ECO-INNOVATION, GRASSROOTS INNOVATION UNDERPIN THE SUSTAINABLE DEVELOPMENT GOALS 2030 : A MULTIPLE-CASES STUDY OF MICRO, SMALL AND MEDIUM SIZED ENTERPRISE (MSMES)
Main Article Content
Abstract
This research The objectives are 1) to study problems, obstacles and constraints in implementation. community enterprise business Small and medium enterprises
(MSMEs) 2) to study the potential of new social innovations (Eco innovation and Grassroots innovations) that contribute to the transition towards achieving the Sustainable Development Goals (SDGs 2030) and 3) to propose guidelines for sustainable development (SDGs 2030) more efficiently. It is a multi-case study. from the target group is community enterprises Small and Medium Enterprises (MSMEs) in the Upper Northeast such as Loei Province, Udon Thani Province Bueng Kan Province Nong Khai Province and Nong Bua Lamphu Province is a qualitative study Multi-case study, 1 case per province.
The results were as follows.
1. MSMEs faced banners and constrains in pursuing green growth such as 1) Lock of collaboration and Interaction between key actors for MSMEs development 2) Limited access to finance 3) Limited or Lock of access to informations and technology 4) Lock of qualified personnel 5) Lock of awareness of the environmental impact.
2. MEMEs Potential and role matching SDG 2030 all three dimension 1. Economic (No. 8, 9) Social (No.1, 2, 3, 4, 5, 10, 11) Environment (NO. 12, 13, 15).
3. Mapping the activities and actors in the provincial, local and National innovation ecosystem.
Article Details
References
กรมประชาสัมพันธ์. (2560). แนวคิดธุรกิจแบบมีส่วนร่วม (Inclusive Business) คือ กุญแจสำคัญที่จะช่วยหนุนเศรษฐกิจอาเซียน. สืบค้นเมื่อ 10 พฤษภาคม 2564, จาก http://www.prd.go.th/ewt_news.php?nid=182784& filename=index5
จุฑาทิพย์ ภัทราวาท และคณะ. (2561). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์“การพัฒนาธุรกิจแบบมีส่วนร่วมเพื่อสร้างสมดุลทั้งด้านเศรษฐกิจ สังคมและสิ่งแวดล้อม: กรณีศึกษาธุรกิจข้าวสหกรณ์และวิสาหกิจชุมชน. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ณรงค์ เพ็ชรประเสริฐ. (2544). ธุรกิจชุมชน เส้นทางที่เป็นไปได้. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย. บริษัท ดี มีสุข (ไม่) จำกัด. (2562). we grow the community for you เราปลูกชุมชนสำหรับคุณ. สืบค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2564, จาก https://www.facebook.com/deemeesookTHAI/photos/a.219300192130215/
ประเวศ วะสี. (2535). การพัฒนาพลังสร้างสรรค์ระดับองค์กร. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน.
รังสิตา บุญโชติ และ อาแว มะแส. (2559). การมีส่วนร่วมในวิสาหกิจชุมชนกับคุณภาพสังคมของประชาชน ในชุมชนท่าข้าม ตำบลท่าข้าม อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติ การบริหารการพัฒนาสังคมและยุทธศาสตร์การบริหาร ประจำปี 2559 (หน้า 106-119). กรุงเทพมหานคร: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สัญญา เคณาภูมิ. (2558). แนวทางการพัฒนาประสิทธิผลของวิสาหกิจชุมชนในเขตพื้นที่จังหวัด มหาสารคาม. วารสารวิชาการแพรวากาฬสินธุ์ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์, 2(3), 68-85.
Harrison. (2012). Principles of Internal Medicine. New York: McGraw-Hill.Mac Callum, Abid Mehmood, and Abdelillah Hamdouch.
________. (2013). The International Handbook on Social Innovation: Collective Action, Social Learning and Trans
disciplinary Research. edited by Frank Moulaert, Diana Cheltenham, U.K. and Northampton, Massachusetts: Edward Elgar.
Vienna Declaration. (2011). The most relevant topics in social innovation research” Conference Declaration: Challenge Social Innovation Conference: Innovating by research: 100 years after Schumpeter Vienna, Austria, 19th- 21st September 2011. Available Online at : http://www.socialinnovation2011.eu/wp-content/uploads/2011/09/ViennaDeclaration_final_10Nov2011.pdf