hooff, Jan A. de Ridder. (2004) .Knowledge sharing in context: the influence of organizational commitment, communication climate and CMC use on knowledge sharing. Journal of Knowledge Management, 8(6), 117-130.
Dalkir, K. (2005). Knowledge management in theory and practice. Amsterdam: Butterworth Heinemann.
Davenport, T. H., & Prusak, L. (1998). Working knowledge: how organizations manage what they know. Boston, Mass: Harvard Business School Press
Drucker, P. F. (1995). Post-capitalist society. Oxford [England]: Butterworth Heinemann.
Grant M.(1996). Toward A Knowledge-Based Theory of the Firm. Journal of Strategic Management , 17, 109-122.
Ikujiro Nonaka and Hirotaka Takeuchi. (1995) The knowledge-creating company: how Japanese companies create the dynamics of innovation. New York: Oxford University Press
Kaisa Henttonen, Aino Kianto, Paavo Ritala, (2016). Knowledge sharing and individual work performance: an empirical study of a public sector organization. Journal of Knowledge Management, 20(4), 749-768.
L.J. Yao, T.H.Y. Kam, S.H. Chan. (2007). Knowledge sharing in Asian public administration sector: the case of Hong Kong. Journal of Enterprise Information Management, 20(1), 51-69.
Li An Ho, Tsung Hsien Kuo. (2013). How system quality and incentive affect knowledge sharing. Journal of Industrial Management and Data Systems, 113(7), 1048-1063.
Linda Argote and Paul Ingram. (2000). Knowledge Transfer: A Basis for Competitive Advantage in Firms. Journal of Organizational Behavior and Human Decision Processes, 82(1), 150-169.
Miles, M. B., Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: an expanded sourcebook (2nd ed). Thousand Oaks Calif.: Sage
Negar Monazam Tabrizi and Sharon Morgan. (2014). Models for Describing Knowledge Sharing Practices in the Healthcare Industry: Example of Experience Knowledge Sharing. International Journal of Management and Applied Research. 1(2), 48-67.
Norman, K., Denzin, Yvonna S. Lincoln.(2000). Handbook of qualitative research (2nd ed). Thousand Oaks Calif: Sage Publications.
O’Dell, C., and Grayson, C.J. (1998). If only we knew what we know: identification and transfer of internal best practices. California Management Review, 40(3), 154–174.
Peyman Akhavan, AkBAR Rahimi, Gholamhossein Mehralian. (2013). Developing a model for knowledge sharing in research centers, VINE, 43(3), 357-393
Peter Holdt Christensen. (2007). Knowledge sharing: moving away from the obsession with best practices. Journal of Knowledge Management, 11(1), 36-47.
Riccardo Silvi Suresh Cuganesan, (2006), Investigating the management of knowledge for competitive advantageA strategic cost management perspective, Journal of Intellectual Capital, 7(3), 309-323.
Rivero, J. (1977). Droit administratif (8th ed). Paris: Dallog
Wang and Noe (2010). knowledge sharing a review and directions for future research. Human Resource Management Review, 20, 115–13.
TCIJ (2559). 14ปี องค์กรมหาชน ใช้งบ 126,929 ล้าน จับตาปี 59 เริ่ม‘ยุบ-ย้ายการกำกับดูแล.สืบค้นจาก. http://www.tcijthai.com/news/2016/01/scoop/5990.สืบค้นเมื่อวันที่ 30 ธันวาคม 2559
Yin, R, K. (2014). Case study research: design and methods (5th ed). Thousand Oaks, Calif.: Sage Publications.
