การประเมินการปฏิบัติการสอนของนิสิตฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู สาขาวิชาการสอนภาษาไทย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตพะเยา
คำสำคัญ:
การปฏิบัติการสอน, นิสิตฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู, สาขาวิชาการสอนภาษาไทย, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตพะเยาบทคัดย่อ
บทความการวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาการเขียนแผนการจัดการเรียนรู้ภาษาไทย 2) เพื่อศึกษาลักษณะการจัดการเรียนรู้ภาษาไทย ผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำแนกเป็น 4 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มที่ 1 นิสิตสาขาวิชาการสอนภาษาไทยชั้นปีที่ 5 ที่ฝึกปฏิบัติการสอนในสถานศึกษา ปีการศึกษา 2565 จำนวน 9 รูป กลุ่มที่ 2 ครูพี่เลี้ยง จำนวน 9 คน กลุ่มที่ 3 ครู/ผู้ที่ได้รับการแต่งตั้งในการนิเทศประจำโรงเรียน 9 คน และกลุ่มที่ 4 อาจารย์นิเทศก์ มหาวิทยาลัย จำนวน 5 คน เครื่องมือในการวิจัย ได้แก่ แบบประเมินแผนการจัดการเรียนรู้ แบบสังเกตการณ์จัดกิจกรรมการเรียนรู้ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์ข้อมูลโดยวิธีพรรณนาวิเคราะห์
ผลการวิจัยพบว่า 1) การศึกษาการเขียนแผนการจัดการเรียนรู้ภาษาไทยตามความเห็นของครูพี่เลี้ยง ครู/ผู้ที่ได้รับการแต่งตั้งในการนิเทศประจำโรงเรียน และอาจารย์นิเทศก์มหาวิทยาลัยพบว่า มีความคิดเห็นเกี่ยวกับการเขียนแผนการจัดการเรียนรู้ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด(=4.50; S.D.=0.52) 2) การศึกษาลักษณะการจัดการเรียนรู้ภาษาไทยตามความคิดเห็นของครูพี่เลี้ยง ครู/ผู้ที่ได้รับการแต่งตั้งในการนิเทศประจำโรงเรียน และอาจารย์นิเทศก์มหาวิทยาลัยพบว่า มีความคิดเห็นเกี่ยวกับลักษณะการจัดการเรียนรู้ของนิสิตฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู สาขาวิชาการสอนภาษาไทย โดยภาพรวมมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมาก (
=4.25; S.D.=0.69) องค์ความรู้จากการวิจัย คือ 1. การเขียนแผนการจัดการเรียนรู้ควรพัฒนาองค์ความรู้และทักษะด้านการวัดและประเมินผล หลักการเขียนสาระสำคัญ การกำหนดสถานการณ์ให้ผู้เรียนได้เรียนรู้ในชีวิตจริงและมีกิจกรรมที่หลากหลาย 2. ลักษณะการจัดกิจกรรมของนิสิตควรพัฒนาองค์ความรู้และทักษะให้สามารถใช้สื่อเชื่อมโยงความรู้เดิมไปสู่ความรู้ใหม่และกระตุนให้ผู้เรียนมีส่วนร่วมในการทบทวนความรู้เดิม และขั้นการนำไปใช้ควรฝึกให้ผู้เรียนนำความรู้มาปฏิบัติให้เกิดประโยชน์ต่อสังคม
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 การศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2545 และแก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับ 2) พ.ศ. 2545 พร้อมกฎกระทรวงที่เกี่ยวข้องและพระราชบัญญัติการแก้ไขภาคบังคับ พ.ศ. 2545. กรุงเทพมหานคร: องค์การรับส่งสินค้าพัสดุภัณฑ์.
กฤษณา ชินสิญจน์ และคณะ. (2550). ผลของกระบวนการจัดการสังเกตและฝึกปฏิบัติงานครูต่อการนำไปใช้ในการฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูของนิสิตคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน. การประชุมวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 45 สาขาศึกษาศาสตร์ สาขาเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. วันที่ 30 มกราคม – 2 กุมภาพันธ์. หน้า 90-97.
ประเวศ วะสี. (2541). ปฏิรูปการศึกษา ยกเครื่องทางปัญญา ทางรอดจากความหายนะ, พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสดศรี–สฤษดิ์วงศ์.
พิชญาภา ยืนยาว และณัฐวรรณ พุ่มดียิ่ง. (2560). รูปแบบการเรียนการสอนแบบบันเทิงของนักศึกษามหาวิทยาราชภัฏนครปฐม. Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ. 10 (3), 904-920.
สมทรง สุวพานิช. (2556). การศึกษาการปฏิบัติการสอนของนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู สาขาวิชาคณิตศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. รายงานการวิจัย. สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
สโรชา คล้ายพันธุ์. (2557). ปัญหาและแนวทางการพัฒนาการฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูของนักศึกษาสถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตชลบุรี. วารสารการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา. 8 (1), 63-76.
สำนักงานคณะกรรมการปฏิรูปการศึกษา. (2543). การปฏิรูปการเรียนรู้และการปฏิรูปกระบวนการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร: กรมการศาสนา.
เสาวรส ภูภากรณ์. (2543). สภาพการนิเทศการฝึกประสบการณ์วิชาชีพสาขาการศึกษาปฐมวัยในสถาบันราชภัฏ. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อับดุลฮาลิม อาแด อิบบรอเฮง อาลฮูเซน. (2561). ศึกษาผลการฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูของนักศึกษา หลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาการสอนอิสลามศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา. รายงานการวิจัย. คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 วารสารบัณฑิตแสงโคมคำ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.


