การบริหารงานท้องถิ่นแบบมีส่วนร่วมตามหลักไตรสิกขา ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอโพธิ์ชัย จังหวัดร้อยเอ็ด
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การบริหารงานท้องถิ่นแบบมีส่วนร่วมตามหลักไตรสิกขาขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอโพธิ์ชัยจังหวัดร้อยเอ็ด จำแนกตามเพศ อายุ ระดับการศึกษา และตำแหน่ง และ 3) ศึกษาข้อเสนอแนะการบริหาร
งานท้องถิ่นแบบมีส่วนร่วมตามหลักไตรสิกขาขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอโพธิ์ชัย จังหวัดร้อยเอ็ดกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ บุคลากรที่ปฏิบัติหน้าที่ในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอโพธิ์ชัย จังหวัดร้อยเอ็ดจำนวน 191 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ มีความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา เท่ากับ 0.67-1.00 และมีความเชื่อมั่นเท่ากับ .95
ผลการวิจัยพบว่า
1) ระดับการบริหารงานท้องถิ่นแบบมีส่วนร่วมตามหลักไตรสิกขาขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอโพธิ์ชัย จังหวัดร้อยเอ็ด โดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด ได้แก่
ด้านความโปร่งใส รองลงมา ด้านการส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชน ด้านการติดตามและการประเมินผลการทำงาน และด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำที่สุดคือ ด้านนโยบายการบริหารงาน
2) ผลการเปรียบเทียบระดับความคิดเห็นที่มีต่อการบริหารงานท้องถิ่นแบบมีส่วนร่วมตามหลักไตรสิกขาขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอโพธิ์ชัย จังหวัดร้อยเอ็ด จำแนกตามเพศ อายุระดับการศึกษา และตำแหน่งโดยรวมและรายด้านไม่แตกต่างกัน ส่วนจำแนกตามตำแหน่งโดยรวมและด้านความโปร่งใส ด้านการส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชน แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
3) ข้อเสนอแนะการบริหารงานท้องถิ่นแบบมีส่วนร่วมตามหลักไตรสิกขาขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอโพธิ์ชัย จังหวัดร้อยเอ็ด ที่สำคัญได้แก่ ควรให้โอกาสกับประชาชนเข้ามามีส่วนร่วมในการสำรวจปัญหาต่าง ๆ ขององค์กรเพื่อกำหนดเป็นนโยบายในการแก้ไขปัญหา ร่วมกันหาแนวทางในความเป็นไปได้ในการแก้ปัญหา นำธรรมาภิบาลเข้ามาใช้ในการบริหารองค์กร
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงมหาดไทย. (2546). องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีการบริหารจัดการที่ดีตามหลักธรรมาภิบาลประจำปี 2546. กรุงเทพฯ: มปพ.
ชลาทิพย์ ชัยโคตร. (2560). การบริหารราชการไทย (Thai Public Administration). (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). อุดรธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2540). พระพุทธศาสนาพัฒนาคนและสังคม. กรุงเทพฯ: กรมการปกครอง.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ธนสาร บัลลังก์ปัทมา. (2560). บทบาทประชาชนในการมีส่วนร่วมจัดการศึกษา. สืบค้นเมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2566, จาก https://www.gotoknow.org/posts/200818
วสันต์ จันทจร และ สิทธิชัย ตันศรีสกุล. (2560). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารงานองค์การบริหารส่วนตำบลหนองจิก อำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม. วารสารการเมืองการปกครอง, 7(1), 88-100.
สุทธิพร รัตนธร ศรัทธา. (2562). ศึกษาการพัฒนาที่ยั่งยืนแนวพุทธในทัศนะของพระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determination sample size for research activities. Education and Psychology Measurement, 30(3), 607-610.
