Strategic Leadership of School Administrators and Social Responsibility
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The administrators of the private schools are considered to be the people who are really important and leaders in driving the schools in the management of the schools to be successful in the midst of a globalized society which has progressed in industrial technology Fast communication without borders Society, economy and environment are rapidly changing in today's society. As a result, the way of life of the people of the world's citizens is more competitive for survival, seeing only personal interests without
considering participation. lack of morality which cause various problems followed by many such as child labor problems crime problem Corruption problem And it is especially important to cause problems with the quality of education being reduced or the education is not up to standard. The problems as mentioned above, educational institution administrators or educational institution leaders Therefore, it must be realized that there is a role to focus on social responsibility known as CSR (corporate social responsibility) to help solve economic, social and environmental problems, especially the quality of education. School administrators must be confident in their studies. Develop yourself to be a leader with strategic leadership. Change management strategies by using strategic leadership to combine with social responsibility of educational institutions. as a strategy for socially responsible management of educational institutions. Therefore, it can motivate and motivate people in schools and communities to work together to raise awareness of the importance of social responsibility. Affects the development of economic, social quality, educational quality, and people in the community are satisfied with the quality of educational institutions. Build faith, trust, create a good image for educational institutions that are sustainable forever
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงศึกษาธิการ.(2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: กระทรงศึกษาธิการ.
เกศรา สิทธิแก้ว. (2558). ภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ในศตวรรษที่ 21 ของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการดำเนินงานประกันคุณภาพภายในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
ฉันทนา จันทร์บรรจง, จิตราภรณ์ ใยศิลป์ และ สุภาภรณ์ กิติรัชดานนท์. (2554). ผลกระทบของนโยบายรัฐบาลต่อต่อการปลูกฝังจิตสาธารณะและความรับผิดชอบต่อสังคมของนักเรียนในระดับการศึกษา ภาคบังคับ. (ภาควิชาบริหารและพัฒนาการศึกษา). พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ณัฐณิชากร ศรีบริบูรณ์. (2550). การพัฒนาโมเดลเชิงสาเหตุของจิตอาสาของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายในโรงเรียนสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตร มหาบัณฑิต). กรุงเมทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธงชัย สันติวงษ์. (2546). การบริหารทรัพยากรมนุษย์. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: ประชุมช่าง.
พระมหาสมควร ขุนภิบาล. (2550). องค์ประกอบที่มีอิทธิพลตอความรับผิดชอบในการทำงานกลุ่มของนักเรียนระดับชั้นประกาศนียบัตรวิชาชีพ โรงเรียนพณิชยการสยามเขตบางพลัด กรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). กรุงเมทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
รังสรรค์ ประเสริฐศรี.(2544). ภาวะผู้นำ. กรุงเทพฯ: Diamond in Business World.
วริษา ฮวดศรี, กัญภร เอี่ยมพญา และ นิวัตต์ น้อยมณ. (2564). ภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการปฏิบัติงานของครูในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 6 จังหวัดฉะเชิงเทรา. วารสารสิรินธรปริทรรศน์, 22(1), 103-117.
สุเทพ พงศ์ศรีวัฒน์. (2548). ภาวะผู้นําทฤษฎีและปฏิบัติ : ศาสตร์และศิลป์สู่ความเป็นผู้นำที่สมบูรณ์(พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: วิรัตน์เอ็ดดูเคชัน.
สุรศักดิ์หลาบมาลา. (2551). การเสริมศักยภาพการเรียนของเด็ก. วารสารการศึกษาไทย, 5(46), 18.
สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2545). แนวทางการวัดผลประเมินผลในชั้นเรียนกลุ่มสาระวิทยาศาสตร์ หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2544. กรุงเทพฯ: องค์การรับส่งสินค้าและพัศดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.).
สํานักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2552). การจัดระดับการกำกับดูแลองค์กรภาครัฐตามหลักธรรมาภิบาลของการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี. กรุงเทพฯ: สํานักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ.
สำนักงานปฏิรูปการศึกษา. (2544). รายงานการปฏิรูปการศึกษาต่อประชาชน. กรุงเทพฯ: อัมรินทร์พริ้นติ้งพับลิชซิง.
สํานักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2551). กรอบทิศทางการพัฒนาการศึกษา ในช่วงแผนพัฒนาเศรษฐกิจ และสังคมแห่งชาติฉบับที่10 (พ.ศ. 2550-2554)
ที่สอดคล้องกับแผนการศึกษาแห่งชาติ (พ.ศ. 2545-2559) ฉบับสรุป. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรรถการ สัตยพาณิชย์. (2558). การสร้างตราสินค้าผ่านกิจกรรมความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร. Brand building through corporate social esponsibility, สืบค้นเมื่อ 28 กันยายน 2564 จาก http://www.bu.ac.th/knowledgecenter/executive_journal/jan_june_15/pdf/aw09.pdf.
Adair, J. (2002). Effective Strategic Leadership. London: Pan Macmillan.
Ireland, R. D. and Hitt, M. A. (1999). Achieving and manintaining strategic compettiveness in the 21st century : The role of strategic leadership. Academy of management excutive, 13(1), 114-119.
Myers, D. L., Distel, D. L. (2008). Leadership and strategic planning: Keys to success in a changing environment. Retrieved May 30, 2005, from http://www.asp.org/qic/index/html.
Nahavandi, A. and Malekzadeh, A. R. (1993). Organization Culture in the Management of Mergers. New York: Quorum Book.
Porter, M. E., and Kramer, M. R. (2006). Strategy & society: The link between competitive advantage and corporate social responsibility,Harvard business review.
Phillip Kotler and Nancy Lee. (2005). Corporate social responsibility. Published by John Wiley & Sons, Inc., Hoboken, New Jersey.