การพัฒนาทักษะวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนวัดศรีสังวร โดยใช้ชุดกิจกรรมคิดและปฏิบัติ
คำสำคัญ:
การพัฒนาทักษะวิทยาศาสตร์, ชุดกิจกรรมคิดและปฏิบัติ, ผลสัมฤทธิ์ทักษะวิทยาศาสตร์บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อสร้างและศึกษาประสิทธิภาพของชุดกิจกรรมคิดและปฏิบัตินักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนวัดศรีสังวร 2) เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์ทักษะวิทยาศาสตร์ โดยใช้ชุดกิจกรรมคิดและปฏิบัติ ประชากรที่ใช้ในการวิจัยเป็นนักเรียน 1 ห้องเรียน จำนวน 10 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ (1) ชุดกิจกรรมคิดและปฏิบัติ จำนวน 9 กิจกรรม (2) แบบทดสอบความรู้ก่อนเรียนและหลังเรียน จำนวน 30 ข้อ (3) แบบประเมินชิ้นงานของนักเรียน และ (4) แบบบันทึกการสังเกตทักษะทางวิทยาศาสตร์รายบุคคล สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า 1. การสร้างและหาประสิทธิภาพของชุดกิจกรรมคิดและปฏิบัติในการพัฒนาทักษะวิทยาศาสตร์เห็นด้วยในระดับมาก (=4.37; S.D.=0.85) ผลการประเมินความสอดคล้องแบบทดสอบวัดผลการเรียนรู้ มีค่าความสอดคล้อง IOC เท่ากับ 0.796 2. ผลสัมฤทธิ์ด้านทักษะวิทยาศาสตร์ โดยใช้ชุดกิจกรรมคิดและปฏิบัติพบว่า ผลสัมฤทธิ์ทักษะวิทยาศาสตร์ คะแนนเต็ม 30 คะแนน ก่อนเรียนอยู่ในระดับน้อย (
=7.30; S.D.=2.67) หลังเรียนอยู่ในระดับมาก (
=23.10; S.D.=2.60) คะแนนสอบหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน คะแนนชิ้นงานของนักเรียนและคะแนนทักษะทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนเพิ่มขึ้นตามลำดับ องค์ความรู้จากการวิจัย คือ กระบวนการสอนในรูปแบบ DGCA Model โดยเริ่มจากการสร้างข้อสงสัยและนำไปสู่กิจกรรม ตามด้วยเชื่อมโยงกิจกรรมสู่ความรู้ และท้ายที่สุด คือ ประยุกต์ความรู้สู่เหตุการณ์ในชีวิตประจำวัน
References
กรมวิชาการ. (2545). การวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนรู้ตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.).
จารุวรรณ บุญศร. (2561). การฝึกทักษะกระบวนการคิดทางการเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ โดยใช้แบบฝึกทักษะ เรื่องการดำรงชีวิตของพืชของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. วารสารศรีล้านช้างปริทรรศน์. 4 (1), 17-22.
จุฬาลักษณ์ สนเกื้อกูล และเมษา นวลศรี. (2565). การพัฒนาทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ขั้นพื้นฐานของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 เรื่องระบบสุริยะ ผ่านการจัดการเรียนรู้แบบสืบเสาะหาความรู้ร่วมกับการใช้เกม. Journal of Modern Learning Development. 7 (7), 59-73.
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2561). 80 นวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. นนทบุรี: พีบาลานซ์ดีไซด์แอนปริ้นติ้ง.
เชาว์ อินใย. (2555). การประเมินโครงการ, พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณพัฐอร บัวฉุน และคณะ. (2559). สภาพการจัดการเรียนการสอนรายวิชาวิทยาศาสตร์เพื่อคุณภาพชีวิต หมวดวิชาศึกษาทั่วไป. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 11 (2), 97-109.
นวนันต์ เกิดนาค. (1 มกราคม 2563). การเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ในประเทศไทย เป็น ACTIVE LEARNING มากแค่ไหน?. สืบสืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2566, จาก https://lsed.tu.ac.th/published-message-content-50
พิชญะ กันธิยะ และคณะ. (2559). การพัฒนาทักษะการคิดวิเคราะห์โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบบันได 5 ขั้น วิชาวิทยาศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. วารสารบัณฑิตวิจัย. 7 (2), 137-152.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2555). การวัดและประเมินผลวิทยาศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
สิกขา สองคำชุม. (13 ตุลาคม 2559). วิทยาศาสตร์...เรื่องไกลตัว: ปัญหาสำคัญของการศึกษาวิทยาศาสตร์? สืบค้นเมื่อ 18 กรกฎาคม 2564, จาก https://prachatai.com/journal/2016/10/68330
สิริลักษณ์ สาระชาติ. (2553). ปัจจัยบางประการที่ส่งผลต่อทักษะวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. ปริญญานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Eisenkraft, A. (2003). Expanding the 5E Model: A Proposed 7E Model Emphasizes Transfer of Learning and the Importance of Eliciting Prior Understanding. The Science Teacher. 70 (6). 56-59.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2025 วารสารบัณฑิตแสงโคมคำ
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
