ผู้บริหารการศึกษาเพื่อการศึกษายุคดิจิทัล

ผู้แต่ง

  • อารยา ปู่เกตุแก้ว มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตพะเยา

คำสำคัญ:

บทบาทผู้บริหารการศึกษา, ผู้บริหารการศึกษา, ยุคดิจิทัล, คุณลักษณะผู้บริหารการศึกษา

บทคัดย่อ

ในยุคที่การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน การเกิดขึ้นของเทคโนโลยีดิจิทัลได้เข้ามามีบทบาทเกี่ยวข้องในสังคมแทบทุกเรื่อง การศึกษาในยุคดิจิทัลจึงเป็นเรื่องใหม่ เป็นเรื่องที่สำคัญมากทั้งในกระบวนการจัดการเรียนการสอน เป็นเครื่องมือในการศึกษา การติดต่อสื่อสารระหว่างผู้เรียนกับผู้สอน รวมถึงระหว่างบุคลากรในองค์กรที่เกี่ยวข้อง เครื่องมือทางดิจิทัลจึงเป็นสิ่งสำคัญที่ผู้เกี่ยวข้องจำเป็นต้องเรียนรู้ทักษะการใช้ในเบื้องต้นและนำไปสู่การพัฒนาอย่างต่อเนื่องในระดับที่สูงขึ้น เพื่อรองรับการทำงานและการดำเนินชีวิตในอนาคต บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอบทบาทและคุณลักษณะของผู้บริหารการศึกษายุคดิจิทัลจากการปรับเปลี่ยนเข้าสู่การศึกษายุคดิจิทัลที่ควรประกอบไปด้วยบทบาทสำคัญ 3 ด้าน ได้แก่ 1) การพัฒนาตนเองให้รู้เท่าทันโลกที่พลิกผัน ด้วยการเป็นผู้เรียนตลอดชีวิตและการเป็นผู้รอบรู้ 2) การพัฒนาความสามารถในการจัดการเรียนรู้ ประกอบด้วยการจัดการเรียนรู้ควรมุ่งเน้นเรื่องในอนาคตและการสร้างความหมายในโลกของความจริง และการจัดการเรียนรู้ที่ใช้เทคโนโลยีเป็นเครื่องมือในการจัดการเรียนรู้ และ 3) การพัฒนาความสามารถในการประเมินผลการเรียนรู้ของผู้เรียน อีกทั้งผู้บริหารการศึกษาในยุคดิจิทัลควรมีลักษณะสำคัญ คือ มีวิสัยทัศน์ที่ทันสมัย มีความรู้ความเข้าใจในเทคโนโลยี สามารถส่งเสริมการเรียนรู้และพัฒนาทั้งตนเองและองค์กร มีความสามารถในการบริหารการเปลี่ยนแปลง มีการวิเคราะห์เพื่อสนับสนุนการตัดสินใจด้วยข้อมูลที่หลากหลาย มีความคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรม การสร้างเครือข่ายความร่วมมือ และมีจริยธรรม ความเท่าเทียมเสมอภาคในการบริหารจัดการการศึกษา ซึ่งบทบาทและคุณลักษณะเหล่านี้จำเป็นอย่างยิ่งสำหรับผู้บริหารการศึกษาในการขับเคลื่อนการเปลี่ยนแปลงสู่การศึกษายุคดิจิทัลได้สำเร็จ

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2564). แผนปฏิบัติการดิจิทัลเพื่อการศึกษากระทรวงศึกษาธิการ พ.ศ. 2563-2565. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.

ฐิติมา จันทะคีรี. (2565). การเรียนการสอนออนไลน์ในยุคดิจิทัล. Journal of Modern Learning Development. 7 (10), 349-363.

ธนาคาร คุ้มภัย และคณะ. (2564). รูปแบบการจัดการเรียนการสอนออนไลน์สาขาช่างอุตสาหกรรม บนความปกติใหม่ช่วงวิกฤติโควิด–19. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 8 (3), 393-407.

มูลนิธิส่งเสริมสื่อเด็กและเยาวชน (สสย.). (2563). ความฉลาดทางดิจิทัล (DQ Digital Intelligence). ปทุมธานี: วอล์ค ออน คลาวด์.

สมเสมอ ทักษิณ และภิญโญ วงษ์ทอง. (2563). การแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ (Creative Problem Solving). นครนายก: สถาบันวิจัยพัฒนาและสาธิตการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สมัครสมร ภักดีเทวา และเอกนฤน บางท่าไม้. (2564). การเรียนรู้ยุคใหม่กับการเรียนการสอนออนไลน์ในสถาบันอุดมศึกษา. วารสารสุโขทัยธรรมาธิราช. 34 (1), 1-18.

สำนักงานบริหารและพัฒนาองค์ความรู้ (องค์การมหาชน). (27 มกราคม 2563). การเรียนรู้ในยุคดิจิทัล. สืบค้นเมื่อ 5 กันยายน 2567, จาก https://www.okmd.or.th/okmd-opportunity/life-long-learning/3678/

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). ครูไทยยุคใหม่สนใจดิจิทัล. กรุงเทพมหานคร: พริกหวาน.

Allen. I. E. and Seaman. J. (2010). Learning on Demand: Online Education in the United States, 2009. Oakland, CA: Babson Survey Research Group.

Jukes, I and Schaaf, R. (2019). A Brief History of the Future of Education: Learning in the Age of Disruption. Thousand Oaks, CA: Corwin.

True VWORLD. (29 กันยายน 2565). Blended Learning เทรนด์การเรียนแบบใหม่ในยุค New Normal. สืบค้นเมื่อ 5 กันยายน 2567, จาก https://truevirtualworld.com/th/article/blended-learning

วารสารบัณฑิตแสงโคมคำ #JSBS

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2025-04-18

How to Cite

ปู่เกตุแก้ว อ. (2025). ผู้บริหารการศึกษาเพื่อการศึกษายุคดิจิทัล. วารสารบัณฑิตแสงโคมคำ, 10(1), 211–226. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jsbs/article/view/274618