Political Communication of King Boromakot in his Writings : Tossarod-Sorn-Phra-Ram, Palee-Sorn-Nong, and Ratchasawat.

Authors

  • natawut klaisuwan Thai Language Department, Faculty of Humanities, Mahamakut Buddhist University

Keywords:

Political Communication, King Boromakot, Tossarod-Sorn-Phra-Ram, Palee-Sorn-Nong, Ratchasawat

Abstract

This research article aims to 1) find out the political issues in King Boromakot's writings and 2) analyze the behaviors of King Boromakot's subordinates. The data were the King's three poetries, including Tossarod-Sorn-Phra-Ram, Palee-Sorn-Nong, and Ratchasawat. The result found that King Boromakot used these writings as tools of political communication, informing the viceroy to be prepared for his ascending the throne and communicating to the royal family and all noblemen to be loyal to the viceroy and to well perform their duties, not causing any political troubles. The result also showed that King Boromakot's subordinates were ambitious. For the objectives of the three poetries, they were 1) to teach the viceroy to be knowledgeable in governing the country and 2) to inform the royal family and all noblemen to have appropriate responsibilities and performances.

References

กุสุมา รักษมณี. (2554). สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ ใน นามานุกรมพระมหากษัตริย์ไทย (น. 168). กรุงเทพฯ: มูลนิธิสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา.

กุหลาบ มัลลิกะมาส, คุณหญิง. (2562). ความรู้ทั่วไปทางวรรณคดีไทย (พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ณัฐวุฒิ คล้ายสุวรรณ. (2564). ประวัติวรรณคดีไทย 1. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ทวน วิริยาภรณ์ (บก.). (2507ก). โคลงทศรถสอนพระราม ใน ชุมนุมพระราชนิพนธ์และบทประพันธ์. พระนคร: ป. พิศนาคะการพิมพ์.

_______ . (2507ข). โคลงพาลีสอนน้อง ใน ชุมนุมพระราชนิพนธ์และบทประพันธ์. พระนคร: ป. พิศนาคะการพิมพ์.

_______ . (2507ค). โคลงราชสวัสดิ์ ใน ชุมนุมพระราชนิพนธ์และบทประพันธ์. พระนคร: ป. พิศนาคะการพิมพ์.

เทพมนตรี ลิมปพยอม. (2543). การบ้านการเมืองเรื่องเจ้าฟ้ากุ้ง (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มติชน.

นิตยา กาญจนะวรรณ. (2559). วรรณกรรมอยุธยา (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2549). การเมืองไทยสมัยพระนารายณ์ (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: มติชน.ประชุมคำให้การกรุงศรีอยุธยา รวม 3 เรื่อง : คำให้การชาวกรุงเก่าคำให้การขุนหลวงวัดประดู่ทรงธรรมคำให้การขุนหลวงหาวัด. (2553). กรุงเทพฯ: แสงดาว.

พัฒน์ เพ็งผลา. (2556). วรรณกรรมบาลีในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

พูลศรี นนทรีย์. (2527). สมุหนายกและสมุหพระกลาโหม: บทบาทและอำนาจทางด้านการเมืองการปกครองนับแต่รัชสมัยสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถจนสิ้นรัชสมัยสมเด็จพระที่นั่ง สุริยามรินทร์. (วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาประวัติศาสตร์เอเชียตะวันออกเฉียงใต้, มหาวิทยาลัยศิลปากร).

มานพ ถาวรวัฒน์สกุล. (2547). ขุนนางอยุธยา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. (2559). อิทธิพลวรรณกรรมต่างประเทศที่มีต่อวรรณกรรมไทย (พิมพ์ครั้งที่ 13). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

เล็กดา อิ่มใจ. (2528). การศึกษาเปรียบเทียบโคลงพระราชนิพนธ์ 6 เรื่องในสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาจารึกภาษาไทย,มหาวิทยาลัยศิลปากร).

วิไลเลขา ถาวรธนสาร และคณะ. (2563). พื้นฐานวัฒนธรรมไทย (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

สุมาลี ลิ้มประเสริฐ. (2563). วรรณคดีคำสอน ใน ประวัติวรรณคดีไทยฉบับมูลนิธิสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ภาค ข วรรณคดีไทยประเภทต่างๆ เล่ม 2. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา.

Downloads

Published

2023-12-04

How to Cite

klaisuwan, natawut. (2023). Political Communication of King Boromakot in his Writings : Tossarod-Sorn-Phra-Ram, Palee-Sorn-Nong, and Ratchasawat. Aksara Pibul Journal, 4(2), 87–102. retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/APBJ/article/view/263482

Issue

Section

Research Articles