การวิเคราะห์คุณค่าการบูชาพระธาตุเชิงชุมจังหวัดสกลนคร
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาคุณค่าการบูชาพระธาตุ 2) ศึกษาคุณค่าการบูชาพระธาตุเชิงชุม จังหวัดสกลนคร และ 3) วิเคราะห์คุณค่าการบูชาพระธาตุเชิงชุม จังหวัดสกลนคร เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ศึกษาข้อมูลปฐมภูมิจากพระไตรปิฎก ทุติยภูมิจากเอกสาร ตำราวิชาการ และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง มีผู้ให้ข้อมูลเชิงลึก จำนวน 30 รูป/คน วิเคราะห์มูลเชิงพรรณนาตามหลักอุปนัยวิธี
ผลการวิจัย พบว่า
1. คุณค่าการบูชาพระธาตุ เป็นผลที่เกิดจากการบูชา 2 ด้าน คือ ด้านสุนทรียะ เป็นค่านิยมที่มีในใจของผู้บูชาในลักษณะที่เป็นนามธรรมเช่น ปีติ ปราโมทย์ สุข ที่เกิดจากอามิสบูชา ด้านจริยศาสตร์ เป็นการนำความรู้จากการบูชาไปปฏิบัติเพื่อพัฒนาตนเองให้บรรลุถึงคุณค่าที่แท้จริง
2. พระธาตุเชิงชุมเป็นสถานที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ ชาวจังหวัดสกลนครได้ทำการบูชา
องค์พระธาตุ ด้วยอามิสบูชาที่เกิดจากพิธีกรรมต่าง ๆ มีพิธีสรงน้ำพระธาตุ เป็นต้น โดยมีความเชื่อว่าการบูชานี้จะจะทำให้ตนเอง และสังคมมีความสงบสุข นอจากนี้ยังมีการปฏิบัติบูชาเพื่อตนให้บริสุทธิ์
ทางกาย วาจา และใจ เพื่อบูชาพระบรมสารีริกธาตุ กระทำการบูชาองค์พระธาตุ ด้วยพิธีกรรมต่าง ๆ เช่นพิธีสรงน้ำพระธาตุ พิธีเวียนเทียน พิธีปฏิบัติธรรม และพิธีเปลี่ยนผ้าห่มพระธาตุ เป็นต้น
3. คุณค่าการบูชาพระธาตุเชิงชุม แบ่งเป็น 2 ระดับ คือ 1) คุณค่าระดับบุคคล เป็นผลที่เกิดขึ้นโดยตรงแก่ผู้บูชาด้วยอามิสบูชาที่ทำให้เกิดความสุข และการปฏิบัติบูชาที่ผู้บูชาได้นำเอาความรู้ไปเพื่อการพัฒนาตนเอง 2) คุณค่าระดับสังคม การบูชาพระธาตุได้มีบทบาทในการช่วยขัดเกลาจิตใจของคนในสังคมให้เกิดจิตสำนึกที่ดีงามด้วยการปฏิบัติตนกรอบของศีลธรรมจนนำไปสู่การสร้างบรรทัดฐานที่ดีแก่สังคมได้อย่างยั่งยืน
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ธวัช ปุณโณทก. (2547). วรรณกรรมอีสาน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
นายแพทย์สุวัฒน์ จันทร์จำนง. (2540). ความเชื่อของมนุษย์เกี่ยวกับปรัชญาศาสนา. กรุงเทพฯ: สุขภาพใจ.
ปริตรตา เฉลิมเผ่ากอ อนันตกูล. (2536). ภาษาของจิตรกรรมไทยการศึกษารหัสของภาพและความหมายทางสังคมวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพฯ: สถาบันไทยคดีศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พระปลัดวิทยา สิริภทฺโท (เที่ยงธรรม). (2544). ศึกษาความเชื่อและพิธีกรรมการบูชาพระธาตุของชาวพุทธ : กรณีศึกษาพระธาตุหลาหนองของประชาชน จังหวัดหนองคาย. (วิทยานิพนธ์หลักสูตรพุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหากันต์ วฑฺฒนวํโส (มโนวัฒนันท์). (2537). การศึกษาเปรียบเทียบแนวความคิดเรื่องเกณฑ์การตัดสินทางจริยธรรมในจริยศาสตร์ของค้านท์กับในพุทธจริยศาสตร์ตามทรรศนะของพระเทพเวที (ป.อ.ปยุตฺโต). (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาประสพฤกษ์จารุวาโท (รัตนยงค์). (2550). การศึกษาเชิงวิเคราะห์แนวความคิดเรื่องการบูชาในพระพุทธศาสนา. (วิทยานิพนธพุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหามนตรี วลฺลโภ (ป้อมสุข). (2546). อิทธิพลของวัตถุมงคลที่มีต่อสังคมไทยในปัจจุบัน. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาสมจินต์ สมฺมาปญฺโญ. (2547). พระธาตุและพระบรมสารีริกธาตุกับคนไทย. พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. พระนครศรีอยุธยา: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาสมชาย ธีรปภาโส (บุญเกลี้ยง). (2546). การศึกษาเชิงวิเคราะห์ความเชื่อเรื่อง พระบรมสารีริกธาตุในสังคมไทย. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาหมวด สุกฺกธมฺโม. (2547). การศึกษาวิเคราะห์แนวความคิดเรื่องความเคารพในพระพุทธศาสนา. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระอริยานุวัตร เขมาจารีเถระ. (2536). คติความเชื่อของชาวอีสาน. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วศิน อินทสระ. (2549). พุทธจริยศาสตร์. กรุงเทพฯ: ธรรมดา.
ศรีศักร วัลลิโภดม. (2546). ความหมายพระบรมธาตุในอารยธรรมสยามประเทศ. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.
สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระยาดำรงราชานุภาพ. (2514). ตำนานพระพุทธเจดีย์. กรุงเทพฯ: แพร่พิทยา.