การวิเคราะห์ความมีอยู่ของเซียงข้องบ้านโพน ตำบลโพนทอง อำเภอเชียงยืน จังหวัดมหาสารคาม
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาแนวความคิดเรื่องความมีอยู่ของเซียงข้อง 2. ศึกษาความมีอยู่ของเซียงข้องบ้านโพน ตำบลโพนทอง อำเภอเชียงยืน จังหวัดมหาสารคาม และ 3. วิเคราะห์ความมีอยู่ของเซียงข้องบ้านโพน ตำบลโพนทอง อำเภอเชียงยืน จังหวัดมหาสารคาม เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ศึกษาข้อมูลจากพระไตรปิฎก เอกสาร และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง มีผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 28 รูป/คน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนาตามหลักอุปนัยวิธี
ผลการวิจัย พบว่า
1. เซียงข้องเป็นความเชื่อในผี และวิญญาณบรรพบุรุษ ที่อยู่อีกภพภูมิหนึ่งที่มนุษย์ไม่สามารถรับรู้ได้ด้วยประสาทสัมผัส แต่มนุษย์จะรู้ถึงความมีอยู่ได้ด้วยความเชื่อที่แสดงผ่านพิธีกรรมเพื่อขจัดความชั่วร้าย และพิธีกรรมนี้ได้เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของคนอีสานที่นำไปสู่ความสงบสุขของสังคม
2. ชาวบ้านโพนมีความเชื่อเกี่ยวกับพิธีกรรมเซียงข้องว่า ผีเซียงข้องมีหน้าที่ติดต่อกับอำนาจลึกลับด้วยการอัญเชิญวิญญาณให้มาสิงร่างหุ่นฟางที่ทำขึ้นในการประกอบพิธีกรรม ชาวบ้านเมื่อเกิดความไม่สบายใจ จะทำพิธีกรรมเซียงข้องเพื่อเสี่ยงทายหาสาเหตุ และวิธีแก้ไข และชาวบ้านยังพิธีกรรมนี้
เป็นเครื่องมือในการควบคุมความประพฤติของคนในสังคม
3. ความมีอยู่ของเซียงข้องบ้านโพน เมื่อนำทฤษฎีทางปรัชญามาพิสูจน์ความมีอยู่ ได้แก่ การอ้างเหตุผลเชิงภววิทยา การอ้างเหตุผลเชิงจักรวาลวิทยา การอ้างเหตุผลเชิงอันตวิทยา การอ้างเหตุผลเชิงจริยธรรม และการอ้างเหตุผลแบบอื่น ๆ จึงสรุปและยืนยันได้ว่า เซียงข้องของบ้านโพนนั้นมีอยู่จริงในฐานะเป็นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์และมีอำนาจที่ให้คุณและโทษแก่มนุษย์ได้
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ชัยณรงค์ ต้นสุข. (2549). นาฎยประดิษฐ์การแสดงพื้นบ้านของวิทยาลัยนาฎศิลป์ร้อยเอ็ด. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระเมธีธรรมาภรณ์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2532). ปรัชญากรีกโบราณตอนที่ 1-2. กรุงเทพฯ: บริษัท อัมรินทร์ พริ้นติ้งกรุ๊ป จำกัด.
พระวันนี ขนฺติพโล (ขันตีกุล). (2561). การศึกษาคติธรรมทางพระพุทธศาสนาในพิธีกรรมการบูชาปู่เซียงน้อยของชาวตำบลบ้านเป้า อำเภอเกษตรสมบูรณ์จังหวัดชัยภูมิ. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย).
นิวัฒน์ หน่างเกษม. (2557). ความเชื่อเรื่องผีปู่ตาภาคอีสาน: กรณีศึกษา บ้านครบุรี ตำบลครบุรีใต้ อำเภอครบุรี จังหวัดนครราชสีมา. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรามคำแหง).
มณี พยอมยงค์. (2536). ความเชื่อของคนไทย วัฒนธรรมพื้นบ้าน: คติความเชื่อ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ยุทธพงษ์ สืบศักดิ์วงศ์. (2546). ความคิดทางปรัชญาในภาษิตม้ง. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).
สำลี รักสุทธี. (2550). ตำนานนิทานผีอีสาน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์พัฒนาศึกษา.
เสรี พงศ์พิศ. (2529). ส่งเสริมอีสานให้น่าเที่ยวหรือจะส่งเสริมการท่องเที่ยวอีสาน. กรุงเทพฯ: ศิลปวัฒนธรรม.
สมหมาย ฮามคำไพ. (2541). “เซียงข้อง” รัชมังคลาภิเษก: อีสานศึกษา. (จัดพิมพ์เนื่องในโอกาสพระราชพิธีรัชมังคลาภิเษก).
สัญญา สะสอง. (2544). แนวคิดเชิงปรัชญาในวรรณกรรมพื้นบ้านอีสาน. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).
อดิศักดิ์ ทองบุญ. (2548). วิเคราะห์อภิปรัชญาในพระพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.