การลดความรุนแรงของเด็กและเยาวชนวัยเรียน ผ่านแพลตฟอร์มเมตาเวิร์สและความจริงเสริม

ผู้แต่ง

  • กาญจนา บุญส่ง คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี
  • วิชชญา มณีชัย คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี
  • อัศวิน ไชยภูมิสกุล คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี

คำสำคัญ:

การลดความรุนแรง, เด็กและเยาวชน, แพลตฟอร์มเมตาเวิร์ส, นิทานความจริงเสริม

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) พัฒนาความสามารถในการจัดกิจกรรมโดยใช้ชุดนิทานความจริงเสริมของครูปฐมวัย (2) ใช้เกมทางการศึกษาร่วมกับแนวทางการจัดการเรียนรู้แบบปรากฏการณ์เป็นฐานสำหรับนักเรียนระดับประถมศึกษาบนแพลตฟอร์มเมตาเวิร์ส (3) ลดความรุนแรงโดยใช้กิจกรรมบทบาทสมมติเสมือนจริงสำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้นผ่านแพลตฟอร์มเมตาเวิร์ส (4) พัฒนานวัตกรรมผ่านแพลตฟอร์มเมตาเวิร์สโดยใช้สถานการณ์จำลอง ส่งเสริมการอยู่ร่วมกันอย่างสันติและลดความรุนแรงของนักเรียนอาชีวศึกษา กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนระดับปฐมวัย การศึกษาขั้นพื้นฐานและอาชีวศึกษา จำนวน 448 คน เป็นกระบวนการวิจัยและพัฒนา เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย 1) แบบวัดพฤติกรรมการกลั่นแกล้งของเด็กปฐมวัย 2) แบบทดสอบวัดการอยู่ร่วมกันอย่างสันติ 3) แบบวัดพฤติกรรมการลดความรุนแรงของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น 4) แบบวัดสถานการณ์ความรุนแรงของนักเรียนอาชีวศึกษา วิเคราะห์ข้อมูลโดยการทดสอบค่าทีและการวิเคราะห์ความแปรปรวน

ผลการวิจัยพบว่า 1) พฤติกรรมการกลั่นแกล้งของเด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดกิจกรรมโดยใช้ชุดนิทานความจริงเสริมหลังเรียนต่ำกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 2) พฤติกรรมความรุนแรงของนักเรียนระดับประถมศึกษาหลังการใช้เกมทางการศึกษาร่วมกับแนวทางการจัดการเรียนรู้แบบปรากฎการณ์เป็นฐานต่ำกว่าก่อนการใช้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 3) พฤติกรรมความรุนแรงของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น หลังการใช้กิจกรรมบทบาทสมมติเสมือนจริงผ่านแพลตฟอร์มเมตาเวิร์สต่ำกว่าก่อนการใช้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และ 4) พฤติกรรมความรุนแรงของนักเรียนอาชีวศึกษา หลังการใช้สถานการณ์จำลองผ่านแพลตฟอร์มเมตาเวิร์สต่ำกว่าก่อนการใช้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 องค์ความรู้ที่ได้จากการวิจัย คือ การพัฒนานวัตกรรมผ่านแพลตฟอร์มเมตาเวิร์สและความจริงเสริมสามารถช่วยลดพฤติกรรมความรุนแรงและพฤติกรรมการกลั่นแกล้งของเด็กปฐมวัย นักเรียนระดับชั้นประถมศึกษา นักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษา และนักเรียนอาชีวศึกษาได้อย่างมีประสิทธิภาพ

References

ดุสิต ขาวเหลือง และอภิชาติ อนุกูลเวช. (2561). การพัฒนาสื่อการเรียนรู้สามมิติแบบมีปฏิสัมพันธ์เสมือนจริงโดยเทคโนโลยีความเป็นจริงเสริม Augmented Reality (AR). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.

ทิศนา แขมมณี. (2560). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ, พิมพ์ครั้งที่ 13. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ธิติรัตน์ สมบูรณ์. (15 กุมภาพันธ์ 2565). Metaverse อนาคตการศึกษาข้ามพรมแดนการเรียนรู้จากโลกจริงสู่โลกเสมือน. สืบค้นเมื่อ 9 สิงหาคม 2566, จาก https://www.chula.ac.th/highlight/64690/

พิชัย แก้วบุตร. (2562). การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีความเป็นจริงเสริม (Augmented Reality: AR) กับการเรียนภาษาจีน: กรณีศึกษานักศึกษาชั้นปีที่ 3 สาขาภาษาต่างประเทศ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตสุราษฎร์ธานี. วารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 12 (1), 113-139.

เยาวพา เดชะคุปต์. (2551). เอกสารคำสอนวิชาการพัฒนาหนังสือสำหรับเด็กปฐมวัย, พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

วิมลวรรณ ปัญญาว่อง. (2562). การป้องกันและการจัดการรังแกกันในโรงเรียน. วารสารสุขภาพจิตแห่งประเทศไทย. 27 (2), 133-144.

ศุภธิดา เทียนงาม. (2560). การพัฒนาพฤติกรรมความมีระเบียบวินัยในการเข้าแถวของเด็กปฐมวัยชั้นอนุบาล 3 ขวบ ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กวัดโพธารามโดยใช้กิจกรรมนิทาน. รายงานการวิจัย. ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กวัดโพธาราม.

สมถวิล วิจิตรวรรณา และคณะ. (2556). การวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนการสอน. กรุงเทพมหานคร: เจริญดีมั่นคงการพิมพ์.

สุภัทรา ภูษิตรัตนาวลี และคณะ. (2567). ความรุนแรงและแนวทางการดำเนินงานป้องกันปัญหาความรุนแรงภายในโรงเรียนของโรงเรียนเครือข่ายท่าชนะ 2 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษประถมศึกษาสุราษฎร์ธานีเขต 2. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้. 17 (1), 91-100.

สุมนทิพย์ จิตสว่าง และคณะ. (2566). ความรุนแรงในสังคมไทย. วารสารสังคมสงเคราะห์ศาสตร์. 31 (1), 47-88.

สุรุจิรา บุญเลิศ. (2556) การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความพึงพอใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ด้วยบทปฏิบัติการทดลองเสมือนจริง เรื่องสารละลายกรดและเบส. ปริญญานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สุวิชาน พัฒนาไพรวัลย์. (2558). โครงการศึกษาพื้นที่เพื่อพัฒนาข้อเสนอโครงการวิจัยชุมชนกะเหรี่ยง 5 อำเภอชายแดน จังหวัดตาก. รายงานการวิจัย. สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.

อิสราภา เส็งเจริญ และกรวิภา สรรพกิจจำนง. (2565). การเปรียบเทียบความสามารถด้านการฟังของเด็กปฐมวัยระหว่างการจัดประสบการณ์โดยใช้นิทาน AR ชุดน้องปูไทยผู้มีวินัยกับการจัดประสบการณ์ตามปกติ. Journal of Roi Kaensarn Academi. 7 (5), 196-209.

Boduszek, D., et al. (2019). Prosocial Video Game as an Intimate Partner Violence Prevention Tool among Youth: A Randomised Controlled Trial. Computers in Human Behavior. 93, 260–266.

Harber, C. (2004). Schooling as Violence: How Schools Harm Pupils and Societies. London: Routledge.

UNESCO. (19 November 2024). Safe Learning Environments: Preventing and Addressing Violence in and around School. Retrieved January 7, 2024, from https://www.unesco.org/en/health-education/safe-learning-environments

Yang, K. H. and Lu, Y. (2024). Combating School Bullying through Multi-role Experience-based Virtual Scenario Learning Model: Assessing Empathy, Problem-solving, and Self-efficacy from a Multi-stakeholder Perspective. Heliyon. 10 (10), e31044.

วารสารบัณฑิตแสงโคมคำ #JSBS

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2025-04-07

How to Cite

บุญส่ง ก., มณีชัย ว., & ไชยภูมิสกุล อ. (2025). การลดความรุนแรงของเด็กและเยาวชนวัยเรียน ผ่านแพลตฟอร์มเมตาเวิร์สและความจริงเสริม. วารสารบัณฑิตแสงโคมคำ, 10(1), 57–74. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jsbs/article/view/274199