พุทธบูรณาการจัดการความขัดแย้งเพื่อสันติภาพ

Main Article Content

คณิต ดวงหัสดี
พระมหามิตร ฐิตปญฺโญ

บทคัดย่อ

พุทธบูรณาการจัดการความขัดแย้งเพื่อสันติภาพ เป็นการจัดการความขัดแย้งภายในจิตใจหรือดับทุกข์ อันเป็นปัจจัยสำคัญเบื้องต้น โดยเมื่อใช้สติปัญญามาพิจารณาอย่างแยบคายด้วยโยนิโสมนสิการ ให้เห็นอริยสัจ 4 เห็นทุกข์ เห็นสาเหตุของการเกิดทุกข์ของมนุษย์ที่ประกอบด้วยรูปและนาม (ขันธ์ 5) และเป็นไปตามกฎธรรมชาติ ซึ่งบุคคลในโลกไม่จำกัดเชื้อชาติ ศาสนา สามารถนำพุทธบูรณาการมาจัดการความขัดแย้งภายในจิตใจ หรือดับทุกข์ตนเองและจัดการความขัดแย้งระหว่างบุคคลด้วยการพิจารณาอย่างมีเหตุผล รอบคอบและกระทำประโยชน์เกื้อกูล การที่บุคคลมีความขัดแย้งภายในจิตใจหรือดับทุกข์ไม่ได้นั้น เพราะยังมีตัณหา ทิฏฐิ และ มานะ จึงมีโอกาสที่จะขัดแย้งกับผู้อื่นและอาจก่อให้เกิดความขัดแย้งไปสู่สังคมในวงกว้าง เมื่อพุทธบูรณาการทำให้บุคคลมีปัญญารู้แจ้งในอวิชชา สามารถทำลายทิฏฐิ ตัณหา และ มานะ ไม่มีความเห็นแก่ตัวแล้ว ก็จะทำให้สังคมเกิดสันติภาพอย่างยั่งยืน

Article Details

How to Cite
ดวงหัสดี ค., & ฐิตปญฺโญ พ. (2021). พุทธบูรณาการจัดการความขัดแย้งเพื่อสันติภาพ. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 8(2), 1–13. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jg-mcukk/article/view/246683
บท
บทความวิชาการ

References

กองบัญชาการศึกษา สำนักงานตำรวจแห่งชาติ. (2562). ตำราเรียนหลักสูตรนักเรียนนายสิบตำรวจ วิชา การจัดการความขัดแย้งและ

การไกล่เกลี่ยเพื่อระงับข้อพิพาท. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ตำรวจ.

คณะสงฆ์วัดสระเกศ ราชวรมหาวิหาร. (2555). คู่มือการเรียนธรรมศึกษาชั้นตรี โท เอก. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ อนันตะ.

ชัชวาลย์ ชิงชัย. (2562). การสร้างสันติภาพตามแนวพระพุทธศาสนา : ศึกษากรณีพระเจ้าพรหมทัตกับพระราชกุมารทีฆาวุ.

วารสารมนุษยศาสตร์วิชาการ, 26(1), 61-87.

พุทธทาสภิกขุ. (2549). ปฏิจจสมุปบาทจากพระโอษฐ์. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ สุขภาพใจ.

พุทธทาสภิกขุ. (2541). สันติภาพของโลก. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.

พุทธทาสภิกขุ. (2549). อิทัปปัจจยตา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ สุขภาพใจ.

พระครูสุตพัฒโนดม (วรเมศร์ จารุวณฺโณ). (2561). การขจัดความขัดแย้งตามแนวโอวาทปาฏิโมกข์. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร,

(1), 370-380.

พระครูสุวิธานพัฒนบัณฑิต. (2558). การเผยแผ่พระพุทธศาสนาเชิงรุก. ขอนแก่น: โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา.

พระเทพโสภณ (ประยูร ธมฺมจิตโต) และคณะ. (2548). พระพุทธศาสนากับวิทยาการโลกยุคใหม่. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬา

ลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต). (2558). สลายความขัดแย้ง เข้มแข็งด้วยปัญญา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์

ผลิธัมม์ ในเครือ บริษัท สำนักพิมพ์เพ็ท แอนด์โฮม จำกัด.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2538). พุทธธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมบัณฑิต (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2557). พุทธบูรณาการ เพื่อการพัฒนาจิตใจและสังคม. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์,

(3), 1-24.

พระมหาธรรมรัต. (2560). ศาสนากับสันติภาพ. สืบค้นเมื่อ 6 เมษายน 2563, จาก https://www.gotoknow.org/posts/641507

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2560). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร:

โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มิ่งขวัญ พงษ์สถิต. (2562). การจัดการความขัดแย้งภายในองค์กร. สืบค้นเมื่อ 23 สิงหาคม 2563, จาก https://oia.go.th

ราชบัณฑิตยสถาน. (2554). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพมหานคร: บริษัท ศิริวัฒนาอินเตอร์พริ้นท์ จำกัด

(มหาชน).

สำราญ คำยิ่ง. (2545). พจนานุกรมอังกฤษ-ไทย (English-Thai by Example Usage). กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัด วีเจ

พรินติ้ง.

อัจฉรา พันธ์แสง. (2560). วิเคราะห์การใช้หลักขันติในการสร้างสันติภาพของ

นางอองซาน ซูจี. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 5(ฉบับพิเศษ), 202-215.