Determinants of Success in Creative Tourism Case Study of Ban Nam Chieo Tourism Community Enterprise
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The research aims to study the meaning of creative tourism, working processes and factors concerning success in managing creative tourism of personnel of Ban Nam Chieo Tourism Community Enterprise. 8 participants selected by purposive sampling method were involved in the research. The data was collected through in-depth interviews, focus group, and participant observation. The data was analyzed by content analysis and triangulation. The results suggest that:
Creative tourism can be assigned on the basis of 4 different focuses, which are (1) presentation of local resources to tourists for learning, (2) arrangement of activities for tourists to discuss and perform on their own, (3) roles of tourism organizers as storytellers and activity operators, and (4) effects of creative tourism on local owners and tourists.
Working processes of creative tourism are comprised of 3 stages, which include (1) preparation: personnel in Ban Nam Chieo Tourism Community Enterprise have to notify tourists of important information for their self-preparation and assign them with the tasks in accordance with their specific roles, (2) arrangement of creative tourism activities: personnel of Ban Nam Chieo perform their duties under the agreement as well as homestay standards and creative tourism principles, and (3) evaluation: tourists will be asked to assess their satisfactions of and provide suggestions on creative tourism activities at Ban Nam Chieo for further improvements.
Determinants of success of work in the field of creative tourism consist of 3 main components, which are (1) support from external organizations, (2) organizational management, (3) attributes of personnel along with 2 supporting factors including (1) availability of local resources for creative tourism and (2) period required for problem-based learning. Tourism community enterprise, community-based tourism groups or related agencies are encouraged to implement the results obtained from this study as guidelines for design tourism activity, organization of community enterprise and improve creative tourism competency.
Article Details
References
https://www.facebook.com/ncgroupnc. สืบค้นเมื่อ 21 พฤษภาคม 2561.
คณะทำงานการรับรองแหล่งท่องเที่ยวชุมชน. (2555). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนบ้านน้ำเชี่ยว
อำเภอแหลมงอบ จังหวัดตราด พื้นที่พิเศษหมู่เกาะช้างและพื้นที่เชื่อมโยง ปี 2555-2558.
กรุงเทพมหานคร: งานท่องเที่ยวโดยชุมชน อพท.
ชมรมส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยชุมชนตำบลน้ำเชี่ยว. (2554). ข้อมูลชมรมส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยชุมชน
ตำบลน้ำเชี่ยว. ตราด: ชมรมส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยชุมชนตำบลน้ำเชี่ยว.
ชาย โพธิสิตา. (2554). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร:
อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิซซิ่ง.
ณรงค์วิทย์ แสนทอง. (2547). มารู้จัก Competency กันเถอะ. กรุงเทพมหานคร: เอช อาร์ เซ็นเตอร์.
ณัฏฐพัชร มณีโรจน์. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทย
นานาชาติ, 13(2): 25-46.
ธนกฤต ภัทร์ธราธร. (2556). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ Creative Tourism. กรุงเทพมหานคร:
องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน).
พิเชฐ สายพันธ์ และคณะ. (2557). เกณฑ์คุณสมบัติของโครงสร้างการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์: บทเรียนจาก
ประเทศไทย (Assessment Criteria of Creative Tourism: Lessons Learned from Thailand).
กรุงเทพมหานคร: งานท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ อพท.
ไพวรรณ์ เงาศรี. (2555). แนวทางการท่องเที่ยว: การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์. วารสารวิจัยรำไพพรรณี,
7(1): 71-79.
ภัทราพร เกษสังข์. (2559). การวิจัยปฏิบัติการ (Action Research). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่ง
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภัยมณี แก้วสง่า และนิศาชล จำนงศรี. (2012). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์: ทางเลือกใหม่ของการ
ท่องเที่ยวไทย (Creative Tourism: A New Choice of Thai Tourism). Suranaree Journal of
Social Science, 6(1): 91-109.
เมทินี ทนงกิจ และบุคลากรด้านการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์. (2560, 24 ตุลาคม). ลักษณะ กระบวนการ
ทำงาน และปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการทำงานด้านการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์. การสนทนากลุ่ม
วิชสุดา ร้อยพิลา และปรีดา ไชยา. (2558). องค์ประกอบของทรัพยากรการท่องเที่ยวที่มีต่อการท่องเที่ยว
เชิงสร้างสรรค์ในจังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ ในประบรมราชูปถัมภ์ สาขา
มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 10(3): 197-211.
ศลิษา ธีรานนท์ และประกาศิต โสภณจรัสกุล. 2559. การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์: ทางเลือก-ทางรอดของ
การท่องเที่ยวไทย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี, 8(2): 206-215.
สุดถนอม ตันเจริญ (2560). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนเพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน.
การประชุมวิชาการระดับชาติด้านการจัดการ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จ
เจ้าพระยา ครั้งที่ 1 (16 มิถุนายน 2560).
สุดแดน วิสุทธิลักษณ์ และคณะ. (2558). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ Creative Tourism Thailand.
พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน
(องค์การมหาชน).
สุรัตนา ภูมิมาโนช. (2559, 12 พฤศจิกายน). ประธานวิสาหกิจชุมชนท่องเที่ยวบ้านน้ำเชี่ยว. บทสัมภาษณ์.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). GDP ไตรมาสที่สี่ และทั้งปี 2560.
กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ
องค์การบริหารส่วนตำบลน้ำเชี่ยว. (2558). แผนพัฒนาสามปีขององค์การบริหารส่วนตำบลน้ำเชี่ยว อำเภอ
แหลมงอบ จังหวัดตราด. ตราด: องค์การบริหารส่วนตำบลน้ำเชี่ยว.
อพท. (2555). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ (ออนไลน์).
http://www.dasta.or.th/th/component/k2/item/489-489. สืบค้นเมื่อ 12 มีนาคม 2559.
__________. (2558ก). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ (Creative Tourism). กรุงเทพมหานคร: โคคูน แอนด์ โค.
__________. (2558ข). คู่มือเที่ยวชุมชน ค้นของดีไปกับ อพท. บ้านน้ำเชี่ยว เที่ยวครั้งเดียวไม่อิ่ม. กรุงเทพมหานคร: งานท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ อพท.
__________. (2559). สุรัตนา ภูมิมาโนช หญิงเหล็กแห่งบ้านน้ำเชี่ยว. นิตยสารเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน, 2(4): 13-15.
อลงกรณ์ มีสุทธา และสมิต สัชฌุกร (2555). การประเมินผลการปฏิบัติงานโดยใช้ Competency. พิมพ์
ครั้งที่ 19. กรุงเทพมหานคร: สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).
อาชัญญา รัตนอุบล. (2559). การเรียนรู้ของผู้ใหญ่และผู้สูงอายุในสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์
แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
Arthur,Jr.,W., Bell,S.T., Villado,A.J., & Doverspike,D. (2006). The Use of Person-Organization fit
in Employment Decision Making: An Assessment of Its Criterion-Related Validity. Journal of
Applied Psychology, 91(4): 786-801.
Bronfenbrenner, U. & Ceci,S.J. (1994). Nature-Nurture Reconceptualized in Developmental
Perspective: A Bioecological Model. Psychological Review, 101(4): 568-586.
Boyatzis,R.E. (2008). Competencies in the 21st Century. Journal of Management
Development, 27(1): 5-12.
__________. (2011). Managerial and Leadership Competencies: A Behavioral Approach to
Emotional, Social and Cognitive Intelligence. Vision, 15(2): 91-100.
Cascio,W.H. & Asuinis,H. (2011). Applied Psychology in Human Resource Management. 7th
Ed. New Jersey: Pearson Education.
Drenth,P.J., Thierry,H., & Wolf,C.J. (1998). Handbook of Work and Organizational
Psychology: Personal Psychology. 2nd Ed. UK: Psychology Press.
Knowles,M.S. (1980). The Modern Practice of Adult Education: From Pedagogy to
Andragogy. Revised and Update Edition. Michigan: Association Press.
Kolb,A.Y. & Kolb,D.A. (2008). Experiential Learning Theory: A Dymanic, Holistic Approach to
Management Learning, Education and Development. The revised paper appears in
Armstrong,S.J. & Fukami,C. (Eds.). Handbook of Management Learning, Education and
Development. London: Sage Pulication.
Kolb,D.A., Boyatzis,R.E. & Mainemelis,C. (2000). Experiential Learning Theory: Previous Research
and New Directions. The revised paper appears in Sternberg,R.J. & Zhang,L.F. (Eds.)
Perspectives on Cognitive, Learning, and Thinking Styles. New Jersey: Lawrence Erlbaum
Mello,J.A. (2006). Strategic Human Resource Management. 2nd Ed. USA: South-Western
Cengage Learning.
Muchinsky,P.M. (1999). Psychology Applied to Work. 6th Ed. USA: Wadworth Thomson
Learning.
Renkert,E.L. (2005). From Father to Child: An Application of the Process-Person-Context-
Time Model. Ph.D. Dissertation (Social Work), The University of Tennesses.
Richards,G. (2014). Creativity and Tourism in the City. Current Issues in Tourism, 17(2): 119-
144.
Richards,G. & Marques. (2012). Exploring Creative Tourism: Editors Introduction. Journal of
Tourism Consumption and Practice, 4(2): 1-11.
Richards,G & Wilson,J. (2006). Developing Creativity in Tourist Experiences: A Solution to the
Serial Reproduction of Culture. Tourism Management, 27(2006): 1209-1223.
Salman,D. & Uygur,D. (2010). Creative Tourism and Emotional Labor: An Investigatory Model
of Possible Interactions. International Journal of Culture, Tourism, and Hospitality
Research, 4(3): 186-197.
Schultz,D. & Schultz,S.E. (2006). Psychology & Work Today. 9th Ed. New Jersey: Pearson
Prentice Hall.
Tudge,J.H., Mokrova,I., Hatfield,B.E., Karnik,R.B. (2009). Uses and Misuses of Bronfenbrenner’s
Bioecological Theory of Human Development. Journal of Family Theory & Review,
1(2009): 198-210.