ศึกษาพุทธธรรมเพื่อสังเคราะห์เป็นรูปแบบเสริมสร้างสุขภาวะทางปัญญา : กรณีศึกษาวัดป่าเจริญราช อำเภอลำลูกกา จังหวัดปทุมธานี

บทคัดย่อ

การศึกษาวิจัยเรื่องศึกษาพุทธธรรมเพื่อสังเคราะห์เป็นรูปแบบเสริมสุขภาวะทางปัญญา : กรณีศึกษาวัดป่าเจริญราช อำเภอลำลูกกา จังหวัดปทุมธานี โดยมีวัตถุประสงค์เพื่ิอ 1) ศึกษาหลักพุทธธรรมที่สัมพันธ์กับสุขภาวะทางปัญญา 2) ศึกษาสถานปฏิบัติธรรม ธรรมสถานวิมลธรรม และ 3) สังเคราะห์รูปแบบสุขภาวะทางปัญญาตามแนวพุทธ ใช้ระเบียบวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยใช้เครื่องมือการวิจัย ได้แก่ การสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญ การสังเกต และการสนทนาเพื่อให้ผลการวิเคราะห์
ข้อมูลการวิจัยมีความน่าเชื่อถือและสอดคล้องกับวัตถุประสงค์ของการศึกษาวิจัย
ผลการศึกษาวิจัยพบว่า หลักพุทธธรรมที่ความสัมพันธ์กับสุขภาวะทางปัญญา ประกอบด้วยการพัฒนา (ภาวนา) การศึกษาเรียนรู้ (ไตรสิกขา) มรรควิธีแก้ปัญหาทั้งกาย (สังคม) และด้านจิต การบริหารจิตให้มีสติสามารถครองตนและด้วยปัญญา (สติปัฏฐาน) ซึ่งสรุปเป็นด้านการบริการกายเพื่อให้ชีวิตมีปกติทางกายภาพ และด้านจิตเพื่อรักษา สิ่งรบกวนจิต (นิวรณ์) ความฟุ้งซ่านด้านจิต สุขภาวะเป็นอาการของจิตมีความรอบคอบ (โยนิโสมนสิการ) ความเข้าใจรู้เท่าทันสภาวธรรม (ปัญญา) ซึ่งเป็นส่วนทฤษฎีเรียนรู้
ให้เกิดปัญญา และเป็นรูปแบบบริหารจิตจนเกิดภาวะสงบ ภาวะตื่นรู้ จึงเป็นสุขภาวะทางปัญญา และพบว่า สถานปฏิบัติธรรมวัดป่าเจริญราชมีความเหมาะสมสำหรับบริหารจิต และได้สังเคราะห์พุทธธรรมที่สัมพันธ์กับ สติปัฏฐาน จัดเป็นรูปแบบการส่งเสริมสุขภาวะทางปัญญาให้กับทางวัด ประสานความร่วมมือเพื่อให้เกิดสุขภาวะทางปัญญาสืบไป