Human Development According to Buddhist Philosophy
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of the academic article was to present human development according to Buddhist philosophy. Humans can develop themselves to attain perfect human beings through the three principles (morality, concentration, and wisdom) fundamental processes for better human behavior training. The precepts will help develop the behaviors expressed in 3 bodily actions and 4 verbal actions. Concentration is the training of the mind to stay in the present while preventing the occurrence of
3 bad thoughts: wrong view, blame, vengeance, and wisdom will help to lead an efficient life. Until success and has a correct and good way of life until he attains true liberty, which is Nirvana
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
จิตติมา อัครธิติพงศ์. (2556). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. พระนครศรีอยุธยา: คณะวิทยาการจัดการ
มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
ฐิติรัตน์ วสิษฐ์พลพงศ์. (2557). การวิเคราะห์หลักไตรสิกขาในพระพุทธศาสนาเถรวาท. (สารนิพนธ์
พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ณัฐชญา จิตภักดี และคณะ. (2564). การพัฒนามนุษย์ตามหลักพุทธจริยศาสตร์. วารสารบัณฑิตศึก
ษามหาจุฬาขอนแก่น, 8(2), 208-219.
ณัฎฐพันธ์ เขจรนันทน์. (2546). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเนชั่น.
บุญมี แท่นแก้ว. (2539). จริยศาสตร์. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2546). พุทธธรรม. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตโต). (2549). พระพุทธศาสนาพัฒนาคนและสังคม. บริษัท สหธรรมิกจำกัด.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต). (2540). การสร้างสรรค์ปัญญาเพื่ออนาคตของมนุษยชาติ.
(พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: บริษัทสหธรรมิกจำกัด.
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2550). ศัพท์วิเคราะห์. กรุงเทพฯ: เสี่ยงเชียง.
พระครูพิมลปัญญานุยุต (บุญทา อินต๊ะปัญญา). (2560). กระบวนการพัฒนาตนตามหลักพุทธจิตวิทยา
เพื่อการตื่นรู้. (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬา
ลงกรณราชวิทยาลัย.
พระวิทยา ณาณสาโร. (2554). การศึกษาแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงที่สอดคล้องกับหลักพุทธธรรม
ที่ปรากฏในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต).
พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระราเชนทร์ วิสารโท (ไชยเจริญ). (2546). การศึกษาเชิงวิเคราะห์หลักพุทธธรรมกับการพัฒนาทรัพยากร มนุษย์ในพระพุทธศาสนา. (วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). นครปฐม: มหาวิทยาลัย
มหามกุฎราชวิทยาลัย.
ฟื้น ดอกบัว. (2543). ศาสนาเปรียบเทียบ. กรุงเทพฯ: โสภณการพิมพ์.
วศิน อินทสระ. (2543). พุทธจริยศาสตร์. กรุงเทพฯ: ทองกวาว.
วรารัตน์ เขียวไพรี. (2548). ทรัพยากรมนุษย์ในองค์การ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.
วิเชียร ชาบุตรบุณฑริก. (2542). ความจริงของชีวิต. กรุงเทพฯ: คอมฟอร์ม.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติสำนักนายกรัฐมนตรี. (2560). สรุปสาระสำคัญแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560 - 2564.
อริยา คูหา. (2552). กาย จิต : ความสมบูรณ์แห่งชีวิต. วารสารรูสมิแล, 30(2), 47-49.
อริย์ธัช เลิศอมรไชยกิจ. (2561). ศึกษาวิเคราะห์แนวคิดอภิมนุษย์ของ ฟรีดริช นิทเช่. วารสารพุทธมัคค์ ศูนย์วิจัยธรรมศึกษา สำนักเรียนวัดอาวุธวิกสิตาราม, 3(2), 11-17.
Neal, J. A. (1997). Spirituality in management education: and guide to resource. Journal of Management Education.