พระศิวะ มหาเทพแห่งการทำลายล้าง

บทคัดย่อ

พระศิวะได้รับการนับถือจากชาวอารยันในฐานะเทพผู้เป็นใหญ่สูงสุด และเป็นเทพแห่งการทำลายล้าง ปรากฏในคัมภีร์ปุราณะต่าง ๆ ของอินเดีย และปรากฏในคัมภีร์ทางพระพุทธศาสนาในฐานะของเทพฮินดูผู้ถูกปราบที่กลายมาเป็นพระพุทธรูปปางโปรดพกาพรหม นอกจากนี้การนับถือพระศิวะแพร่เข้ามา
ในดินแดนเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งมีอิทธิพลในด้านต่าง ๆ ดังนี้ 1) ด้านการปกครอง พบว่า นามพระศิวะถูกนำไปใช้เป็นพระนามของกษัตริย์ในฐานะผู้ทรงอำนาจ และมีอิทธิพลมาสู่ระบบการปกครองใน
เอเซียตะวันออกเฉียงใต้ เช่น ไทย กัมพูชา เป็นต้น 2) ด้านวรรณกรรม พบว่า มีวรรณกรรมที่มีความเกี่ยวกับพระศิวะมากมายที่ได้รับการศึกษาในระดับมหาวิทยาลัย เช่น มหากาพย์รามายณะ มหากาพย์มหาภารตะ พระเวสสันดรชาดก หรือวรรณกรรมของอีสานเช่น ตำนานพญาแถน เป็นต้น 3) ด้านศาสนาศิลปวัฒนธรรม พบว่า การบูชาพระศิวะได้รับการปฏิบัติสืบเนื่องมาจนถึงปัจจุบันโดยในสังคมไทยยังมีการบูชาเพื่อขอพรเพื่อช่วยขจัดปัดเป่าสิ่งไม่มีออกจากตัว และในปัจจุบันมีเทวสถาน และศิวาลัยเป็นที่ประดิษฐานของพระศิวะอยู่ทั่วไป