ภารกิจกู้คืนการเรียนการสอนภาษาไทยหลังวิกฤตการณ์โรคโควิด - 19 และจิตวิญญาณ แห่งความเป็นครูยุคนิว นอร์มอล

บทคัดย่อ

การศึกษาไทยแม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงตามยุคตามสมัย และตามวิถีความเปลี่ยนแปลงของสังคมโลก โดยเฉพาะประเทศที่มีการพัฒนาแล้วก็ตามที่แต่หลักสูตรและวิธีการจัดการเรียนรู้ใหม่ ๆ ยังไม่สามารถบ่งชี้ให้ครูผู้สอนเห็นว่าผู้เรียนเกิดความเปลี่ยนแปลงในการเรียนรู้และยกระดับผลสัมฤทธิ์
ทางการเรียนให้สูงขึ้นทั้งหมดทั่วประเทศได้ ปัญหาการเรียน การสอน และการใช้ภาษาไทยในปัจจุบัน
เริ่มมีแต่ปัญหาในระดับนโยบาย ปัญหาที่ตัวผู้สอน และผู้เรียน ปัญหาที่สื่อหรือนวัตกรรม และปัญหา
ที่สำคัญที่สุด คือ การที่ผู้เรียนมิได้ให้ความสนใจกับวิชาภาษาไทยอย่างตระหนักรู้ว่า โดยเฉพาะปัญหา
การเรียนภาษาไทยที่มีปัญหาหลายระดับที่เกิดขึ้น ปัญหาในระดับนโยบาย ชั่วโมงของวิชาภาษาไทย
ในทุกระดับชั้นถูกลดทอนลง จนผู้สอนมิอาจดำเนินการให้ลุ่มลึกได้ และนโยบายที่มิให้มี “เด็กตก” เป็นการเพิ่ม “ตัวเลข” ผู้อ่านหนังสือไม่ออก ให้เพิ่มขึ้นอย่างเป็นปัญหายิ่ง ผู้บริหารในทุกลำดับชั้น มิได้ให้ความสำคัญกับภาษาไทย ทั้งด้านอัตรากำลังและงบประมาณสนับสนุน ปัญหาที่ตัวผู้สอน ผู้สอนภาษาไทย บางคน
มิได้ศึกษามาโดยตรงทางภาษาไทย เป็นเพียงผู้พูดภาษาไทยและเป็นคนไทยเท่านั้น ซึ่งเป็นจุดอ่อน
ที่ศาสตร์ทางภาษามิได้รับการเรียนรู้และถ่ายทอดจากคนตรงสายวิชา และยิ่งกว่านั้น ในระดับอุดมศึกษายังมีเสียงสะท้อนว่าผู้สอนบางท่านมิได้แม่นยำทางภาษาไทย จึงมีผลต่อคุณภาพการเรียนรู้ของผู้เรียน นอกจากนี้ยังมีปัญหาที่ตัวผู้เรียน ผู้เรียนส่วนใหญ่ เขียนหนังสือไม่ถูกต้อง ปัญหาเรื่องสื่อและนวัตกรรม
ทุกวันนี้การเรียนการสอนภาษาไทยยังมีข้ออ่อนด้อยเรื่องนวัตกรรมและสื่อการเรียนรู้ และโดยเฉพาะ
ในช่วงการเกิดวิกฤติโควิด-19 ที่มีการเรียนออนไลน์ที่จะต้องใช้สื่อเทคโนโลยี ซึ่งถ้าผู้สอนไม่มีความรู้หรือผู้เกี่ยวข้องจัดทำ จัดเตรียมที่เหมาะสมสอดคล้องกับผู้เรียนย่อมจะทำให้ประสิทธิภาพผู้เรียนลดลง
ดังนั้นทั้ง ผู้เรียน ผู้สอน และผู้เกี่ยวข้องทุกฝ่ายคงต้องถือเป็นวาระใหญ่ โดยแท้จริงที่จะทำให้เกิดการตระหนักรู้ว่านี่มิใช่เพียงการเรียนวิชาหนึ่งแต่แท้จริงแล้ว คือ การเรียนรู้ในเอกลักษณ์และวัฒนธรรม เห็นสังคมสำคัญเป็นความมั่นคงของชาติในที่สุดผู้ดำเนินอาชีพครูจึงต้องเป็นผู้ใฝ่รู้ ใฝ่เรียน และใฝ่พัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่อง