การเรียนรู้ภาษาอังกฤษในฐานะภาษาต่างประเทศด้วยตนเอง: กรณีศึกษานักศึกษาจีนในมหาวิทยาลัยเอกชนไทย
คำสำคัญ:
นักศึกษาจีน, ภาษาอังกฤษในฐานะภาษาต่างประเทศ, การเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองบทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับพฤติกรรมและการรับรู้การเรียนรู้ภาษาอังกฤษในฐานะภาษาต่างประเทศด้วยตนเอง :กรณีศึกษานักศึกษาจีนในมหาวิทยาลัยเอกชนไทย กลุ่มตัวอย่างจำนวน 169 คน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลโดยการแจกแจงค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า พฤติกรรมการเรียนรู้และการรับรู้ภาษาอังกฤษในฐานะภาษาต่างประเทศด้วยตนเองของนักศึกษาจีนโดยภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง (ค่าเฉลี่ย 3.29 ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.78) เรียงลำดับดังนี้ ด้านแรงจูงใจในการเรียนรู้ ด้านความสามารถในการเรียนรู้ ด้านความมั่นใจในการเรียนรู้ ด้านกลยุทธ์ในการเรียนรู้ และด้านการปฏิสัมพันธ์ทางสังคม – วัฒนธรรมในการเรียนรู้ จากการสัมภาษณ์นักศึกษาจีนจำนวน 17 คน พบว่าการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองของนักศึกษาจีน มีหลายรูปแบบและสอดคล้องกับผลที่ได้จากแบบสอบถาม ซึ่งผลการวิจัยครั้งนี้จะเป็นประโยชน์ในการเรียนภาษาอังกฤษด้วยตนเองและอาจารย์ผู้สอนที่จะนำไปใช้จัดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษด้วยตนเอง
เอกสารอ้างอิง
ศิริเพ็ญ ทฤษณาวดี. (2560). ฝ่ากำแพงเมืองจีน. สืบค้นเมื่อ 12 กรกฎาคม 2562, จาก www.kroo
bannok.com
สำนักงานคณะกรรมการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2562). สถิติอุดมศึกษา.
สืบค้น เมื่อ 8 ตุลาคม 2563, จาก mua. www.mhesi.go.th.
สินีนาศ สร้อยคีรีและติน ปรัชญพฤทธิ์. (2550). ยุทธศาตร์การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ (ก.พ.ร.). วารสารวิจัย มสด.3, 82-94.
สุมิตรา สุรรัตน์เดชา และชไมภัค เตชัสอนันต์ (2559). การสร้างสรรค์วัฒนธรรมการเรียนรู้ภาษาอังกฤษโดยผ่านการมีส่วนร่วมของผู้เรียนและผู้สอน. ใน แนวทางการสร้างสรรค์วัฒนธรรมการเรียนรู้ภาษาอังกฤษโดยผ่านการมีส่วนร่วมของผู้เรียนผู้สอน ผู้บริหารการศึกษา ครอบครัวและชุมชน. นครปฐม: สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเอเชีย มหาวิทยาลัยมหิดล (Co-authored Book Chapter 2016: Creating an English Language Culture for Learners through the Involvement of Learners and Teachers)
อรุณี วิริยะจิตราและสิงหนาท น้อมเนียน. (2559). แนวทางการสร้างสรรค์วัฒนธรรมการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ โดยผ่านการมีส่วนร่วมของผู้เรียนและผู้สอน ผู้บริหารการศึกษาครอบครัวและชุมชน. นครปฐม : บริษัท พริ้นเทอรี่ จำกัด.
ภาษาอังกฤษ
Bandura. (1986). A social Foundation of thought and action. A Social Cognitive Theory. N. J. :
Prentice-Hall.
Benson, P. & Voller, P. (1997). Autonomy and Independence in Language Learning. London. Longman.
Boonma, N.& Swatevacharkul, R. (2020). The effect of autonomous learning process on
learner autonomy of English public speaking students. Indonesian Journal of
Appliced Linguistics, 10(1), 194. Retrieved from https://ejournal.upi.edu/index.php
/IJAL/article/view/25037.
Crystal, D. (1997). English as a global Language. Cambridge : Cambridge University Press.
Dörnyei, Z. (2001). Motivational strategies in the language classroom. Cambridge: Cambridge U. Press.
Littlewood, W. (1996). Communicative language teaching : An introduction. Cambridge: Cambridge University Press.
Maslow, A. H. (1943). A Theory of Human Motivation. Journal Psychology Review, 50, 370-396.
Oxford, R. L (2003). Language learning styles and strategies : Concepts and relationships
International. Review of Applied Linguistic in Language Teaching Journal, 41(4),271- 278.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
สหศาสตร์: วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ ให้ความสำคัญกับการคุ้มครองลิขสิทธิ์และสิทธิของผู้นิพนธ์ในการเผยแพร่ผลงานวิชาการ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมความโปร่งใส ความถูกต้องตามหลักวิชาการ และสอดคล้องกับแนวปฏิบัติสากล ทั้งนี้ วารสารกำหนดนโยบายดังต่อไปนี้
|
1. การยอมรับเงื่อนไขการเผยแพร่ - ผู้นิพนธ์ที่ส่งบทความเพื่อตีพิมพ์ ต้องปฏิบัติตามนโยบายและเงื่อนไขการเผยแพร่ของวารสารโดยเคร่งครัด - การส่งบทความถือเป็นการยอมรับให้นำบทความเข้าสู่กระบวนการพิจารณาและการเผยแพร่ตามมาตรฐานของวารสาร |
|
2. การโอนลิขสิทธิ์ - เมื่อบทความได้รับการตอบรับเพื่อตีพิมพ์ ผู้เขียนโอนลิขสิทธิ์ของบทความให้แก่วารสาร - วารสารมีสิทธิ์เผยแพร่ ทำซ้ำ และเผยแพร่บทความในทุกรูปแบบ ทั้งสิ่งพิมพ์ เว็บไซต์ และสื่อออนไลน์อื่น ๆ |
|
3. สิทธิ์ของผู้นิพนธ์หลังการโอนลิขสิทธิ์ - ผู้นิพนธ์ยังคงมีสิทธิ์ใช้บทความเพื่อวัตถุประสงค์ทางวิชาการ เช่น การสอน การวิจัยส่วนบุคคล การใช้ประกอบวิทยานิพนธ์ หรือการเผยแพร่ในแพลตฟอร์มที่ไม่ใช่เชิงพาณิชย์ - การนำบทความไปใช้เพื่อวัตถุประสงค์เชิงพาณิชย์ ต้องได้รับอนุญาตจากวารสารก่อนเป็นลายลักษณ์อักษร |
|
4. การเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาตสาธารณะ (Creative Commons License) - บทความทั้งหมดในวารสารจะเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) - บุคคลอื่นสามารถเผยแพร่หรือแบ่งปันบทความได้โดยต้องให้เครดิตแก่ผู้นิพนธ์ต้นฉบับ แต่ห้ามแก้ไข ดัดแปลง หรือใช้ในเชิงพาณิชย์ |
|
5. ความถูกต้องของเนื้อหาและการใช้สื่อจากบุคคลที่สาม - ผู้เขียนต้องรับรองว่าบทความที่ส่งเพื่อตีพิมพ์เป็นผลงานต้นฉบับของตนเอง ไม่ได้ส่งซ้ำซ้อน (duplicate submission) และไม่ละเมิดลิขสิทธิ์หรือคัดลอกผลงานของผู้อื่น รวมถึงไม่มีการปลอมแปลงข้อมูล การตีพิมพ์ซ้ำ หรือการกระทำใด ๆ ที่ขัดต่อหลักจริยธรรมทางวิชาการ - ผู้เขียนต้องรับผิดชอบในการขออนุญาตใช้สื่อจากบุคคลที่สาม เช่น ภาพ ตาราง หรือกราฟิก และต้องอ้างอิงหรือให้เครดิตอย่างถูกต้องน |
|
6. ข้อจำกัดความรับผิดชอบ (Disclaimer) - บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารสหศาสตร์: วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร - ข้อความ ข้อมูล และข้อคิดเห็นที่ปรากฏในบทความเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่ละท่านโดยตรง มิได้สะท้อนถึงทัศนะหรือจุดยืนของกองบรรณาธิการหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง - หากบทความมีข้อผิดพลาดหรือการละเมิดสิทธิ์ใด ๆ ความรับผิดชอบทั้งหมดเป็นของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว - การนำบทความไปใช้ในเชิงพาณิชย์ ต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากบรรณาธิการวารสารก่อน ทั้งนี้ ผู้ขออนุญาตต้องจัดทำคำชี้แจงเกี่ยวกับวัตถุประสงค์และลักษณะการใช้งานอย่างชัดเจน การใช้บทความในเชิงพาณิชย์โดยไม่ได้รับอนุญาตถือเป็นความรับผิดชอบของผู้ใช้แต่เพียงผู้เดียว |
