Evaluation of the School Morality Teaching by Monk Project of Ang Thong Province

Authors

  • Pathranith Chairungsri Master of Public Administration Program in Public Administration, Graduate School, Chandrakasem Rajabhat University

Keywords:

Program Evaluation, Monks’ Moral Teaching in Schools, Moral Teaching

Abstract

          The objectives of this research are as follows: 1) to study the administration of the monks’ morality teaching program in schools in Ang Thong Province; 2) to compare the performance of administration of the program between monks and students. The study is conducted by a mixture of quantitative and qualitative methods. There are 2 groups of samples: 1) 262 students and 2) 95 teaching monks in the program that are selected by using the stratified random sampling method. The tool used for collecting data is questionnaire. Statistical methods for analyzing initial data consist of frequency, percentage, average, standard deviation, and t-test used as hypothesis test. The qualitative research is based on structured in-depth interviews with 10 key informants who are from 5 teaching monks and 5 parents of students who participated in the program. All are selected by specific sampling. Data analysis is conducted by content analysis.

          The results are found that 1) overall, the students rate the effectiveness of the administration of the Program at moderate level ( gif.latex?\bar{X}=2.71), maximum average is program management ( gif.latex?\bar{X}=2.90), followed by program benefits ( =2.88), teaching and learning activities (gif.latex?\bar{X} =2.60), and minimum is teaching duty ( gif.latex?\bar{X}=2.48). While, overall, the monks rate their own moral teaching at moderate level ( gif.latex?\bar{X}=3.40), maximum average is program management ( gif.latex?\bar{X}=3.59), followed by program benefits ( gif.latex?\bar{X}=3.38), teaching duty ( gif.latex?\bar{X}=3.32), and minimum is teaching and learning activities ( gif.latex?\bar{X}=3.29). Overall, results from the key informants suggest that the monks should have potential in teaching and develop teaching by modifying for more understanding of students; 2) the comparative study of the level of compliance in the Program shows that both students and monks rate the aforementioned program are as follows: students give highest rating to program administration ( gif.latex?\bar{X}=2.90), followed by program benefits ( gif.latex?\bar{X}=2.88), teaching and learning activities ( gif.latex?\bar{X}=2.60), and teaching duty ( gif.latex?\bar{X}=2.48), respectively, while monks give highest rating to program administration ( gif.latex?\bar{X}=3.59), followed by program benefits ( gif.latex?\bar{X}=3.38), teaching duty ( gif.latex?\bar{X}=3.32), and teaching and learning activities ( gif.latex?\bar{X}=3.29), respectively. In a nutshell, there are statistical difference between students’ and monks’ perception at the level of 0.05 towards all four evaluation elements, including program administration, teaching and learning activities, teaching duty, and program benefits.

References

ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2552). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS, พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพมหานคร: บิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.

บุปผา คงสะอาด. (2549). การประเมินโครงการโรงเรียนแสนสุขในจังหวัดสงขลา. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยทักษิณ.

แผนยุทธศาสตร์พระสอนศีลธรรม. (2558). แผนแม่บทสำนักงานพระสอนศีลธรรม. พระนครศรีอยุธยา: สำนักงานพระสอนศีลธรรม มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูนิวาตปิยสวัสดิ์ ปิยวณฺโณ. (2556). ความคิดเห็นของครูพระสอนศีลธรรมที่มีการจัดการเรียนการสอนในโรงเรียน จังหวัดนครสวรรค์. วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูปลัดสุวัฒนบัณฑิตคุณ และคณะ. (2558). การติดตามประเมินผลพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน สำนักงานพระสอนศีลธรรม มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระนครศรีอยุธยา: สำนักงานพระสอนศีลธรรม มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูปลัดสุวัฒนบัณฑิตคุณ และระวิง เรืองสังข์. (2557). การติดตามการปฏิบัติงานของพระสอนศีลธรรมในสถานศึกษาขั้นพื้นฐานตามที่เป็นจริงและคาดหวัง. พระนครศรีอยุธยา: สำนักงานพระสอนศีลธรรม มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูโพธิสุวรรณคุณ (มานพ จนฺทาโภ). (2559). บทบาทของพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนที่มีต่อการจัดการเรียนการสอน ในจังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารสมาคมศิษย์เก่า มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. 5 (1), 31-47.

พระครูวรดิตถานุยุต (สังเวย คเวสโก). (2554). ความคิดเห็นของครูและนักเรียนต่อบทบาทครูพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนมัธยมศึกษา อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระจันที จิตฺตสํวโร (คอน). (2555). บทบาทของพระสอนศีลธรรมในการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมในระดับมัธยมศึกษา อำเภอเมืองนครปฐม จังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระใบฎีกาเทียนชัย เมธงฺกาโร (แก้วตุมตา). (2554). ประสิทธิภาพการสอนวิชาพระพุทธศาสนาของพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนมัธยมศึกษา: กรณีศึกษาในโรงเรียน เขตพื้นที่อำเภอเสาไห้ จังหวัดสระบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระฟูตระกูล พุทฺธรกฺขิโต และคณะ. (2555). บทบาทของครูพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน สังกัดศูนย์ครูพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย. กาฬสินธุ์: วิทยาลัยศาสนศาสตร์เฉลิมพระเกียรติกาฬสินธุ์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.

พระมหาประยอม กลฺยาโณ (เล่มไมล์). (2555). การศึกษาความพึงพอใจที่มีต่อพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนมัธยมศึกษา อำเภอเมือง จังหวัดฉะเชิงเทรา. วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระสุรชัย สุรชโย (หงษ์ตระกูล). (2555). ทัศนคติของนักเรียนที่มีต่อการเรียนการสอนของพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนประถมศึกษา อำเภอเมือง จังหวัดนนทบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระอนุศาสตร์ อาภากโร (สิทธิสกุลชัย). (2555). การมีส่วนร่วมของพระสอนศีลธรรมในการจัดการเรียนการสอนในโรงเรียนมัธยมศึกษา ในอำเภอหนองแค จังหวัดสระบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สมคิด พรมจุ้ย. (2552). เทคนิคการประเมินโครงการ, พิมพ์ครั้งที่ 6. นนทบุรี: จตุพรดีไซด์.

สมพิศ สุขแสน. (2545). เอกสารประกอบการบรรยายวิชาเทคนิคการวางแผนและการประเมินผล. อุตรดิตถ์: สถาบันราชภัฏอุตรดิตถ์.

สำนักงานพระสอนศีลธรรม มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2558). สูจิบัตรงานมหกรรมส่งเสริมศีลธรรมและการประกวดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนด้านพระพุทธศาสนา มหกรรมส่งเสริมศีลธรรมและประกวดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนด้านพุทธศาสนาปีที่ 3. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สำนักงานพระสอนศีลธรรม. (2557). รายงานผลการดำเนินงานโครงการพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis, 3rd ed. New York: Harper and Row Publication.

Downloads

Published

2020-04-10

How to Cite

Chairungsri, P. . (2020). Evaluation of the School Morality Teaching by Monk Project of Ang Thong Province. Journal of SaengKhomKham Buddhist Studies, 5(2), 202–222. retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jsbs/article/view/243302