การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้ป่วยมะเร็งด้วยหลักพุทธจริยศาสตร์ ในโรงพยาบาลขอนแก่น
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยเชิงปฏิบัติการนี้ มีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัญหาการดูแลผู้ป่วยมะเร็งที่รับยา
เคมีบำบัดในโรงพยาบาลขอนแก่น 2) พัฒนารูปแบบการดูแลผู้ป่วยมะเร็งด้วยหลักพุทธจริยศาสตร์
3) ศึกษาผลลัพธ์การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้ป่วยมะเร็งด้วยหลักพุทธจริยศาสตร์ในโรงพยาบาลขอนแก่น
เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์ แบบสังเกต มีผู้ให้ข้อมูล 58 คน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ
ด้วยร้อยละ , SD และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยวิธีพรรณนาตามหลักอุปนัยวิธี
ผลการวิจัย พบว่า
1. สภาพปัญหาการดูแลผู้ป่วยมะเร็งส่วนใหญ่มีภาวะแทรกซ้อนทางกาย ผู้ป่วยสามารถดูแลตนเอง
ได้แต่พร่องทางจิตใจ สังคม จิตวิญญาณ ทั้งยังมีปัญหาทางเศรษฐกิจที่ส่งผลต่อการติดตามการรักษา
ผู้ป่วยมีพฤติกรรมดูแลตนเองที่ทำบ่อย ๆ ( = 3.95, SD = 0.66) และยังมีความมุ่งมั่น ตั้งใจ อดทนมา
รับการรักษา แม้จะท้อแท้ต่อความทุกข์ทรมานจากการรักษา ผู้ป่วยและญาติเห็นว่าพยาบาลใส่ใจ มุ่งมั่น
อดทน ส่วนพยาบาลให้การพยาบาลแบบองค์รวม ทุ่มเท อดทน สละเวลาดูแลผู้ป่วย ซึ่งพยาบาล
มีพฤติกรรมดูแลผู้ป่วยที่ทำบ่อย ๆ (=3.87, SD=0.84) พบปัญหาพยาบาลมีภาระงานมาก เหนื่อยล้า
ทำงานภายใต้ความเครียด ความกดดัน
2. รูปแบบการดูแลผู้ป่วยมะเร็งฯ เป็นการจัดกิจกรรมให้ผู้ป่วยในแต่ละวัน โดยให้การพยาบาล
ผู้ป่วยที่รับยาเคมีบำบัด ให้คำแนะนำเกี่ยวกับโรค การรักษา ภาวะแทรกซ้อน การปฏิบัติตัว ตามหลัก
ฆราวาสธรรมด้วยการให้เข้าร่วมกระบวนการกลุ่ม และให้ฟังหลักฆราวาสธรรมก่อนนอน
3. ผลลัพธ์การพัฒนา พบว่า ผู้ป่วยดูแลตนเองได้เป็นประจำเสมอ ๆ (=4.21, SD=0.63) ผู้ป่วย
มีความรู้ในการดูแลตนเองระดับมาก (=3.98, SD=0.67) และมีทัศนคติเห็นด้วยอย่างยิ่ง (=4.41,
SD=0.56) ต่อการดูแลตนเอง ความซื่อสัตย์ มุ่งมั่น อดทนมารักษา ขณะที่พยาบาลมีความมุ่งมั่นใส่ใจ ทุ่มเท
ดูแลผู้ป่วย อดทน เสียสละ ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคเป็นพฤติกรรมที่ทำได้บ่อย ๆ (=4.15, SD=0.65)
Article Details
เอกสารอ้างอิง
เทอดศักดิ์ ปฏิภาณวัฒน์. (2557). ศึกษาวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างโรคตามหลักเวชกรรมแนวพุทธ กับการรักษาพยาบาลตามแนวแพทย์แผนไทย. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ปิยะวรรณ โภคพรากรณ, สุชิรา ชัยวิบูลย์ธรรม และ วิไลลักษณ์ ตันติตระกูล. (2560). ความสำเร็จในการสร้างเสริมสุขภาวะผู้ป่วยมะเร็งระยะท้ายในสถานบริการสุขภาพโดยองค์กรทางศาสนา : กรณี อโรคยศาล วัดคำประมง สกลนคร. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 27(2), 198–213.
พรทิพย์ ปุกหุต และทิตยา พุฒิคามิน. (2555). ผลของการสวดมนต์บำบัดต่อความวิตกกังวลและความผาสุกทางจิตวิญญาณใน ผู้ป่วยมะเร็งเต้านมระยะรับการรักษา. วารสารสมาคมพยาบาลฯ สาขาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 30(2), 122-130.
พระปลัดสมชาย ปโยโค (ดำเนิน). (2558). รูปแบบการดูแลผู้ป่วยโรคเรื้อรังเชิงพุทธบูรณาการ. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วิชาฎา อยู่ดวง และคณะ. (2557). คุณภาพชีวิตผู้ป่วยมะเร็งศีรษะและลำคอที่ได้รับรังสีรักษาที่โรงพยาบาลมะเร็งสุราษฎร์ธานี. วารสารโรคมะเร็ง, 35(1), 14-25.
ศิริลักษณ์ วรไวย พระอธิการวงศ์แก้ว วราโภ และภาคภูมิ อินทร์ม่วง. (2562). การดูแลสุขภาพแบบองค์รวมด้วยหลักธรรมโอสถของผู้ป่วยโรคเบาหวาน อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม. วารสารวิชาการสาธารณสุข, 28(2), 90-100.
ศูนย์มะเร็ง. (2560). วิชาการมะเร็ง โรงพยาบาลขอนแก่น. ขอนแก่น: ขอนแก่นการพิมพ์.
สถาบันมะเร็งแห่งชาติ. (2561). ทะเบียนมะเร็งระดับโรงพยาบาลปี 2560 : Hospital based cancer registry 2017. สืบค้นเมื่อ 3 กรกฎาคม 2564, จาก https://library.mahidol.ac.th/ search/ searchtype=c&searcharg=QZ16.JT3+%E0%B8%AA181%E0%B8%97+2560++&submit=Go
Kemmis, S., and McTaggart, R. (1990). The action research planner. Geelong: Deakin University Press.
Srinagarin Hospital, Khon Kaen University. (2017). Hospital-Based Cancer Registry 2017, 41[Computer Software].