การพัฒนาพหุปัญญาของนักเรียนด้วยการจัดการเรียนรู้แบบชุมชนเป็นฐาน
กรณีศึกษา การสร้างสรรค์ละครเยาวชนเรื่อง เฮ็ดดี โรงเรียนนครขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น
คำสำคัญ:
ละครเวที, พหุปัญญา, ชุมชนเป็นฐานบทคัดย่อ
การศึกษาการพัฒนาพหุปัญญาของนักเรียนผ่านละครเยาวชนสร้างสรรค์เรื่อง เฮ็ดดี โดยการจัดการเรียนรู้แบบชุมชนเป็นฐาน โรงเรียนนครขอนแก่น มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาพหุปัญญาของนักเรียนโรงเรียนนครขอนแก่น จากกลุ่มตัวอย่างนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4-6 จำนวน 45 คน โดยมีเครื่องมือการวิจัยประกอบด้วย 1) เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูลจากชุมชน ได้แก่ แบบบันทึกข้อมูลจากเอกสาร แบบทึกข้อมูลจากการลงพื้นที่และสัมภาษณ์ 2) เครื่องมือที่ใช้ในการหาผลลัพธ์ ได้แก่ แบบบันทึกการสัมภาษณ์คำถามปลายเปิดเชิงลึกระหว่างครูกับนักเรียน แบบบันทึกระหว่างการสะท้อนผลตั้งวงล้อม ผลการศึกษาพบว่า นักเรียนสามารถพัฒนาพหุปัญญาได้อย่างมีประสิทธิภาพผ่านกระบวนการสร้างสรรค์ละครที่เกิดจากการศึกษาข้อมูลภายในชุมชน ประกอบด้วย 1) เชาว์ปัญญาด้านภาษา 2) เชาว์ปัญญาด้านการใช้เหตุผลเชิงตรรกะ 3) เชาว์ปัญญาด้านมิติสัมพันธ์ 4) เชาว์ปัญญาด้านดนตรี 5) เชาว์ปัญญาด้านการเคลื่อนไหวร่างกายและกล้ามเนื้อ 6) เชาว์ปัญญาด้านการสัมพันธ์กับผู้อื่น 7) เชาว์ปัญญาด้านการเข้าใจตนเอง และ 8) เชาว์ปัญญาด้านความเข้าใจธรรมชาติ นอกจากนี้ยังเกิดการสำนึกรักต่อวัฒนธรรมของท้องถิ่นอันเป็นมรดกที่ทรงคุณค่า
เอกสารอ้างอิง
Akkapram, P. (2020). Sud Sanan-Sawatthee: Designing community-based theatre activities and making performance for telling collective memory of Isan people. Journal of Fine and Applied Arts, Khon Kaen University, 12(1), 271-313.
Boonpanyarote, S. (2020). Literature and tourism: From cultural capital to creative tourism and creative economy. Journal of Humanities Graduate Studies Ramkhamhaeng University, 9(1), 82-97.
Chaijaroen, S. (2014). Instructional design: Principles and theories to practices. Khon Kaen: Faculty of Education Khonkaen University.
Damrhung, P. (2004). A show for youths. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
Damrhung, P. (2014). Applied drama: The use of drama for development. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
Gardner, H. (1983). Frames of mind: The theory of multiple intelligences. New York: Basic Books.
Intun, S. (2019). Using school and community project based to emphasis creative problem solving of elementary education students, Chiang Mai Rajabhat University.(Research Report). Faculty of Education. Chiang Mai Rajabhat University.
Jetsadawiroj, S. (2021). Creative-Based learning management and multiple intelligence activities. Journal of Roi Kaensarn Academi, 6(11), 370-384.
Khammanee, T. (2002). Teaching and learning formats: Variety of choices. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
Khammanee, T. (2021). Science of teaching: Knowledge for managing effective learning. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
Naipinit, A., Kroeksakul, P., & Promsaka Na Sakolnakorn, T. (2014). Adjustment under globalization. SKRU Academic Journal, 7(1), 1-12.
Nuangchalerm, P. (2004). Multiple intelligences: the concept of intelligence for learning. Journal of Teaching and Learning Innovation, 1(1), 8-13.
Owens, T. R., & Wang, C. (1996). Community-based learning: A foundation for meaningful educational reform service learning, general. https://digitalcommons.unomaha.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1043&context=slceslgen
Pimpakun, S. (2011). Heedhoy morlum: Cultural heritage, A writing project on Heedhoymorlum inheritance festival for celebrating on his Majesty’s 84th birthday. Khon Kaen: Khon Kaen Printing.
Puanghut, C. (2016). Global studies, globalization and global citizenship. Journal of Social Sciences and Humanities Research in Asia (JSHRA), 22(1), 1-60.
Sariwat, L. (2007). Psychology in the Classroom. Khon Kaen: Klungnana Witthaya.
Suebsurmran, D. (2019). The development of learners using multiple intelligence activity-learning packages of science program students. Editorial Journal Nakhon Ratchasima College, 13(3), 113-124.
Sugansil, P. (2020). Encouraging the 21st century learning behavior by drama education. Journal of Community Development and Quality of Life, 8(3), 544-552.
Tunyaboontrakun, P. (2022). Development of art activities using community-based learning in media and material of art course to enhance art creation of art education students. Nakhon Pathom: Faculty of Education Silpakorn University.
Upapong, W., & Surakitbowon, S. (2016). A development of administrative model for multiple intelligence promotion of private school students in Northeast Thailand. Silpakorn Educational Research Journal, 8(2), 241-255.
Watjanapan, V. (1999). Human resources development of human resources via drama and Thai classical dance. Phuket: Rajabhat University.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
