ฆราวาสธรรม กับวิถีชีวิตแห่งสุขภาวะ
Main Article Content
บทคัดย่อ
สุขภาวะ เป็นภาวะที่บุคคลสามารถแสดงออกได้เหมาะสมตามบทบาททางสังคม สามารถทำงานได้ตามบทบาทอย่างเต็มประสิทธิภาพ สามารถปรับตัวกับสถานการณ์และสิ่งแวดล้อมได้ เป็นภาวะที่แต่ละบุคคลรับรู้ต่อสภาวการณ์ที่เป็นอยู่ รู้สึกมีความสุข ไม่ว่าความสุขนั้นจะเกิดจากความสุขภายนอกหรือ ความสุขภายใน ทำให้บุคคลมีคุณภาพชีวิต มองโลกในแง่ดี มีความพึงพอใจต่อการดำเนินชีวิต มีความสมบูรณ์ทั้งทางกาย จิตใจ อารมณ์ ปัญญา สังคม และสิ่งแวดล้อม วิถีแห่งสุขภาวะ ตามหลักฆราวาสธรรมในพระพุทธ ศาสนา ด้านหลักการครองเรือน ควรปฏิบัติตามแนวความซื่อสัตย์ การไม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนมากกว่าส่วนรวม และเข้าใจถึงความสำคัญของตนที่มีอิทธิพล หรือบทบาทและความสัมพันธ์ต่อผู้อื่น ด้านหลักการอยู่ร่วมกันในชุมชน ควรปฏิบัติตามแนวความอดกลั้น การฝึกแก้ไขปัญหาโดยสันติวิธี และรู้จักขอบเขตและการแสดงออกของอารมณ์อย่างพอเหมาะ ด้านหลักการทำงานให้สำเร็จ ควรปฏิบัติตามแนวความอดทน การไม่ท้อถอยต่อปัญหาที่ประสบ และแสดงความคิดเห็นและความรู้สึกในเรื่องต่างๆ พอเหมาะ ด้านหลักการสร้างคุณค่าให้แก่ตนเอง ควรปฏิบัติตามแนวความเสียสละ มีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อบุคคล เช่นนี้ จะทำให้อยู่ร่วมกันด้วยความสมานฉันท์ ลดปัญหาความขัดแย้ง และปัญหาทางสังคม เกิดสันติสุขในบุคคล ชุมชน และสังคมแบบยั่งยืน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ทวีชัย เชสูงเนิน, ปิยธิดา คูหิรัญญรัตน์. (2554). ความอยู่ดีมีสุขและปัจจัยที่เกี่ยวข้องของผู้สูงอายุที่เป็นสมาชิกสมาคมข้าราชการบำเหน็จบำนาญและผู้สูงอายุ จังหวัดขอนแก่น. วารสารการประชุมวิชาการคณะแพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ธ.ธรรมรักษ์. (2559) หลักฆราวาสธรรม 4 ปฏิบัติตนได้ดี สมหวังในรักดังตั้งใจ, สืบค้นเมื่อ 9 ธันวาคม 2562, จาก https://www.torthammarak.wordpress.com.
บัวพันธ์ พรหมพักพิง. (2549). ความอยู่ดีมีสุข: แนวคิดและประเด็นการศึกษาวิจัย. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ประเวศ วะสี อ้างใน ฉัตรกมล สิงห์น้อย. (2555). เอกสารประกอบการสอนจิตวิทยาการกีฬา เรื่องการสร้างสุขภาพและการมีสุขภาวะที่ดี. สืบค้นเมื่อ 10 ธันวาคม 2562 จาก https://www.scribd.com/doc/3235223 27.
พุทธทาสภิกขุ. (2523). ฆราวาสธรรม. กรุงเทพมหานคร: การพิมพ์พระนคร.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551). พัฒนาคุณภาพชีวิตด้วยจิตวิทยาแบบยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.
พระราชวรมุนี (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2528). คุณธรรมและจริยธรรมสาหรับเด็กและเยาวชนรุ่นใหม่.กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต). (2549). สุขภาวะองค์รวมแนวพุทธ สืบค้นเมื่อ 10 ธันวาคม 2562, จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jnuks/article/view/90429
รักชนก ชูพิชัย. (2550). ความผาสุกของผู้สูงอายุที่เป็นสมาชิกชมรมผู้สูงอายุโรงพยาบาลพระนั่งเกล้า จังหวัดนนทบุรี. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. กรุงเทพฯ.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2555). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 11 (พ.ศ.2555-2559). กรุงเทพ.
สำนักคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2548). ยุทธศาสตร์แผน 10. กรุงเทพฯ.
หลวงกถิน อัตถโยธิน. (2511). อธิบายธรรมวิภาค น.ธ.ตรี. กรุงเทพมหานคร: ธรรมบรรณาคาร.
Bloggang. (2551). ฆราวาสธรรม. สืบค้นเมื่อ 7 ธันวาคม 2562, จาก http://www.bloggang.com/ mainblog.php?id=you4lucky&month=21-10-2008&group=5&gblog=43.