Political Culture and Democracy in Thai Society

Main Article Content

Sirawat Krongbun
PhrakhruSamuchinwarawat Thirapatto
Wiraya Pimpun

Abstract

This article studies the use of the political power system through cultural dimensions understanding of community culture that affects the political structure and governance. The knowledge gained from education can also explain political phenomena very well through criticism. Culture arises from the activities of people in society that are accepted and valued; politics involves in our daily lives. Therefore, social activities can almost all be linked to politics. Political culture has greatly influenced the development of a democratic political system. It gives people the opportunity to express their political ideas in a more progressive democratic regime. It also helps to open up the worldview to society by studying the roots of society, politics, culture, attitudes, ideas, views, and beliefs of people in society. Moreover, it can analyze the relationship and importance of the political and cultural paradigm in Thai development. Culture is, therefore, an essential factor in supporting democratic political development in Thai society.

Article Details

How to Cite
Krongbun, S., Thirapatto, P., & Pimpun, W. (2022). Political Culture and Democracy in Thai Society. Journal of Graduate MCU KhonKaen Campus, 9(3), 110–122. Retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jg-mcukk/article/view/256832
Section
Academic Article

References

กุศล พยัคฆ์สัก. (2555). การเมืองวัฒนธรรมของหนุ่มสาวปกาเกอะญอ. กรุงเทพฯ: พิมพ์สวย.

กฤษณา วงษาสันต์. (2552). วิถีไทย. กรุงเทพฯ: เธิร์ดเวฟ เอ็ดดูเคชั่น.

เกษียร เตชะพีระ. (2560, มิถุนายน). การเมืองวัฒนธรรม. มติชนสุดสัปดาห์, 3(1924).

นันธวัช นุนารถ. (2560). ภูมิปัญญาท้องถิ่น คุณค่าแห่งวิถีชีวิตวัฒนธรรม เพื่อการศึกษาที่ยั่งยืน. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 12(34), 17-26.

ประจักษ์ ก้องกีรติ. (2528). การเมืองวัฒนธรรมไทย ว่าด้วยความทรงจำ วาทกรรม และอำนาจ. นนทบุรี : ฟ้าเดียวกัน.

วิทยากร เชียงกูล. (2552). แนวทางสร้างประชาธิปไตยทางการเมือง เศรษฐกิจ และสังคม. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.

พระเดชขจร ขนฺติธโร (ภูทิพย์). (2560). รัฐศาสตร์วัฒนธรรม : แนวคิด หลักการและกระบวนทัศน์เพื่อการพัฒนาประชาธิปไตย. (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตร์มหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

เสาวภา สุขประเสริฐ. (2552). มิติทางวัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อการพัฒนาความเข้มแข็งของชุมชนและองค์กรชุมชน กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบล (อบต.เมือง) จังหวัดเลย. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ กระทรวงศึกษาธิการ.

อานันท์ กาญจนพันธ์. (2538). วัฒนธรรมกับการพัฒนา : มิติของพลังที่สร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: การศาสนา กรมการศาสนา.

อริย์ธัช แก้วเกาะสะบ้า. (2559). วัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: สำนักงานวิชาการ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.

Almond, Gabriel A. and Verba, Sydney. (1989). The Civic Culture: Political Attitudes and Democracy in Five Nations. USA: Sage Publications.

Shotter, J., (1993). Cultural Politics of Everyday Life: Social Constructionism, Rhetoric and Knowing of the Third Kind. University of Toronto Press.

Shotter, J., & Gergen, K. J., (1994). Social Construction: Knowledge, Self, Others, and Continuing the Conversation. Annals of the International Communication Association, 17(1).