การประเมินโครงการพัฒนาเด็กและเยาวชนในถิ่นทุรกันดาร ของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเชียงใหม่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินโครงการพัฒนาเด็กและเยาวชนในถิ่นทุรกันดารของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเชียงใหม่ โดยใช้รูปแบบ CIPPIEST (Context, Input,Process, Product, Impact, Effectiveness, Sustainability and Transportability) ของสตัฟเฟิลบีม และเพื่อศึกษาแนวทางการดำเนินงานโครงการพัฒนาเด็กและเยาวชนในถิ่นทุรกันดารของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเชียงใหม่ กลุ่มเป้าหมายในการวิจัย จำนวน 110 คน ได้แก่ ผู้อำนวยการโรงเรียน จำนวน 8 คน, ครู จำนวน 24 คน, นักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-6 จำนวน 24 คน, ผู้ปกครองและคณะกรรมการสถานศึกษา จำนวน 48 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบประเมินและแบบสัมภาษณ์ การวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา
ผลการวิจัย พบว่า
1) ด้านบริบท 2) ด้านปัจจัยนำเข้า 3) ด้านกระบวนการ 4) ด้านผลผลิต 5) ด้านผลกระทบ 6) ด้านประสิทธิผล 7) ด้านความยั่งยืน และ 8) ด้านการถ่ายทอดส่งต่อ โดยภาพรวมของทุกด้านผลการประเมินมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด และผลการศึกษาแนวทางการดำเนินโครงการพัฒนาเด็กและเยาวชนในถิ่นทุรกันดาร ของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเชียงใหม่ ทำให้ได้แนวทางที่ส่งเสริมการพัฒนาคุณภาพผู้เรียนด้านต่าง ๆ ที่มุ่งเน้นผู้เรียนเป็นสําคัญที่ใช้ทักษะกระบวนการกลุ่มและฝึกการลงมือปฏิบัติจริง เพื่อส่งเสริมให้เด็กและเยาวชน ได้พัฒนาศักยภาพของตนเองอย่างสมดุลทั้งด้านพุทธิศึกษา จริยศึกษา หัตถศึกษา และพลศึกษาโดยอาศัยศาสตร์หลากหลายสาขาบูรณาการกันทั้งในด้านอาหารโภชนาการ สุขภาพอนามัย การศึกษา การงานอาชีพ การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและวัฒนธรรมท้องถิ่น ให้สอดคล้องตามบริบทของสถานศึกษา ชุมชนและท้องถิ่น ผลการวิจัยที่ได้ในครั้งนี้จะเป็นประโยชน์ในการนำไปวางแผนและพัฒนาแหล่งเรียนรู้ที่ส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญที่เหมาะสมกับบริบทของสถานศึกษาต่อไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2561). การเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. สืบค้น 20 ธันวาคม 2566, จาก http://www.moe.go.th/moe/th/news/detail.php? NewsID=38880&Key=news_research
กฤษฐาปณัฐ แก้วชัด. (2564). การประเมินโครงการเศรษฐกิจพอเพียงของวิทยาลัยอาชีวศึกษา เทศบาลเมืองนาสาร จังหวัดสุราษฎร์ธานี. (การค้นคว้าอิสระครุศาสตรมหาบัณฑิต). สุราษฎร์ธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
กัลยา ศรีวิเชียร. (2557). การประเมินโครงการพัฒนานักบริหารระดับสูง กระทรวงศึกษาธิการ (นบส.ศธ.)รุ่นที่ 3. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
เข็มทอง ศิริแสงเลิศ. (2555). การบริหารจัดการเรียนรู้ ประมวลชุดวิชาการจัดและบริหารองค์การทางการศึกษา. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทยัธรรมาธิราช.
ชวลิต โพธิ์นคร. (2560). การศึกษาไทยมายุคไทยแลนด์ 4.0. การประชุมใหญ่สามัญประจำปี 2559 และประชุมวิชาการเรื่อง ห้องสมุดดิจิทัลกับการก้าวสู่ยุค Thailand 4.0. สืบค้น 23 มกราคม 2567, จาก http://km.li.mahidol.ac.th/thai-studies-in-thailand-4-0
ทวีศักดิ์ จินดานุรักษ์. (2560). ครูและนักเรียนในยุคการศึกษาไทย 4.0. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม, 7(2), 14-16.
ธวัชชัย จิตวารินทร์. (2564). การประเมินโครงการพัฒนาทักษะการปฏิบัติงานและทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษของพนักงานแคดดี้เพื่อรองรับการท่องเที่ยวเชิงกีฬาของจังหวัดพังงา. (การประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 13). นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
ธีรัตม์ ใจกล้า. (2560). รายงานการประเมินโครงการโรงเรียนส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม โรงเรียนบ้านตระเปียงเตีย สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุรินทร์ เขต 1. สืบค้นเมื่อ 15 กุมภาพันธ์ 2567, จาก https://www.srn1.go.th/srn1/index.php/2018-01-22-02-26-20/278-1
ประเสริฐ สุขสวัสดิ์. (2565). การประเมินโครงการการจัดกิจกรรมการเรียนรู้หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง ตามแนวทางศาสตร์พระราชาของโรงเรียนบ้านซิแบร. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์ศรีนครินทรวิโรฒ, 23(1), 204-221.
พิยะภา ใจซื่อสมบูรณ์. (2563). การประเมินโครงการโรงเรียนวิถีพุทธของโรงเรียนวัดใหญ่บ้านบ่อ (บ้านบ่อราษฎรบำรุง). (การค้นคว้าอิสระศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ภารดี อนันต์นาวี. (2551). หลักการแนวคิดทฤษฎีทางการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ยุทธกิจ ถาวรเกษตร. (2563). การประเมินโครงการพัฒนากระบวนการเรียนรู้เพื่อยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียน โรงเรียนวัดบ่อพระอินทร์ สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสระบุรี เขต 1 ปีการศึกษา 2562. สระบุรี: สํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสระบุรี เขต 1
ยุพิน รอดประพันธ์. (2561). การประเมินโครงการโรงเรียนคุณธรรมโดยประยุกต์ใช้รูปแบบการประเมินซิป (CIPP Model) โรงเรียนวัดห้วยธารทหาร สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครสวรรค์ เขต 3. นครสวรรค์: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครสวรรค์.
เยาวดี รางชัยกุล วิบูลยศรี. (2551). การประเมินโครงการแนวคิดและแนวปฏิบัติ. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รมิตา สีมาพล. (2564). รูปแบบการพัฒนาคุณภาพผู้เรียนด้านผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนระดับชาติ โดยใช้รูปแบบ 4T Model โรงเรียนบ้านบุกระโทก สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 2. นครราชสีมา: สํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา.
รวิกานต์ ทวีนันท์ และคณะ (2565). การประเมินโครงการการพัฒนากระบวนการจัดการเรียนรู้แบบ Active Learning เพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพในโครงการ TSQP-2 โรงเรียนบ้านทุ่งคา “บุณยขจรประชาอาสา” สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาภูเก็ต. (การค้นคว้าอิสระครุศาสตรมหาบัณฑิต). สุราษฎร์ธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
รัตนะ บัวสนธ์. (2556). รูปแบบการประเมิน CIPP และ CIPPIEST มโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อนและถูกต้องในการใช้. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 5(2), 7-24.
วรนิษฐา คำยศ. (2564). การประเมินโครงการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมตามแนวทางพระบรมราโชบายด้านการศึกษาของโรงเรียนชุมชนบ้านทุ่ง (อินมีอุปถัมภ์). วาสารครุทรรศน์, 1(2), 1-19.
วีรชน บัวพันธ์. (2562). การประเมินโครงการสถานศึกษามีการจัดสภาพแวดล้อมและการบริการที่ส่งเสริมให้ผู้เรียนพัฒนาเต็มศักยภาพโรงเรียนวัดพงษาราม. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
สมคิด พรมจุ้ย. (2552). เทคนิคการประเมินโครงการ. (พิมพ์ครั้งที่ 6). นนทบุรี: จตุพรดีไซน์.
สํานักงานโครงการสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี. (2560). แผนพัฒนาเด็กและเยาวชนในถิ่นทุรกันดาร ตามพระราชดําริสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ระยะที่ 5 (พ.ศ. 2560-2569). กรุงเทพฯ: สํานักงานโครงการสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี.
