The Model for Enhancing Creativity Based on the Five Bala Dhammas for Private School Administrators of General Education Schools in the Reginal Education Office No.12
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to (1) study the current situation, desired conditions, and necessary needs for enhancing creativity among private school administrators in General Education under Inspection Region 12, (2) develop a creativity enhancement model based on the Five Faculties (Pañca Bala), and (3) evaluate the appropriateness of the developed model.
A mixed-method research approach was employed. The sample group consisted of 365 school administrators and teachers. Key informants included 15 experts for semi-structured interviews, 9 specialists for focus group discussions, and 30 stakeholders for model evaluation. Research instruments comprised questionnaires, semi-structured interviews, and model evaluation forms. Data were analyzed using basic statistics such as percentage, mean, and standard deviation.
The findings revealed that:
1. The most urgent areas for creativity enhancement, ranked in order of importance, were: (1) linguistic and mathematical thinking, (2) flexible thinking,
(3) spiritual and aesthetic thinking, (4) meticulous thinking, (5) strategic thinking, and (6) innovative thinking.
2. The developed creativity enhancement model consisted of two key
components: (1) Five Applied Dhamma Principles-Faith (Saddh), Effort (Viriya), Mindfulness (Sati), Concentration (Samdhi), and Wisdom (Paññ); and (2) the IFCSVS MODEL.
3. The model evaluation indicated that it was valid, comprehensive, appropriate, feasible, and highly beneficial for practical implementation.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ธนกร คงรัตน์. (2560). ปัจจัยด้านการจัดการไอเดียความคิดสร้างสรรค์และสมรรถนะของบุคลากรที่ส่งผลให้เกิดนวัตกรรมในองค์กร กรณีศึกษา บริษัทผู้ผลิตยางรถยนต์ขนาดใหญ่ในประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารเทคโนโลยี). วิทยาลัยนวัตกรรม
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ธัญญารัตน์ โกมลเกียรติ. (2557). ผลของการจัดกิจกรรมการเรียนรู้คณิตศาสตร์โดยใช้กระบวนการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์ที่มีต่อความสามารถในการแก้ปัญหาและความคิดสร้างสรรค์ทางคณิตศาสตร์ เรื่อง การประยุกต์ 1 สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตร มหาบัณฑิต สาขาวิชาคณิตศาสตร์ศึกษา). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). สรุปสาระสำคัญแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติสำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี. (2566). รายงานผลการตรวจราชการแบบบูรณาการของผู้ตรวจราชการประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2566 รอบที่ 1 ประเด็นนโยบายสำคัญของรัฐบาล เรื่อง การพัฒนาศักยภาพคนตลอดช่วงชีวิต. สืบค้นเมื่อ 5 มกราคม 2567, จาก https://pmi.opm.
go.th/inspect_main/uploadfiles/UUXZYLXPC5รายการพัฒนาศักยภาพคนตลอดช่วงชีวิต
Brown, L.D. (1983). Managing Conflict at Organization Interfaces. New York: Addison Wesley.
Gardner, Howard. (1993). Multiple Intelligence : The Theory in Practice. New York: Basic Books.
Hallman, R. J. (1971). “Techniques of Creative Teaching,”. Training Creative Thinking. Gary A.
Hawkins, L.D. & Coney, K.A. (2001). Consumer behavior : building marketing Strategy. (8th ed). McGraw-Hill: Companies. Michael Gelb. (2001). How to think like Leonados’Davinci: Liberating Creativity and Innovation in the Workplace. PBS The
business & Technology Network.
Porter, M. E.. (1998). The Competitive Advantage: Creating and Sustaining Superior Performance. NY: Free Press, 1985.
Taro Yamane. (1973). Statistics: an introductory analysis. New York: Harper & Row.
