วิสาหกิจชุมชนกับแนวทางการพัฒนาที่ยั่งยืน

ผู้แต่ง

  • สมยศ ปัญญามาก กองบังคับการสืบสวนสอบสวน ตำรวจภูธร ภาค 5
  • พิงพร ศรีแก้ว มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตพะเยา
  • จิราภรณ์ คล้อยปาน มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตพะเยา

คำสำคัญ:

วิสาหกิจชุมชน, การพัฒนาที่ยั่งยืน, การพัฒนาชุมชน

บทคัดย่อ

          วิสาหกิจชุมชนเป็นการดำเนินกิจกรรมเชิงธุรกิจขนาดเล็กที่ดำเนินการร่วมกันแบบกิจกรรมรวมหมู่ โดยสมาชิกของชุมชนใดชุมชนหนึ่ง กิจกรรมที่ดำเนินการมักคิดค้นขึ้นมาในแต่ละชุมชนแล้วนำพัฒนาต่อยอด ขยายกิจการทั้งในด้านการผลิตและการตลาดเพื่อยกระดับการพึ่งตนเองและเพิ่มรายได้แก่คนในชุมชน การผลิตเพื่อกิน เพื่อใช้หรือเศรษฐกิจชุมชน จึงเป็นลักษณะของความพอเพียงสำหรับชุมชนที่เป็นทางออกในการแก้ปัญหาเศรษฐกิจอย่างหนึ่งในสังคมยุคปัจจุบัน

          แนวทางการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนที่ยั่งยืน ประกอบด้วย 8 ขั้นตอน ดังนี้  1) การประเมินทบทวนผลงานที่ผ่านมา เพื่อหาแนวทางแก้ไขหรือพัฒนาให้ดียิ่งขึ้น 2) การพัฒนาสินค้าและบริการอย่างสม่ำเสมอ 3) การควบคุมและรักษาคุณภาพมาตรฐาน 4) การผลิตต้องไม่กระทบต่อทรัพยากรสิ่งแวดล้อม อาชีพและวิถีชีวิตของชุมชน 5) ความซื่อสัตย์ในการบริหารกองทุน ความโปร่งใสและตรวจสอบได้  6) การศึกษาดูงานเพิ่มเติม 7) การสร้างเครือข่ายเพื่อการเรียนรู้ การผลิต และการตลาดภายในและภายนอกชุมชน 8) การพัฒนาวิสาหกิจชุมชนให้เป็นต้นแบบสำหรับการเรียนรู้ของสมาชิกและกลุ่มผู้สนใจ

References

กรมการพัฒนาชุมชน. (2553). สำนักส่งเสริมภูมิปัญญาท้องถิ่นและวิสาหกิจชุมชน. สืบค้นเมื่อ 30 พฤษภาคม 2558, จาก http://www.cep.cdd.go.th /index_old.php#

ขวัญกมล ดอนขวา. (2555). การพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุนารี.

ณรงค์ เพชรประเสริฐ และวิทยา ว่องกุล. (2545). วิสาหกิจชุมชนกลไกเศรษฐกิจฐานราก. กรุงเทพมหานคร: เอดิสันเพรส โปรดักส์.

ณรงค์ เพรชประเสริฐ. (2542). ธุรกิจชุมชน: เส้นทางที่เป็นไปได้. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

พระราชบัญญัติส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน. ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 122 ตอนที่ 6 ก, 18 มกราคม 2548.

วชิรวัชร งามละม่อม. (2552). แนวคิดวิสาหกิจชุมชน. สืบค้นเมื่อ 30 พฤศจิกายน 2558, จาก http://file.siam2 web.com/trdm/article/2013328_38 233.pdf

วุฒิสาร ตันไชย และคณะ. (2558). การศึกษาวิจัยการส่งเสริมภูมิปัญญาท้องถิ่นและวิสาหกิจชุมชน. เอกสารประกอบการสัมมนาการเมืองการปกครองไทย 2558 เรื่องพลเมืองและชุมชน พลังเพื่อการพัฒนาประชาธิปไตย, วันที่ 20-21 สิงหาคม 2558. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.

ศรีปริญญา ธูปกระจ่าง. (2546). ภูมิปัญญาพื้นบ้านเพื่อการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สัจจา บรรจงศิริ และคณะ. (2554). การพัฒนาวิสาหกิจชุมชนตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม. 1 (15/2554), 178-197.

สำนักงานเลขานุการคณะกรรมการส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน. (2548). พระราชบัญญัติส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน พ.ศ. 2548. กรุงเทพมหานคร: กรมส่งเสริมการเกษตร กระทรวงเกษตรและสหกรณ์.

เสรี พงพิศ. (2545). หนังสือชุดกระบวนการเรียนรู้วิสาหกิจชุมชน. กรุงเทพมหานคร: สถาบันส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน.

เสรี พงพิศ. (2546). การเรียนรู้การทำแผนงานและสร้างเครือข่ายเพื่อเสริมสร้างความเข้มแข็งให้กับชุมชน. กรุงเทพมหานคร: เบสท์ กราฟฟิค เพรส.

เสรี พงพิศ. (2548). ชุมชนเรียนรู้อยู่เย็นเป็นสุข. กรุงเทพมหานคร: เจริญวิทย์การพิมพ์.

เสรี พงพิศ. (29 มกราคม 2552). วิสาหกิจชุมชน สร้างฐานการพัฒนา. สยามรัฐรายวัน. สืบค้นเมื่อ 4 พฤศจิกายน 2558, จาก http://sodev๕๒.exteen.com/๒๐๑๑๐๒๐๔/article.

อาแว มาแส. (2558). บทบาทของมหาวิทยาลัยในการพัฒนาวิสาหกิจชุมชน. สืบค้นเมื่อ 18 พฤศจิกายน 2558, จาก http://ssde.nida.ac.th/PDF/awae-58.pdf

เผยแพร่แล้ว

2016-06-30