ความเป็นผู้ประกอบการ แนวคิดเกี่ยวกับความเป็นผู้ประกอบการ และความเป็นผู้ประกอบการด้านการศึกษา
คำสำคัญ:
ความเป็นผู้ประกอบการ, แนวคิดเกี่ยวกับความเป็นผู้ประกอบการ, ความเป็นผู้ประกอบการด้านการศึกษาบทคัดย่อ
งานวิจัยชิ้นนี้ศึกษาเรื่องความเป็นผู้ประกอบการและแนวคิดเกี่ยวกับความเป็นผู้ประกอบการด้านการศึกษา โดยมีวัตถุประสงค์คือการนำเอาแนวคิดดังกล่าวมาใช้ในด้านการศึกษา งานวิจัยนี้รวบรวมคำจำกัดความของคำว่า “ความเป็นผู้ประกอบการ” ที่เปลี่ยนแปลงไปตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน มีการประเมินคำจำกัดความต่าง ๆ แล้วจึงเสนอให้ใช้คำจำกัดความที่รวบรวมขึ้นของมอร์ริสและคณะ ( Morris et al, 1994) ในการวิจัยทางด้านการศึกษา จากนั้นจึงศึกษาแนวคิดเกี่ยวกับการเป็นผู้ประกอบการ 2 แบบ อันได้แก่ แนวคิดแบบรวม และแนวคิดแบบหลายมิติ โดยให้ความสนใจในแนวคิดแบบหลายมิติของลัมพ์กินและเดสส์ (Lumpkin & Dess, 1996) เป็นพิเศษ เนื่องจากสามารถนำไปใช้ได้ในหลากหลายบริบท ความเข้าใจเรื่องแนวคิดเกี่ยวกับความเป็นผู้ประกอบการจะสามารถนำไปประยุกต์ใช้กับความเป็นผู้ประกอบการด้านการศึกษา และทฤษฎีความเป็นผู้ประกอบการด้านการศึกษาของ เว็บเบอร์และสก็อตต์ (Webber & Scott, 2008) ได้ องค์ประกอบหลักของคำจำกัดความและแนวคิดเกี่ยวกับความเป็นผู้ประกอบการนั้น ปรากฏอยู่ในทฤษฏีความเป็นผู้ประกอบการด้านการศึกษา ซึ่งเชื่อมโยงทฤษฏีดังกล่าวเข้ากับงานวิจัยเกี่ยวกับความเป็นผู้ประกอบการ ข้อสรุปของงานวิจัยนี้จะเป็นประโยชน์ต่อผู้วิจัยที่ต้องการศึกษาเกี่ยวกับความเป็นมาของการวิจัยในเรื่องความเป็นผู้ประกอบการ
เอกสารอ้างอิง
Burke, W. W. (2010). Organization change: Theory and practice (3rd Ed.). Sage Publications, Inc.
Carland, J. W., Hoy, F., & Carland, J. A. C. (1988). “Who is an entrepreneur?” is a question worth asking. American Journal of Small Business, 12(4), 33–39.
Covin, J. G., & Lumpkin, G. T. (2011). Entrepreneurial orientation theory and research: Reflections on a needed construct. Entrepreneurship Theory and Practice, 35(5), 855–872. doi:10.1111/j.1540-6520.2011.00482.x
Covin, J. G., & Wales, W. J. (2012). The measurement of entrepreneurial orientation. Entrepreneurship Theory and Practice, 36(4), 677–702. doi:10.1111/j.1540-6520.2010.00432.x
Dess, G. G., & Lumpkin, G. T. (2005). The role of entrepreneurial orientation in stimulating effective corporate entrepreneurship. The Academy of Management Executive, 19(1), 147–156.
Drucker, P. F. (1985). Innovation and entrepreneurship: Practice and principles. Harper & Row.
Fuellhart, K. G., & Glasmeier, A. K. (2003). Acquisition, assessment and use of business information by small- and medium-sized businesses: a demand perspective. Entrepreneurship & Regional Development, 15(3), 229 –252. doi:10.1080/08985 62021000011197
George, B. A., & Marino, L. (2011). The epistemology of entrepreneurial orientation: Conceptual formation, modeling, and operationalization.Entrepreneurship Theory and Practice, 35(5), 989–1024. doi:10.1111/j.1540-6520.2011.00455.x
George, G., & Zahra, S. A. (2002). Culture and its consequences for entrepreneurship. Entrepreneurship: Theory & Practice, 26(4), 5.
Hallinger, P. (2010). Making education reform happen: Is there an “Asian” way? School Leadership and Management, 30(5), 401–418.
Hess, F. M. (2007). The case for educational entrepreneurship: Hard truths about risk, reform, and reinvention. Phi Delta Kappan, 89(1), 21.
Kilby, P. (1971). Hunting the heffalump. Entrepreneurship and Economic Development, 1–40.
Low, M. B. (2001). The adolescence of entrepreneurship research: Specification of purpose. Entrepreneurship Theory and Practice, 25(4), 17–26.
Lumpkin, G. T., & Dess, G. G. (1996). Clarifying the entrepreneurial orientation construct and linking it to performance. The Academy of Management Review, 21(1), 135. doi:10.2307/258632
Man, W. Y. T. (2010). Clarifying the domain of educational entrepreneurship: Implications for studying leadership, innovation and change. Retrieved from https://libir1.ied. edu.hk/dspace/handle/2260.2/10522
Mill, J. S. (1848). Principles of political economy with some of their applications to social philosophy. London: JW Parker.
Miller, D. (1983). The correlates of entrepreneurship in three types of firms. Management Science, 29(7), 770–791.
Miller, D. (2011). Miller (1983) revisited: A reflection on EO research and some suggestions for the future.Entrepreneurship Theory and Practice, 35(5), 873–894. doi:10.11 11/j.1540-6520.2011.00457.x
Morris, M. H., Lewis, P. S., & Sexton, D. L. (1994). Reconceptualizing entrepreneurship: an input-output perspective. SAM Advanced Management Journal, 59, 21–21.
Peterson, B. (2009). Transforming urban public education through education entrepreneurship. New York: Living Cities, Inc. Retrieved August, 25, 2010.
Schiller, B. R., & Crewson, P. E. (1997). Entrepreneurial origins: A longitudinal inquiry. Economic Inquiry, 35(3), 523.
Seidlhofer, B. (2005). English as a lingua franca. ELT Journal, 59(4), 339.
Shane, S., & Venkataraman, S. (2000). The promise of entrepreneurship as a field of research. Academy of Management Review, 25(1), 217–226.
Smith, K., & Petersen, J. L. (2006). What is educational entrepreneurship. Educational Entrepreneurship: Realities, Challenges, Possibilities, 21–44.
Van Geenhuizen, M. (2004). Cities and cyberspace: New entrepreneurial strategies. Entrepreneurship & Regional Development, 16(1), 5–19. doi:10.1080/08985620 42000205009
Veciana, J. M. (2007). Entrepreneurship as a scientific research programme. In Entrepreneurship (pp. 23 –71). Springer. Retrieved from https://link.springer.com/ chapter/10.1007/978-3-540-48543-8_2
Webber, C. F., & Scott, S. (2008). Entrepreneurship and educational leadership development: Canadian and Australian perspectives. International Electronic Journal for Leadership in Learning, 12(14), 1–14.
Zahra, S. A., & Neubaum, D. O. (1998). Environmental adversity and the entrepreneurial activities of new ventures. Journal of Developmental Entrepreneurship, 3(2),
123–140.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
สหศาสตร์: วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ ให้ความสำคัญกับการคุ้มครองลิขสิทธิ์และสิทธิของผู้นิพนธ์ในการเผยแพร่ผลงานวิชาการ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมความโปร่งใส ความถูกต้องตามหลักวิชาการ และสอดคล้องกับแนวปฏิบัติสากล ทั้งนี้ วารสารกำหนดนโยบายดังต่อไปนี้
|
1. การยอมรับเงื่อนไขการเผยแพร่ - ผู้นิพนธ์ที่ส่งบทความเพื่อตีพิมพ์ ต้องปฏิบัติตามนโยบายและเงื่อนไขการเผยแพร่ของวารสารโดยเคร่งครัด - การส่งบทความถือเป็นการยอมรับให้นำบทความเข้าสู่กระบวนการพิจารณาและการเผยแพร่ตามมาตรฐานของวารสาร |
|
2. การโอนลิขสิทธิ์ - เมื่อบทความได้รับการตอบรับเพื่อตีพิมพ์ ผู้เขียนโอนลิขสิทธิ์ของบทความให้แก่วารสาร - วารสารมีสิทธิ์เผยแพร่ ทำซ้ำ และเผยแพร่บทความในทุกรูปแบบ ทั้งสิ่งพิมพ์ เว็บไซต์ และสื่อออนไลน์อื่น ๆ |
|
3. สิทธิ์ของผู้นิพนธ์หลังการโอนลิขสิทธิ์ - ผู้นิพนธ์ยังคงมีสิทธิ์ใช้บทความเพื่อวัตถุประสงค์ทางวิชาการ เช่น การสอน การวิจัยส่วนบุคคล การใช้ประกอบวิทยานิพนธ์ หรือการเผยแพร่ในแพลตฟอร์มที่ไม่ใช่เชิงพาณิชย์ - การนำบทความไปใช้เพื่อวัตถุประสงค์เชิงพาณิชย์ ต้องได้รับอนุญาตจากวารสารก่อนเป็นลายลักษณ์อักษร |
|
4. การเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาตสาธารณะ (Creative Commons License) - บทความทั้งหมดในวารสารจะเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) - บุคคลอื่นสามารถเผยแพร่หรือแบ่งปันบทความได้โดยต้องให้เครดิตแก่ผู้นิพนธ์ต้นฉบับ แต่ห้ามแก้ไข ดัดแปลง หรือใช้ในเชิงพาณิชย์ |
|
5. ความถูกต้องของเนื้อหาและการใช้สื่อจากบุคคลที่สาม - ผู้เขียนต้องรับรองว่าบทความที่ส่งเพื่อตีพิมพ์เป็นผลงานต้นฉบับของตนเอง ไม่ได้ส่งซ้ำซ้อน (duplicate submission) และไม่ละเมิดลิขสิทธิ์หรือคัดลอกผลงานของผู้อื่น รวมถึงไม่มีการปลอมแปลงข้อมูล การตีพิมพ์ซ้ำ หรือการกระทำใด ๆ ที่ขัดต่อหลักจริยธรรมทางวิชาการ - ผู้เขียนต้องรับผิดชอบในการขออนุญาตใช้สื่อจากบุคคลที่สาม เช่น ภาพ ตาราง หรือกราฟิก และต้องอ้างอิงหรือให้เครดิตอย่างถูกต้องน |
|
6. ข้อจำกัดความรับผิดชอบ (Disclaimer) - บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารสหศาสตร์: วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร - ข้อความ ข้อมูล และข้อคิดเห็นที่ปรากฏในบทความเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่ละท่านโดยตรง มิได้สะท้อนถึงทัศนะหรือจุดยืนของกองบรรณาธิการหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง - หากบทความมีข้อผิดพลาดหรือการละเมิดสิทธิ์ใด ๆ ความรับผิดชอบทั้งหมดเป็นของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว - การนำบทความไปใช้ในเชิงพาณิชย์ ต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากบรรณาธิการวารสารก่อน ทั้งนี้ ผู้ขออนุญาตต้องจัดทำคำชี้แจงเกี่ยวกับวัตถุประสงค์และลักษณะการใช้งานอย่างชัดเจน การใช้บทความในเชิงพาณิชย์โดยไม่ได้รับอนุญาตถือเป็นความรับผิดชอบของผู้ใช้แต่เพียงผู้เดียว |
