THE DEVELOPMENT OF LOCAL WISDOM TO BE A COMMUNITY OF INNOVATIONS THE OF ELDERLY SCHOOL, NONG KUNG THANASAN SUBDISTRICT, PHU WIANG DISTRICT, KHON KAEN PROVINCE
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research paper were: 1) To study local wisdom to become
an innovative community of the school for the elderly 2) To study the development of
local wisdom to become an innovative community of the school for the elderly Nong
Kung Thanasarn Subdistrict, Phu Wiang District, Khon Kaen Province, 3) To analyze the
development of local wisdom to be a community, the way of the elderly school Nong
Kung Subdistrict, Phu Wiang District, Khon Kaen Province It is a qualitative research. Study
information from primary, secondary documents. And in-depth interviews from 40 informants
analyzed the descriptive method based on the inductive method
The research results were as follows :
1. Local wisdom to become an innovative community of the school for the el
derly, which is the body of knowledge acquired from the concept of experience arising
from creative ideas that can be used to solve problems in daily life and that wisdom has
been inherited until now. divided into 3 groups : handicrafts, Organic Agriculture and
Herbs Group, Massage Group
2. The development of local wisdom of the School for the Elderly in Nong Kung
Thanasarn Subdistrict, Phu Wiang District, Khon Kaen Province is to bring the wisdom of
the 3 groups that exist in the elderly to develop into innovations that lead to strengthening
A community that generates enough income for a decent livelihood
3. Analysis of the development of local wisdom to become an innovative
community of the school for the elderly Nong Kung Thanasarn Sub-district, Phu Wiang
District, Khon Kaen Province is a search for the process of bringing the wisdom of 3 groups
to further development, adding value and value leading to the creation of an innovative
community born of community wisdom. that has been developed to be a product of
OTOP that generate income for a community that is wealthy, stable and sustainable
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
จรัส ลีกา และคณะ. (2563). การวิเคราะห์คติความเชื่อในการอนุรักษ์ป่าชุมชนของคนอีสาน. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 7(2), 133-149.
คมกริช ชาญณรงค์ และ บุญสม ยอดมาลี. (2560). การใช้สาระด้านภูมิปัญญาท้องถิ่นใน สถานศึกษา สภาพปัญหา และการพัฒนาเชิงสร้างสรรค์. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 11(3), 59-71.
จารีรัตน์ ปรกแก้ว และคณะ. (2542). ความเข้มแข็งของชุมชน : เรียนรู้จากภูมิปัญญาชุมชนท้องถิ่นบุรีรัมย์. บุรีรัมย์: สถาบันราชภัฎบุรีรัมย์.
จำนง แรกพินิจ. (2551). การศึกษาและพัฒนาสถาบันการเรียนรู้ของชุมชน. กรุงเทพมหานคร: สำนักนายกรัฐมนตรี.
ทิชากร เกสรบัว. (2556). แนวทางการพัฒนาสินค้าหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ (Tambon One Products : OTOP) เพื่อการส่งออกในตลาดอาเซียน. วารสารมนุษย์สังคมศาสตร์, 30(2), 155-174.
วนิดา นาคีสังข์. (2559). จากภูมิปัญญาท้องถิ่นของชุมชนปวาเก่อญอบ้านแม่กองคาสู่การเป็นสินค้าชุมชน. ประกาศนียบัตรบัณฑิต. บัณฑิตอาสาสมัครวิทยาลัยพัฒนศาสตร์ป๋วยอึ๊งภากรณ์. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วศิน โกมุท. (2555). กินดีมีสุข : นวัตกรรมสุขภาวะตำบลหนองกินเพล ตำบลหนองกินเพล อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารมนุษย์ศาสตร์สังคมศาสตร์, 29(2), 79-96.
ศศิธร กรุณา. (2551). เอกสารประกอการสอน บทที่ 1 แนวคิดกับผู้สูงอายุ. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชธานี.
ศศิพัฒน์ ยอดเพชร. (2560). การถอดบทเรียนตัวอย่างที่ดีของโรงเรียนและชมรมผู้สูงอายุที่มีกิจกรรมถ่ายทอดความรู้. กรุงเทพมหานคร: เจพริ้นท์.
สำนักคณะกรรมการการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. เอกสารประกอบการระดมความคิดเห็นทิศทางของแผนฯ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560 – 2564).
อนันต์ อนันตกูล. (2560). สังคมสูงวัย ความท้าทายประเทศไทย. สืบค้นเมื่อ 21 มีนาคม 2563,
จาก www.royin.go.th/wp-content/uploads/2017/12/สังคมสูงวัย3.pdf