ปัจจัยการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อพันธกิจของตำรวจตรวจคนเข้าเมือง ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของตำรวจตรวจคน
เข้าเมือง ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ประเทศไทย 2) เพื่อศึกษาระดับความสำเร็จตามพันธกิจของตำรวจตรวจคนเข้าเมืองท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ประเทศไทย และ 3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัย
การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์กับความสำเร็จตามพันธกิจของตำรวจตรวจคนเข้าเมือง ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ประเทศไทย โดยการวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ซึ่งกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ เจ้าหน้าที่ตำรวจระดับผู้ปฏิบัติ จำนวน 293 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม
ผลการวิจัยพบว่า
1) ปัจจัยการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ โดยรวมอยู่ในระดับมาก จำแนกเป็นรายด้าน เรียงลำดับค่าเฉลี่ยมากไปน้อยได้ดังนี้ ด้านการฝึกอบรม ปัจจัยการพัฒนาพนักงาน ปัจจัยการให้การศึกษา ปัจจัย
การพัฒนาอาชีพ และปัจจัยการพัฒนาองค์การ
2) ระดับความสำเร็จตามพันธกิจของตำรวจตรวจคนเข้าเมือง โดยรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อจำแนกเป็นรายด้าน เรียงลำดับจากค่าเฉลี่ยจากมากไปน้อยได้ดังนี้ ด้านการพัฒนาบุคลากร ด้านการยกระดับเทคโนโลยีสารสนเทศ ด้านการปรับทัศนคติ และด้านการจัดทำคู่มือการปฏิบัติงาน
3) ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์กับระดับความสำเร็จตามพันธกิจของตำรวจตรวจคนเข้าเมืองท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ มีความสัมพันธ์กันในทางบวกอยู่ในระดับต่ำ (0.405) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กองบังคับการตรวจคนเข้าเมือง 2. (2564). เอกสารอัตรากำลังพล. กรุงเทพฯ: กองบังคับการตรวจคนเข้าเมือง 2.
กิตติธัช ผ่องพลีศาล. (2561). สมรรถนะของข้าราชการตำรวจฝ่ายพิธีการเข้าเมืองด่านตรวจคนเข้าเมือง ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยรัตนบัณฑิต, 13(1), 52-61.
ชัชวาล อรวงศ์ศุภทัต. (2559). การพัฒนาบุคลากรแบบ HR มืออาชีพ. กรุงเทพฯ: ธรรมนิติ เพรส.
ณัฏฐญา มีทอง. (2563). แนวทางการพัฒนาตำรวจตรวจคนเข้าเมืองท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ. วารสารคุณภาพชีวิตกับกฎหมาย, 16(2), 79-87.
วิจิตร ณ ระนอง. (2539). การจัดการและเทคนิคการบริการในภัตตาคาร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมธิราช.
สรรเสริญ หมายสวัสดิ์. (2557). การพัฒนายุทธศาสตร์เพื่อรองรับประชาคมอาเซียนขององค์การบริหารส่วนตำบลในกลุ่มจังหวัดภาคกลางตอนล่าง 1. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2552). แนวทางปฏิบัติตามยุทธศาสตร์การพัฒนาข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2552-2556. กรุงเทพฯ: แอร์บอร์นพรินต์.
สำนักงานตรวจคนเข้าเมือง. (2558). แผนปฏิบัติราชการสำนักงานตรวจคนเข้าเมือง ประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2559. กรุงเทพฯ: สำนักงานตรวจคนเข้าเมือง.
อธิพัฒน์ พงศ์เรืองรอง. (2561). ปัจจัยความสำเร็จในการดำเนินงานของกองบังคับการตรวจคนเข้าเมือง 2 สำนักงานตรวจคนเข้าเมือง. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
อรวรรณ ขำญาติ. (2557). ความเข้าใจพระราชบัญญัติคนเข้าเมือง พ.ศ.2522 ของข้าราชการตำรวจชั้นประทวน ฝ่ายตรวจคนเข้าเมืองขาเข้า ด่านตรวจคนเข้าเมืองท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ. (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: วิทยาลัยทองสุข.
เอกสิทธิ์ สนามทอง. (2562). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ : แนวทางพัฒนาสู่ความสำเร็จขององค์การ. วารสารเกษมบัณฑิต, 20(1), 64-77.
Gilley, Jerry W., Eggland, Steven A. and Gilley, Ann Maycunich. (2002). Principles of Human Resource Development. NY: Basic Books.
Mondy, R.W., & Noe, M.R. (2005). Human Resource Management. (9th ed.). Upper Saddle River,. New Jersey: Prentice-Hall.
Werner, J. M., & DeSimone, R. L. (2006). Human Resource Development. (4th ed.). Cincinnati, OH Thomson/South-Western.
Yamane, Taro. (1973). Statistics; An Introduction Analysis. Harper International Edition, Tokyo.