ผลการใช้กิจกรรมทัศนศิลป์สร้างสรรค์เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของเด็กออทิสติกในสถานสงเคราะห์ จังหวัดเชียงใหม่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาพฤติกรรมทางด้านร่างกาย จิตใจและอารมณ์ และ
ด้านสังคมก่อนและหลังการใช้กิจกรรมการเรียนรู้ด้านทัศนศิลป์สร้างสรรค์ของเด็กออทิสติก
และ 2) ศึกษาผลการใช้กิจกรรมทัศนศิลป์สร้างสรรค์เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของเด็กออทิสติกในสถานสงเคราะห์ จังหวัดเชียงใหม่ โดยใช้วิธีเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง คือเด็กออทิสติก จากมูลนิธิบ้านสมานใจจังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 20 คน วิเคราะห์แบบสอบถามด้วยค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเพื่อเปรียบเทียบความเปลี่ยนแปลงของกลุ่มตัวอย่างก่อนและหลังการเข้าร่วมกิจกรรมในการจัดการเรียนรู้ผ่านกิจกรรมทัศนศิลป์สร้างสรรค์เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของเด็กออทิสติกในสถานสงเคราะห์ในจังหวัดเชียงใหม่ พบว่า หลังจากเข้าร่วมกิจกรรมทัศนศิลป์สร้างสรรค์ กลุ่มตัวอย่างมีพฤติกรรมด้านร่างกายดีขึ้นร้อยละ 75.00 มีพฤติกรรมด้านจิตใจและอารมณ์ดีขึ้นร้อยละ 80.00 และพฤติกรรมด้านสังคมดีขึ้นร้อยละ 78.00 ซึ่งมีค่าเฉลี่ยดีขึ้นทั้งสามด้าน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กานดา ผาวงค์. (2549). ผลของกลุ่มศิลปะบำบัดที่มีต่ออาการทางลบของผู้ป่วยจิตเวท. ขอนแก่น: กลุ่มงานจิตวิทยา โรงพยาบาลจิตเวชขอนแก่นราชนครินทร์.
ทวีศักดิ์ สิริรัตน์เรขา. (2548). คู่มือออทิสติก สำหรับผู้ปกครอง. กรุงเทพฯ: คุรุสภาลาดพร้าว.
เพ็ญแข ลิ่มศิลา. (2540). เด็กออทิสซึม (Autistic Child). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชวนพิมพ์.
อนุพันธุ์ พฤกษ์พันธ์ขจี. (2553). ศิลปะบําบัด : ความเข้าใจที่ถ่องแท้ สู่การเยียวยาที่แท้จริง. กรุงเทพฯ: โรงพยาบาลสมิติเวชศรีนครินทร์.
อรจิรา จะแรบรัมย์. (2562). ผลการใช้กิจกรรมศิลปะบำบัดในการส่งเสริมพัฒนาการด้านความคิดสร้างสรรค์ของเด็กออทิสติก. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 6(1), 303-312.
