การสื่อสารทางการเมืองเบื้องหลังนักแสดงตัวเอก
คำสำคัญ:
การสื่อสารทางการเมือง, การใช้อำนาจเพื่อจัดการภาพลักษณ์, นักแสดงตัวเอกบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) การสื่อสารทางการเมืองเพื่อสร้างภาพลักษณ์ของนักแสดงในวงการบันเทิงไทย 2) ปัจจัยที่มีผลต่อการใช้อำนาจเพื่อจัดการภาพลักษณ์ให้คงไว้ซึ่งความเป็นนักแสดงตัวเอกในวงการบันเทิงไทย โดยมุ่งศึกษานักแสดงผู้ให้ข้อมูลชายหญิงที่มีอายุตั้งแต่ 30 ปีขึ้นไปจำนวน 15 คน ที่ยังคงสถานะความเป็นตัวเอกของละครโทรทัศน์ที่ออกอากาศในช่วงเวลาหลังข่าว โดยเป็นการสัมภาษณ์เจาะลึกผู้ให้ข้อมูลในช่วงระหว่างเดือนกันยายน-ธันวาคม 2561 และศึกษาเอกสารที่เกี่ยวข้อง
ผลการศึกษาพบว่า 1) การสื่อสารทางการเมืองคือการสื่อสารภาพลักษณ์ของนักแสดงในรูปแบบหนึ่งเพื่อดำรงไว้ซึ่งความสำเร็จทางอาชีพ นักแสดงจึงควรให้ความสำคัญกับกระบวนการสร้างภาพลักษณ์ของตนเองเป็นอย่างยิ่ง 2) อำนาจของนักแสดงอันเกิดจากผลงานที่ได้รับการยอมรับอย่างไม่มีข้อกังขา จะนำมาซึ่งบารมี และสร้างความโดดเด่นให้คงไว้ซึ่งความเป็นนักแสดงตัวเอกในวงการบันเทิงไทยตลอดไป
เอกสารอ้างอิง
จีรนันท์ มะโนแจ่ม. นักแสดงอิสระ. (13 ตุลาคม 2561). สัมภาษณ์.
ณัฐวุฒิ สะกิดใจ. นักแสดงสังกัดสถานีโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3. (22 ตุลาคม 2561). สัมภาษณ์.
ธนา สุทธิกมล. นักแสดงอิสระ. (5 ตุลาคม 2561). สัมภาษณ์.
ธีรเดช วงศ์พัวพัน. นักแสดงอิสระ. (14 พฤศจิกายน 2561). สัมภาษณ์.
วนัชพร พงศ์ถาวรภิญโญ. (2557). การคัดเลือกนักแสดง: ศึกษาเปรียบเทียบระหว่างโฆษณาและละครโทรทัศน์. (สารนิพนธ์ปริญญาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน, กลุ่มวิชาวิทยุและโทรทัศน์.
วิรัช ลภิรัตนกุล. (2549). กลยุทธ์การประชาสัมพันธ์ในภาวะวิกฤต และการบริหารภาวะวิกฤต. กรุงเทพฯ : สามลดา.
สถานีโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3. (2561). ดาราช่อง 3. สืบค้นจาก https://www.ch3thailand.com/ดาราช่อง3
สถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7. (2561). ดาราช่อง 7 สี. สืบค้นจาก https://stars.ch7.com/actor.html
สหภาพ พ่อค้าทอง. (2555). การสร้างแบรนด์บุคคลของศิลปินดาราไทยสู่ความเป็นซุปเปอร์สตาร์. (วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
สุรบดินทร์ ภู่กลั่น. (2555). การบริหารจัดการศิลปินเพื่อสร้างมูลค่า กรณีศึกษา ณเดชน์ คูกิมิยะ. (รายงานโครงการเฉพาะบุคคลปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน, สาขาการบริหารสื่อสารมวลชน.
องอาจ สิงห์ลำพอง. (2560). การบริหารจัดการรายการโทรทัศน์ยุคไทยแลนด์ 4.0. วารสารนิเทศธุรกิจบัณฑิตย์, 11 (2), 209-246.
ASTV ผู้จัดการออนไลน์. (2556). ปิดฉากประมูลทีวีดิจิทัล 24 ช่อง มูลค่ารวมสูง 50,862
ล้านบาท. สืบค้นจาก https://www.manager.co.th/cyberbiz/Viewnews.aspx?NewsID =9560000159130
Boorstin, D. J. (1962). The Image: A Guide to Pseudo-event in America. New York: Harper & Row.
Davis, A. (2013). Promotional Cultures: The Rise and Spread of Advertising, Public Relations, Marketing and Branding. New York: Polity press.
Denton, R. E. Jr., & Woodward, G.C. (1990). Political communication in America. New York: Praeger.
Gorton, K., & Garde-Hansen, J. (2012). From old media whore to new media roll: the online negotiation of Madonna’s ageing body. Retrieved from https://www.tandfonline. com/doi/abs/10.1080/14680777.2012.678370.
Lussier, R. N., & Achua, C.F.. (2001). Leadership Theory Application Skill Development. Ohio: South-Western College Publishing.
Nemer, D. (2016). Celebrities Acting up: A Speech Act Analysis in Tweets of Famous People. Retrieved from https://www.scirp.org/journal/PaperInformation.aspx? PaperID=62114.
Sassoon, A. S. (1982). Approaches to Gramsci. Writers & Readers Ltd.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
สหศาสตร์: วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ ให้ความสำคัญกับการคุ้มครองลิขสิทธิ์และสิทธิของผู้นิพนธ์ในการเผยแพร่ผลงานวิชาการ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมความโปร่งใส ความถูกต้องตามหลักวิชาการ และสอดคล้องกับแนวปฏิบัติสากล ทั้งนี้ วารสารกำหนดนโยบายดังต่อไปนี้
|
1. การยอมรับเงื่อนไขการเผยแพร่ - ผู้นิพนธ์ที่ส่งบทความเพื่อตีพิมพ์ ต้องปฏิบัติตามนโยบายและเงื่อนไขการเผยแพร่ของวารสารโดยเคร่งครัด - การส่งบทความถือเป็นการยอมรับให้นำบทความเข้าสู่กระบวนการพิจารณาและการเผยแพร่ตามมาตรฐานของวารสาร |
|
2. การโอนลิขสิทธิ์ - เมื่อบทความได้รับการตอบรับเพื่อตีพิมพ์ ผู้เขียนโอนลิขสิทธิ์ของบทความให้แก่วารสาร - วารสารมีสิทธิ์เผยแพร่ ทำซ้ำ และเผยแพร่บทความในทุกรูปแบบ ทั้งสิ่งพิมพ์ เว็บไซต์ และสื่อออนไลน์อื่น ๆ |
|
3. สิทธิ์ของผู้นิพนธ์หลังการโอนลิขสิทธิ์ - ผู้นิพนธ์ยังคงมีสิทธิ์ใช้บทความเพื่อวัตถุประสงค์ทางวิชาการ เช่น การสอน การวิจัยส่วนบุคคล การใช้ประกอบวิทยานิพนธ์ หรือการเผยแพร่ในแพลตฟอร์มที่ไม่ใช่เชิงพาณิชย์ - การนำบทความไปใช้เพื่อวัตถุประสงค์เชิงพาณิชย์ ต้องได้รับอนุญาตจากวารสารก่อนเป็นลายลักษณ์อักษร |
|
4. การเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาตสาธารณะ (Creative Commons License) - บทความทั้งหมดในวารสารจะเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) - บุคคลอื่นสามารถเผยแพร่หรือแบ่งปันบทความได้โดยต้องให้เครดิตแก่ผู้นิพนธ์ต้นฉบับ แต่ห้ามแก้ไข ดัดแปลง หรือใช้ในเชิงพาณิชย์ |
|
5. ความถูกต้องของเนื้อหาและการใช้สื่อจากบุคคลที่สาม - ผู้เขียนต้องรับรองว่าบทความที่ส่งเพื่อตีพิมพ์เป็นผลงานต้นฉบับของตนเอง ไม่ได้ส่งซ้ำซ้อน (duplicate submission) และไม่ละเมิดลิขสิทธิ์หรือคัดลอกผลงานของผู้อื่น รวมถึงไม่มีการปลอมแปลงข้อมูล การตีพิมพ์ซ้ำ หรือการกระทำใด ๆ ที่ขัดต่อหลักจริยธรรมทางวิชาการ - ผู้เขียนต้องรับผิดชอบในการขออนุญาตใช้สื่อจากบุคคลที่สาม เช่น ภาพ ตาราง หรือกราฟิก และต้องอ้างอิงหรือให้เครดิตอย่างถูกต้องน |
|
6. ข้อจำกัดความรับผิดชอบ (Disclaimer) - บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารสหศาสตร์: วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร - ข้อความ ข้อมูล และข้อคิดเห็นที่ปรากฏในบทความเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่ละท่านโดยตรง มิได้สะท้อนถึงทัศนะหรือจุดยืนของกองบรรณาธิการหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง - หากบทความมีข้อผิดพลาดหรือการละเมิดสิทธิ์ใด ๆ ความรับผิดชอบทั้งหมดเป็นของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว - การนำบทความไปใช้ในเชิงพาณิชย์ ต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากบรรณาธิการวารสารก่อน ทั้งนี้ ผู้ขออนุญาตต้องจัดทำคำชี้แจงเกี่ยวกับวัตถุประสงค์และลักษณะการใช้งานอย่างชัดเจน การใช้บทความในเชิงพาณิชย์โดยไม่ได้รับอนุญาตถือเป็นความรับผิดชอบของผู้ใช้แต่เพียงผู้เดียว |
