การพัฒนารูปแบบการจัดการความรู้ ในงานประกันคุณภาพการศึกษาของกองวิชาคณิตศาสตร์ และคอมพิวเตอร์ส่วนการศึกษาโรงเรียนนายร้อยพรจุลจอมเกล้า

บทคัดย่อ

               การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อการพัฒนารูปแบบการจัดการความรู้ในงานประกันคุณภาพการศึกษาของกองวิชาคณิตศาสตร์และคอมพิวเตอร์ส่วนการศึกษาโรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้าวิธีวิจัยใช้รูปแบบการวิจัยและพัฒนามีการดำเนินการวิจัย 4 ขั้นคือขั้นที่ 1 การกำหนดวิเคราะห์รูปแบบแนวคิดในการวิจัยโดยใช้การสังเคราะห์เนื้อหาจากเอกสารตำราและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง ขั้นที่ 2 การศึกษาสภาพปัจจุบันและปัญหาเกี่ยวกับการจัดการความรู้ในงานประกันคุณภาพการศึกษาของกองวิชาคณิตศาสตร์และคอมพิวเตอร์โดยสอบถามสภาพปัจจุบันการสร้างความรู้การแลกเปลี่ยนความรู้การจัดเก็บและรวบรวมความรู้และการประเมินความรู้จากประชากร 45 คนด้วยแบบสอบถามออนไลน์จากApplication ใน Google Formขั้นที่ 3 การสร้างรูปแบบการจัดการความรู้ในงานประกันคุณภาพการศึกษาของกองวิชาคณิตศาสตร์และคอมพิวเตอร์โดยใช้การสังเคราะห์เนื้อหาแนวคิดทฤษฎีการสื่อสาร(SMCR) ขั้นที่ 4 การประเมินผลการใช้รูปแบบการจัดการความรู้ในงานประกันคุณภาพการศึกษาของกองวิชาคณิตศาสตร์และคอมพิวเตอร์โดยผู้เชี่ยวชาญจำนวน 9 ท่านประเมินรูปแบบโดยตรวจสอบความเหมาะสมความถูกต้องความเป็นไปได้และความเป็นประโยชน์

               ผลการวิจัย พบว่า(1) ลักษณะรูปแบบการจัดการความรู้ในงานประกันคุณภาพการศึกษา ของกองวิชาคณิตศาสตร์และคอมพิวเตอร์ ส่วนการศึกษา โรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า ประกอบด้วยขั้นตอนการดำเนินงานการจัดการความรู้ 4 ขั้นตอน ได้แก่ การสร้างความรู้(KM1)การแลกเปลี่ยนความรู้(KM2)การจัดเก็บและรวบรวมความรู้(KM3)และการประเมินความรู้(KM4)และองค์ประกอบ 4 ด้าน ได้แก่ ด้านแหล่งของสารหรือผู้ส่งสาร(S)ด้านข้อมูลข่าวสาร(M) ด้านช่องทางในการส่งสาร(C)และด้านผู้รับสาร(R) ซึ่งได้รูปแบบการจัดการความรู้ในงานประกันคุณภาพการศึกษาเป็นแผนผังการไหลของงานแบบหน้ากระดาน โดยในรูปแบบการจัดการความรู้ในงานประกันคุณภาพการศึกษาได้นำแนวคิดดิจิทัล4.0 มาใช้ในองค์ประกอบ 4 ด้านเกี่ยวกับการรับส่งข้อมูล (2) ผลการประเมินประสิทธิภาพของรูปแบบการจัดการความรู้ในงานประกันคุณภาพการศึกษาของกองวิชาคณิตศาสตร์และคอมพิวเตอร์ ส่วนการศึกษา โรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า โดยผู้เชี่ยวชาญทั้ง 9 ท่านด้วยเกณฑ์ประเมิน 4 ระดับ ได้แก่ ระดับความเหมาะสม(=4.70)ระดับความถูกต้อง(=4.78) ระดับความเป็นไปได้(=4.59) และระดับความเป็นประโยชน์(=4.70) อยู่ในระดับมากที่สุด ซึ่งทำให้รูปแบบการจัดการความรู้ในงานประกันคุณภาพการศึกษาเหมาะสมในการนำมาใช้ปฏิบัติจริง