รุกขเทวดาและนางไม้ในนิราศบันทึกการเดินทางสู่ภาคตะวันออกของไทย
คำสำคัญ:
รุกขเทวดา, นางไม้, ผีอารักษ์, ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์, นิราศบทคัดย่อ
บทความนี้มุ่งศึกษาคติความเชื่อเรื่องรุกขเทวดาและนางไม้ในนิราศบันทึกการเดินทางสู่ภาคตะวันออกของไทย โดยศึกษาจากนิราศ 5 เรื่อง ได้แก่ นิราศเมืองแกลง โคลงนิราศฉะเชิงเทรา นิราศปราจีนบุรี นิราศจันทบุรี-กรุงเทพฯ และ นิราศเมืองตราด โดยใช้กรอบแนวคิดการศึกษาภูมิวัฒนธรรมกับความเชื่อและตำนาน การศึกษาความเชื่อและพิธีกรรมทางคติชนวิทยา และการศึกษาวิเคราะห์วรรณคดี
ผลการศึกษาพบว่า กวีบันทึกคติความเชื่อเรื่องรุกขเทวดาและนางไม้แบ่งได้เป็นประเภทรุกขเทวดา พบใน โคลงนิราศฉะเชิงเทรา ได้แก่ เจ้าพ่อโพ (โพเทพ) และเจ้าพ่อไทร (ไทรเทพยเจ้า) สัมพันธ์กับคติความเชื่อดั้งเดิมและอ้างถึงวรรณคดีไทยเรื่อง สมุทรโฆษคำฉันท์ และ อนิรุทธคำฉันท์ และประเภทนางไม้ พบใน นิราศเมืองแกลง โคลงนิราศฉะเชิงเทรา และ นิราศปราจีนบุรี ได้แก่ นางตะเคียนและนางไม้ในป่า โดยที่กวีไม่ได้ระบุชื่อ นอกจากนั้นยังพบคติความเชื่อเกี่ยวกับ ผีอารักษ์ ประเภทเจ้าป่า ใน นิราศเมืองแกลง ผลการศึกษาไม่ปรากฏคติความเชื่อเรื่องรุกขเทวดาและนางไม้ใน นิราศจันทบุรี-กรุงเทพฯ และ นิราศเมืองตราด บทบาทของรุกขเทวดาและนางไม้ ในนิราศบันทึกการเดินทางสู่ภาคตะวันออกของไทยแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ กับธรรมชาติและความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับสิ่งเหนือธรรมชาติ แสดงให้เห็นการเชื่อมโยง ความเชื่อถือในความศักดิ์สิทธิ์ของต้นไม้ การขอพร ความรู้สึกไม่ปลอดภัย และความสัมพันธ์ ของกวีที่มีต่อนางผู้เป็นที่รัก สร้างสีสันของฉากและบรรยากาศที่ตื่นเต้นให้แก่ผู้อ่าน และสืบทอด คติความเชื่อดั้งเดิมเรื่องผีอารักษ์ ประเภทผีประจำต้นไม้ในสังคมไทย
References
ชนินทร์ ผ่องสวัสดิ์. (2556). คติความเชื่อเกี่ยวกับการบูชารุกขเทวดาในสังคมไทยมีอิทธิพลมาจากศาสนาฮินดูหรือพุทธศาสนากันแน่ ?. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 15(1), 11-18.
ชลดา เรืองรักษ์ลิขิต. (2564). พรรณไม้และบทบาทของพรรณไม้ในวรรณกรรมของสุนทรภู่. กรุงเทพฯ: ธนาเพรส.
ดำรงราชานุภาพ, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยา. (2543). ชีวิตและงานของสุนทรภู่ (พิมพ์ครั้งที่ 15). กรุงเทพฯ: บรรณาคาร.
ทิดถึก. (2538). หมอดูชาวบ้าน. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
นฤพนธ์ ด้วงวิเศษ. (2560). เจ้าแม่ตะเคียน: การสร้างเรือนร่างหญิงให้กับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในวัฒนธรรมบริโภคแบบไทย. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 13(2), 65-98.
ภูวเนตรนรินทรฤทธิ์, พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวง. (2544). โคลงนิราศฉะเชิงเทรา. กรุงเทพฯ: พิฆเณศ พริ้นท์ติ้งเซ็นเตอร์.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 (พิมพ์ครั้งที่ 2).กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
รามทิพรจน์ (เหี้ยม รมยานนท์), หลวง. (2516). นิราศเมืองตราด. กรุงเทพฯ: แผนกการพิมพ์ กรมการทหารสื่อสาร.
ศรีศักร วัลลิโภดม. (2527). การถือผีในเมืองไทย. ศิลปวัฒนธรรม, 5(4), 6-17.
_______. (2554). การศึกษาสังคมไทยผ่าน “ภูมิวัฒนธรรม”. สืบค้นจาก https://lek-prapai.org/home/view.php?id=84.
ส. พลายน้อย. (2554). พฤกษนิยาย (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: ยิปซี.
สุกัญญา สุจฉายา. (2566). ผีในคติชนวิทยาของไทย. ใน เอกสารประกอบการเสวนาทางวิชาการด้านประวัติศาสตร์และจารีตประเพณี ประจำปีงบประมาณ 2566 ผี : นานาสาระความเชื่อในวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพฯ: กลุ่มจารีตประเพณี สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร.
สุจิตต์ วงษ์เทศ (บก.). (2551). พระราชหัตถเลขารัชกาลที่ 5 เสด็จประพาสมณฑลปราจีนบุรีและเอกสารประวัติศาสตร์ จังหวัดปราจีนบุรี. กรุงเทพฯ: เรือนแก้วการพิมพ์.
เสฐียรโกเกศ. (2515). เมืองสวรรค์ และผีสาง เทวดา. กรุงเทพฯ: บรรณาคาร.
อภิลักษณ์ เกษมผลกูล. (2564). บันทึกถึง “ผี” ในวรรณคดีของสุนทรภู่: ว่าด้วยความรับรู้นานาผีและการสร้างผีในยุคต้นกรุงรัตนโกสินทร์. ศิลปวัฒนธรรม, 42(8), 118-129.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2024 คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
บทความหรือข้อคิดใด ๆ ที่ปรากฏในวารสารอักษราพิบูลที่เป็นวรรณกรรมของผู้เขียน บรรณาธิการ หรือ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย