Political Communication of King Boromakot in his Writings : Tossarod-Sorn-Phra-Ram, Palee-Sorn-Nong, and Ratchasawat.
Keywords:
Political Communication, King Boromakot, Tossarod-Sorn-Phra-Ram, Palee-Sorn-Nong, RatchasawatAbstract
This research article aims to 1) find out the political issues in King Boromakot's writings and 2) analyze the behaviors of King Boromakot's subordinates. The data were the King's three poetries, including Tossarod-Sorn-Phra-Ram, Palee-Sorn-Nong, and Ratchasawat. The result found that King Boromakot used these writings as tools of political communication, informing the viceroy to be prepared for his ascending the throne and communicating to the royal family and all noblemen to be loyal to the viceroy and to well perform their duties, not causing any political troubles. The result also showed that King Boromakot's subordinates were ambitious. For the objectives of the three poetries, they were 1) to teach the viceroy to be knowledgeable in governing the country and 2) to inform the royal family and all noblemen to have appropriate responsibilities and performances.
References
กุสุมา รักษมณี. (2554). สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ ใน นามานุกรมพระมหากษัตริย์ไทย (น. 168). กรุงเทพฯ: มูลนิธิสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา.
กุหลาบ มัลลิกะมาส, คุณหญิง. (2562). ความรู้ทั่วไปทางวรรณคดีไทย (พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ณัฐวุฒิ คล้ายสุวรรณ. (2564). ประวัติวรรณคดีไทย 1. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทวน วิริยาภรณ์ (บก.). (2507ก). โคลงทศรถสอนพระราม ใน ชุมนุมพระราชนิพนธ์และบทประพันธ์. พระนคร: ป. พิศนาคะการพิมพ์.
_______ . (2507ข). โคลงพาลีสอนน้อง ใน ชุมนุมพระราชนิพนธ์และบทประพันธ์. พระนคร: ป. พิศนาคะการพิมพ์.
_______ . (2507ค). โคลงราชสวัสดิ์ ใน ชุมนุมพระราชนิพนธ์และบทประพันธ์. พระนคร: ป. พิศนาคะการพิมพ์.
เทพมนตรี ลิมปพยอม. (2543). การบ้านการเมืองเรื่องเจ้าฟ้ากุ้ง (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มติชน.
นิตยา กาญจนะวรรณ. (2559). วรรณกรรมอยุธยา (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2549). การเมืองไทยสมัยพระนารายณ์ (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: มติชน.ประชุมคำให้การกรุงศรีอยุธยา รวม 3 เรื่อง : คำให้การชาวกรุงเก่าคำให้การขุนหลวงวัดประดู่ทรงธรรมคำให้การขุนหลวงหาวัด. (2553). กรุงเทพฯ: แสงดาว.
พัฒน์ เพ็งผลา. (2556). วรรณกรรมบาลีในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
พูลศรี นนทรีย์. (2527). สมุหนายกและสมุหพระกลาโหม: บทบาทและอำนาจทางด้านการเมืองการปกครองนับแต่รัชสมัยสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถจนสิ้นรัชสมัยสมเด็จพระที่นั่ง สุริยามรินทร์. (วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาประวัติศาสตร์เอเชียตะวันออกเฉียงใต้, มหาวิทยาลัยศิลปากร).
มานพ ถาวรวัฒน์สกุล. (2547). ขุนนางอยุธยา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. (2559). อิทธิพลวรรณกรรมต่างประเทศที่มีต่อวรรณกรรมไทย (พิมพ์ครั้งที่ 13). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
เล็กดา อิ่มใจ. (2528). การศึกษาเปรียบเทียบโคลงพระราชนิพนธ์ 6 เรื่องในสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาจารึกภาษาไทย,มหาวิทยาลัยศิลปากร).
วิไลเลขา ถาวรธนสาร และคณะ. (2563). พื้นฐานวัฒนธรรมไทย (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สุมาลี ลิ้มประเสริฐ. (2563). วรรณคดีคำสอน ใน ประวัติวรรณคดีไทยฉบับมูลนิธิสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ภาค ข วรรณคดีไทยประเภทต่างๆ เล่ม 2. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Faculty of Humanities and Social sciences, Pibulsongkram Rajabhat University

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
บทความหรือข้อคิดใด ๆ ที่ปรากฏในวารสารอักษราพิบูลที่เป็นวรรณกรรมของผู้เขียน บรรณาธิการ หรือ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย