Ethics of Dispute Mediators According to Buddhist Principles
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The general concept of characteristics of a mediator includes: 1) being an idealist, helping, supporting, facilitating Enable the disputing parties to reach an agreement together. 2) Be a person who will listen attentively. Be impartial and free from bias.
3) Be a person of psychological intelligence and have techniques and strategies for
managing disputes according to the environmental context. and 4) Be a person of emotional intelligence. In terms of self-awareness and social awareness As for the ethics of a dispute mediator according to Buddhist principles, one who lives within the
framework of good morals, has kindness and compassion without bias, has a happy mind, and knows how to distinguish right and wrong, all of this. There are relationships and connections. It is a characteristic of an integrated Buddhist mediator who is a bridge ready to build relationships and connect society to unity and live together happily.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กวีวงศ์. (2550). สรรนิพนธ์พุทธทาส ว่าด้วยสมานฉันท์และสันติวิธี. กรุงเทพฯ: สุขภาพใจ.
จำนงค์ อดิวัฒน์สิทธิ์. (2544). สังคมวิทยาตามแนวพุทธศาสตร์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ชลัท ประเทืองรัตนา. (2567).ปัจจัยแห่งความสำเร็จในการเจรจาไกล่เกลี่ย. สืบค้นเมื่อ 13 พฤษภาคม 2567, จาก http://www.kpi.ac.th/wiki/index.php/ปัจจัยแห่งความสาเร็จในการเจรจาไกล่เกลี่ย
ชลากร เทียนส่องใจ. (2556). การเจรจาไกล่เกลี่ยคนกลางเชิงพุทธ : หลักการและเครื่องมือสำหรับการจัดการความขัดแย้ง. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์, 1(1), 91-105.
แดเนียล โบว์ลิง และ เดวิด เอ. ฮอฟฟ์แมน. (2553). ผู้ไกล่เกลี่ย : คุณลักษณะเฉพาะตัวกับความสำเร็จในการจัดการความขัดแย้ง. กรุงเทพฯ: คบไฟ.
นพพร โพธิรังสิยากร. (2552). ปัญหาข้อกฎหมายเกี่ยวกับการจัดการความขัดแย้งด้วยการไกล่เกลี่ย. (รายงานการวิจัย). หลักสูตรผู้บริหารกระบวนการยุติธรรมระดับสูง รุ่น 12. วิทยาลัยการยุติธรรม: สำนักงานศาลยุติธรรม.
นรินทร์ องค์อินทรี และ ธนิกานต์ มาฆะศิรานนท์ (แปลและเรียบเรียง). (2549). การจัดการความขัดแย้งอย่างสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: ธรรกมลการพิมพ์.
ปรัชญา อยู่ประเสริฐ. (2550). ขั้นตอนกระบวนการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท. ใน รวมบทความเทคนิคจิตวิทยาและการสื่อสารสำหรับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท. สำนักระงับข้อพิพาทสำนักงานศาลยุติธรรม. กรุงเทพฯ: บริษัท ธนาเพรส จำกัด.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2553). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 15). กรุงเทพฯ: บริษัท สหธรรมิก จำกัด.
พระไพศาล วิสาโล. การไกล่เกลี่ยแบบพุทธ. สืบค้นเมื่อ 12 มิถุนายน 2567, จาก http://www.visalo.orgarticle/budKarnKlaiKlear.html
พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส. (2547). รูปแบบการจัดการความขัดแย้งโดยพุทธสันติวิธี : ศึกษาวิเคราะห์กรณีลุ่มน้ำแม่ตาช้าง จังหวัดเชียงใหม่. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส. (2554). พุทธสันติวิธี : การบูรณาการหลักการและเครื่องมือจัดการความขัดแย้ง. กรุงเทพฯ: บริษัท 21 เซ็นจูรี่ จำกัด.
พิชัยศักดิ์ หรยางกูร. (2540). รวมข้อคิดเกี่ยวกับการระงับข้อพิพาทในทางการค้า. กรุงเทพฯ: คณะนิติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วันชัย วัฒนศัพท์ และคณะ (แปลและเรียบเรียง). (2545). คู่มือการเพิ่มพลังความสามารถกระบวนการจัดการข้อพิพาท. นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้า.
วันชัย วัฒนศัพท์. (2547). ความขัดแย้ง : หลักการและเครื่องมือแก้ปัญหา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วันชัย วัฒนศัพท์. (2550). การป้องกันและระงับความขัดแย้งโดยสันติวิธี. (อัดสำเนา).
วันชัย วัฒนศัพท์. (2550). ความขัดแย้ง : หลักการและเครื่องมือแก้ปัญหา. ขอนแก่น: ศิริภัณฑ์ ออฟเซ็ท.
สม อินทร์พยุง. (2545). หลักเกณฑ์การประนอมและไกล่เกลี่ยข้อพิพาท. วารสารทนายความ, 8(53).
สำนักระงับข้อพิพาท. (2547). หนังสือแนะนำประมวลจริยธรรมของผู้ไกล่เกลี่ย. กรุงเทพฯ: สำนักงานศาลยุติธรรม.
สุรชัย เลี้ยงบุญเลิศชัย. (2547). แนวคิดการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท. กรุงเทพฯ: ม.ป.ท.
สุรพงษ์ โสธนะเสถียร. (2557). ทฤษฎีการสื่อสาร. กรุงเทพฯ: ระเบียงทอง.
อดุลย์ ขันทอง. (2554). คู่มือการไกล่เกลี่ยและประนอมข้อพิพาทของประชาชน. ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.
Christopher W. Moore. (1996). The Mediation Process Practice Strategies for Resolving Conflict. U.S.A.: Jossey - Bass Inc. Publishers.
Henry J. Brown and Arthur L. (1999). Marriott. ADR Principles and Practice London: Sweet and Maxwell.
Jack Sawyer and Harold Guetzkow. (1964). Bargaining and Negotiation in International.
Relations in International Behavior, Herbert C. Kelman, New York: Holt, Rinehart and Winston.