Local involvement in sustainable tourism management: A case study of Phuket Old Town
Article Sidebar
Published:
Jul 2, 2019
Main Article Content
Abstract
The paper analyzed the participation in sustainable tourism management of the locals in the area of Phuket Old Town. The study employed the cross-sectional approach and the quantitative study by using questionnaires to collect the data from the representatives of 250 households who live in the area of Phuket Old Town and Charter Bank Old Town. Krejcie and Morgan (1970) approach was used to determine a sample size in this study. The techniques of quota sampling and the convenience sampling were conducted to get the study samples. The study results revealed that in overall, the locals in the study area participated in sustainable tourism management at low level in most typologies of participation, except the moderate level of the participation in receiving an information.
Article Details
How to Cite
ถิรสัตยาพิทักษ์ อ., & สังข์ทอง ศ. (2019). Local involvement in sustainable tourism management: A case study of Phuket Old Town. International Thai Tourism Journal, 15(1), 1–21. Retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jitt/article/view/175981
Section
Research Article
References
กาญจน์นภา พงศ์พนรัตน์. (2560). ภาพรวมสถานการณ์และแนวโน้มการพัฒนาการท่องเที่ยวโลก อาเซียนและ
ไทย. ค้นเมื่อ 13 กันยายน 2561, จาก https://msi.citu.tu.ac.th/public/upload/2.Trends%20and %20Issues%20of%20Tourism.pdf
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2561). สรุปแผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ. 2555-2559.
ค้นเมื่อ 10 กันยายน 2561, จาก https://www.businesseventsthailand.com/fileadmin/user_upload/ documents/mice-publications/Thailand_Tourism_Dev_Plan.pdf
จุฑารัตน์ ชมพันธุ์. (2555). การวิเคราะห์หลัก “การมีส่วนร่วมของประชาชน” ใน “The Public Participation
Handbook: Making Better Decisions through Citizen Involvement” ในบริบทประเทศไทย
วารสารการจัดการสิ่งแวดล้อม ปีที่ 8 ฉบับที่ 1 มกราคม - มิถุนายน 2555
จงรักษ์ อินทยนต์. (2547). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการการท่องเที่ยว: กรณีศึกษาบ้านโป่งน้ำร้อน
ตำบลใหม่พัฒนา อำเภอเกาะคา จังหวัดลำปาง. การค้นคว้าแบบอิสระ ศศ.ม.เชียงใหม่:
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
เทศบาลนครภูเก็ต. (2561). ค้นเมื่อ 10 มกราคม 2561, จาก https://www.phuketcity.go.th.
ปัทมา สูบกำปัง. (2559). การเข้า(ให้)ถึงสิทธิชุมชน : การมีสิทธิ มีเสียงและมีส่วนในทรัพยากรธรรมชาติ และ
สิ่งแวดล้อมของชุมชนและประชาชน กรุงเทพฯ สถาบันพระปกเกล้า.
ปรีดา เจษฎาวรางกูล. (2550). การมีส่วนร่วมของกรรมการชุมชนในการพัฒนาชุมชนในเขต เทศบาลเมืองคูคต
อำเภอลำลูกกา จังหวัดปทุมธานี
พรพรรณ วีระปรียากรู. (2551). การออกแบบและการบริหารจดการสถาปัตยกรรมเชิงมาตรการเพื่อพัฒนา
การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. วารสารท่องเที่ยวไทย ฉบับที่ 2 ปี 2551
สุรีพร พงษ์พานิช. (2544). การมีส่วนร่วมของประชาชน" บทบาทใหม่ของประชาชนกับการท่องเที่ยว
อย่างยั่งยืน. ค้นเมื่อ 13 มกราคม 2561, จาก https://conservation.forest.ku.ac.th/.
สุดถนอม ตันเจริญ. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนกับการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน
ของชุมชนบางขันแตก จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ13(2), 1-24
สำนักทะเบียนท้องถิ่นเทศบาลนครภูเก็ต. (2561). ข้อมูลทั่วไปและงานทะเบียนราษฎร จังหวัดภูเก็ต
Andereck, K. L., & Nyaupane, G. P. (2011). Exploring the nature of tourism and quality of life
perceptions among residents. Journal of Travel Research, 50(3), 248-260.
Andersson, T. D., & Lundberg, E. (2013). Commensurability and sustainability: Triple impact
assessments of a tourism event. Tourism Management, 37, 99-109.
Armstrong, H & Read, R. (2000). Comparing the economic performance of the dependent
territories and sovereign microstates. Economic development and cultural change, 48(2),
258-306.
Balaguer, J & Cantavella-Jorda, M. (2002). Tourism as a long-run economic growth factor; the
Spanish case. Applied Economics, 34, 877-884.
Butler, R. (1998). Sustainable tourism-looking backwards in order to progress. Sustainable
tourism: a geographical perspective., 25-34
Cañizares, S. M. S., Tabales, J. M. N., & García, F. J. F. (2014). Local residents’ attitudes towards
the impact of tourism development in Cape Verde. Tourism & Management Studies, 10(1), 87-96.
Creighton, J. L. (1992). Involving Citizens in Community Decision making: A Guidebook.
Washington, DC: Program on Community Problem Solving.
Creighton, J. L. (2005). The Public Participation Handbook: Making Better Decisions Through
Citizen Involvement. San Francisco: Jossey Bass.
ไทย. ค้นเมื่อ 13 กันยายน 2561, จาก https://msi.citu.tu.ac.th/public/upload/2.Trends%20and %20Issues%20of%20Tourism.pdf
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2561). สรุปแผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ. 2555-2559.
ค้นเมื่อ 10 กันยายน 2561, จาก https://www.businesseventsthailand.com/fileadmin/user_upload/ documents/mice-publications/Thailand_Tourism_Dev_Plan.pdf
จุฑารัตน์ ชมพันธุ์. (2555). การวิเคราะห์หลัก “การมีส่วนร่วมของประชาชน” ใน “The Public Participation
Handbook: Making Better Decisions through Citizen Involvement” ในบริบทประเทศไทย
วารสารการจัดการสิ่งแวดล้อม ปีที่ 8 ฉบับที่ 1 มกราคม - มิถุนายน 2555
จงรักษ์ อินทยนต์. (2547). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการการท่องเที่ยว: กรณีศึกษาบ้านโป่งน้ำร้อน
ตำบลใหม่พัฒนา อำเภอเกาะคา จังหวัดลำปาง. การค้นคว้าแบบอิสระ ศศ.ม.เชียงใหม่:
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
เทศบาลนครภูเก็ต. (2561). ค้นเมื่อ 10 มกราคม 2561, จาก https://www.phuketcity.go.th.
ปัทมา สูบกำปัง. (2559). การเข้า(ให้)ถึงสิทธิชุมชน : การมีสิทธิ มีเสียงและมีส่วนในทรัพยากรธรรมชาติ และ
สิ่งแวดล้อมของชุมชนและประชาชน กรุงเทพฯ สถาบันพระปกเกล้า.
ปรีดา เจษฎาวรางกูล. (2550). การมีส่วนร่วมของกรรมการชุมชนในการพัฒนาชุมชนในเขต เทศบาลเมืองคูคต
อำเภอลำลูกกา จังหวัดปทุมธานี
พรพรรณ วีระปรียากรู. (2551). การออกแบบและการบริหารจดการสถาปัตยกรรมเชิงมาตรการเพื่อพัฒนา
การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. วารสารท่องเที่ยวไทย ฉบับที่ 2 ปี 2551
สุรีพร พงษ์พานิช. (2544). การมีส่วนร่วมของประชาชน" บทบาทใหม่ของประชาชนกับการท่องเที่ยว
อย่างยั่งยืน. ค้นเมื่อ 13 มกราคม 2561, จาก https://conservation.forest.ku.ac.th/.
สุดถนอม ตันเจริญ. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนกับการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน
ของชุมชนบางขันแตก จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ13(2), 1-24
สำนักทะเบียนท้องถิ่นเทศบาลนครภูเก็ต. (2561). ข้อมูลทั่วไปและงานทะเบียนราษฎร จังหวัดภูเก็ต
Andereck, K. L., & Nyaupane, G. P. (2011). Exploring the nature of tourism and quality of life
perceptions among residents. Journal of Travel Research, 50(3), 248-260.
Andersson, T. D., & Lundberg, E. (2013). Commensurability and sustainability: Triple impact
assessments of a tourism event. Tourism Management, 37, 99-109.
Armstrong, H & Read, R. (2000). Comparing the economic performance of the dependent
territories and sovereign microstates. Economic development and cultural change, 48(2),
258-306.
Balaguer, J & Cantavella-Jorda, M. (2002). Tourism as a long-run economic growth factor; the
Spanish case. Applied Economics, 34, 877-884.
Butler, R. (1998). Sustainable tourism-looking backwards in order to progress. Sustainable
tourism: a geographical perspective., 25-34
Cañizares, S. M. S., Tabales, J. M. N., & García, F. J. F. (2014). Local residents’ attitudes towards
the impact of tourism development in Cape Verde. Tourism & Management Studies, 10(1), 87-96.
Creighton, J. L. (1992). Involving Citizens in Community Decision making: A Guidebook.
Washington, DC: Program on Community Problem Solving.
Creighton, J. L. (2005). The Public Participation Handbook: Making Better Decisions Through
Citizen Involvement. San Francisco: Jossey Bass.