การส่งเสริมพฤติกรรมที่พึงประสงค์ของคนในครอบครัว ด้วยการรักษาอุโบสถศีลของชุมชนชาวพุทธ ในเขตเทศบาลนครขอนแก่น

บทคัดย่อ

การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ข้อ คือ 1. เพื่อศึกษาพฤติกรรมการอยู่ร่วมกันของครอบครัวชุมชนชาวพุทธในเทศบาลนครขอนแก่น 2. เพื่อส่งเสริมการอยู่ร่วมกันของครอบครัวชุมชนชาวพุทธในเทศบาลนครขอนแก่นด้วยการรักษาอุโบสถศีล 3. เพื่อเสนอพฤติกรรมการอยู่ร่วมกันที่พึงประสงค์ของชุมชนชาวพุทธในเทศบาลนครขอนแก่นด้วยการรักษาอุโบสถศีล เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้วิจัยกำหนดลงภาคสนามที่ชุมชนชาวพุทธในเขตเทศบาลนครขอนแก่น 5 ชุมชน ได้แก่ ชุมชนวัดธาตุ ชุมชนวัดหนองแวง ชุมชนวัดโพธิ์โนนทัน ชุมชนวัดวุฒาราม และชุมชนวัดศรีนวล กลุ่มเป้าหมาย คือ ผู้ที่เกี่ยวข้องกับผู้รักษาอุโบสถศีล จำนวน 60 คน การได้มาโดยวิธีเจาะจง (Purposive sampling) ทำการเก็บข้อมูลภาคสนาม โดยการใช้การสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง และทำการวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้มา

          ผลการวิจัยพบว่า

          1) กลุ่มผู้รักษาอุโบสถศีลในเทศบาลนครขอนแก่น โดยมากเป็นผู้สูงอายุ ปัญหากระทบกระทั่งระหว่างสมาชิกในครอบครัวอยู่บ้างแต่ไม่มากนัก เมื่อพบปัญหาก็พยายามแก้ไขปัญหาตามหลักพุทธวิธี

          2) ชุมชนชาวพุทธในเทศบาลนครขอนแก่นส่งเสริมผู้รักษาอุโบสถศีลด้วยดี กล่าวคือคนในครอบครัวอำนวยความสะดวกกลุ่มผู้รักษาอุโบสถศีล ส่วนทางวัดก็จัดกิจกรรม เช่น สวดมนต์ แผ่เมตตา นั่งสมาธิ เดินจงกรม ฟังเทศน์แก่กลุ่มผู้รักษาอุโบสถศีล ทำให้เกิดความสุข จิตใจสงบ อารมณ์เบิกบานมีผลดีต่อผู้ปฏิบัติและคนรอบข้าง

3) พฤติกรรมที่พึงประสงค์ สามารถปรับได้ด้วยอุโบสถศีล ทำให้มีพฤติกรรมทางกายสุภาพอ่อนน้อม สำรวม พูดสุภาพ พูดคำสัตย์ น่าเชื่อถือ ด้านใจหรืออารมณ์นั้นมีความเบิกบานไม่เครียด มองโลกอย่างรู้เท่าทันไม่ยึดติด จนยึดถืออะไร เป็นของตัวเอง รู้จักปล่อยวาง เข้าสังคมได้อย่างองอาจกล้าหาญ เพราะมีศีลเป็นแบบอย่างที่ดีของคนในครอบครัวและสังคม