วัฒนธรรมการเมืองกับประชาธิปไตยในสังคมไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้เป็นการศึกษาการใช้อำนาจของระบบการเมืองผ่านมิติทางวัฒนธรรมเพื่อสร้างความเข้าใจวัฒนธรรมในชุมชนที่ส่งผลต่อโครงสร้างทางการเมืองการปกครอง องค์ความรู้ที่เกิดจากการศึกษายังสามารถอธิบายปรากฏการณ์ทางการเมืองที่เกิดขึ้นได้เป็นอย่างดีด้วยการวิพากย์เพราะวัฒนธรรมเป็นสิ่งที่เกิดจากกิจกรรมของคนในสังคมที่ได้รับการยอมรับและให้คุณค่า การเมืองเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวันของเราทุกคน กิจกรรมในสังคมจึงสามารถเชื่อมโยงเข้ากับการเมืองได้แทบทั้งหมด วัฒนธรรมทางการเมืองมีอิทธิพลต่อการพัฒนาระบบการเมืองตามแนวทางประชาธิปไตยเป็นอย่างมาก ช่วยเปิดโอกาสให้ประชาชนแสดงออกความคิดทางการเมืองตามระบอบประชาธิปไตยให้ก้าวหน้ามากยิ่งขึ้น ช่วยเปิดโลกทัศน์ให้ให้กับสังคมจากการที่ได้ศึกษารากเหง้าของสังคม การเมือง วัฒนธรรม ทัศนคติ แนวคิด มุมมอง ความเชื่อของประชาชนในสังคม สามารถวิเคราะห์ความสัมพันธ์และความสำคัญของกระบวนทัศน์วัฒนธรรมทางการเมืองต่อการพัฒนาการเมืองไทยได้ วัฒนธรรมจึงเป็นปัจจัยที่สำคัญในการสนับสนุนการพัฒนาการเมืองตามระบอบประชาธิปไตยในสังคมไทย
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กุศล พยัคฆ์สัก. (2555). การเมืองวัฒนธรรมของหนุ่มสาวปกาเกอะญอ. กรุงเทพฯ: พิมพ์สวย.
กฤษณา วงษาสันต์. (2552). วิถีไทย. กรุงเทพฯ: เธิร์ดเวฟ เอ็ดดูเคชั่น.
เกษียร เตชะพีระ. (2560, มิถุนายน). การเมืองวัฒนธรรม. มติชนสุดสัปดาห์, 3(1924).
นันธวัช นุนารถ. (2560). ภูมิปัญญาท้องถิ่น คุณค่าแห่งวิถีชีวิตวัฒนธรรม เพื่อการศึกษาที่ยั่งยืน. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 12(34), 17-26.
ประจักษ์ ก้องกีรติ. (2528). การเมืองวัฒนธรรมไทย ว่าด้วยความทรงจำ วาทกรรม และอำนาจ. นนทบุรี : ฟ้าเดียวกัน.
วิทยากร เชียงกูล. (2552). แนวทางสร้างประชาธิปไตยทางการเมือง เศรษฐกิจ และสังคม. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
พระเดชขจร ขนฺติธโร (ภูทิพย์). (2560). รัฐศาสตร์วัฒนธรรม : แนวคิด หลักการและกระบวนทัศน์เพื่อการพัฒนาประชาธิปไตย. (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตร์มหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
เสาวภา สุขประเสริฐ. (2552). มิติทางวัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อการพัฒนาความเข้มแข็งของชุมชนและองค์กรชุมชน กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบล (อบต.เมือง) จังหวัดเลย. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ กระทรวงศึกษาธิการ.
อานันท์ กาญจนพันธ์. (2538). วัฒนธรรมกับการพัฒนา : มิติของพลังที่สร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: การศาสนา กรมการศาสนา.
อริย์ธัช แก้วเกาะสะบ้า. (2559). วัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: สำนักงานวิชาการ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
Almond, Gabriel A. and Verba, Sydney. (1989). The Civic Culture: Political Attitudes and Democracy in Five Nations. USA: Sage Publications.
Shotter, J., (1993). Cultural Politics of Everyday Life: Social Constructionism, Rhetoric and Knowing of the Third Kind. University of Toronto Press.
Shotter, J., & Gergen, K. J., (1994). Social Construction: Knowledge, Self, Others, and Continuing the Conversation. Annals of the International Communication Association, 17(1).
