การบริหารสภาพแวดล้อมทางการศึกษาตามหลักสัปปายะ 4 สำหรับโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา จังหวัดขอนแก่น

Main Article Content

พระนิกร ขนฺติสมฺปนฺโน (พลธรรม)
เจ้าอธิการบุญช่วย โชติวํโส (อุ้ยวงค์)
สังวาลย์ เพียยุระ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการบริหารสภาพแวดล้อมทางการศึกษาตามหลักสัปปายะ 4 สำหรับโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา จังหวัดขอนแก่น 2) เพื่อเปรียบเทียบการบริหารสภาพแวดล้อมทางการศึกษาตามหลักสัปปายะ 4 สำหรับโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา จังหวัดขอนแก่น จำแนกตาม ตำแหน่ง ระดับการศึกษาและประสบการณ์การทำงาน 3) เพื่อเสนอแนวทางการบริหารสภาพแวดล้อมทางการศึกษาตามหลักสัปปายะ 4 สำหรับโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา จังหวัดขอนแก่น  โดยวิธีวิจัยการแบบผสม (Mixed Methodology Research) กับกลุ่มประชากรที่เป็นผู้บริหารและครู จำนวน 374 รูป/คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสัมภาษณ์เชิงคุณภาพและแบบสอบถามเชิงปริมาณ โดยมีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ 0.97


 


ผลการวิจัย พบว่า


  1. การบริหารสภาพแวดล้อมทางการศึกษาตามหลักสัปปายะ 4 สำหรับโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา จังหวัดขอนแก่น พบว่า ผู้บริหารและครูมีความคิดเห็นเกี่ยวกับ การบริหารสภาพแวดล้อมทางการศึกษาตามหลักสัปปายะ 4 สำหรับโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา จังหวัดขอนแก่น โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากเรียงจากมากไปหาน้อยดังนี้ ด้านการบริหารการจัดการตามอาหารสัปปายะและบุคคลสัปปายะ พบว่า การฝึกอบรมพัฒนาบุคลากรทุกฝ่ายในสถานศึกษาอย่างต่อเนื่อง มีการส่งเสริมให้ครู นักเรียน และชุมชน มีส่วนร่วมในการจัดสภาพแวดล้อมในสถานศึกษา มีการบริหารจัดการอาหารให้แก่นักเรียนอย่างเพียงพอ ด้านกายภาพตามอาวาสสัปปายะ พบว่า การจัดสถานที่กลางแจ้งหรือลานกว้างเพื่อเอื้อต่อการทำกิจกรรมต่างๆ โรงเรียนมีการแสดงแผนผังเกี่ยวกับอาคารสถานที่ต่างๆ อย่างชัดเจน มีการจัดสภาพแวดล้อมภายในโรงเรียนให้ร่มรื่นสวยงาม สะอาด และสบายตา ด้านวิชาการตามธรรมสัปปายะ พบว่า การเสริมแรงแก่นักเรียน เช่น การให้รางวัลชมเชย ที่มีส่วนช่วยให้การเรียนดีขึ้น โรงเรียนมีป้ายคำสอนพุทธสุภาษิตหรือบทกลอนต่างๆในบริเวณสถานศึกษา ครูเปิดโอกาสให้นักเรียนแสดงความคิดเห็น มีส่วนร่วมในการดำเนินกิจกรรมต่างๆภายในโรงเรียน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ขนฺติสมฺปนฺโน (พลธรรม) พ. ., โชติวํโส (อุ้ยวงค์) เ. ., & เพียยุระ ส. . (2020). การบริหารสภาพแวดล้อมทางการศึกษาตามหลักสัปปายะ 4 สำหรับโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา จังหวัดขอนแก่น. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 7(4), 227–237. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jg-mcukk/article/view/239174
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

นัฐภัค อุทโท. (2558). การจัดสภาพแวดล้อมทางการเรียนทางกายภาพของโรงเรียนอนุบาลวัดช่องลม สํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 1. ในวิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา : มหาวิทยาลัยมหาวิทยาลัยบูรพา.

พระลิขิต นนฺทปญฺโญ (เมืองจันทร์). (2560). รูปแบบการจัดการสัปปายะในสํานักปฏิบัติธรรมภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 13(ฉบับพิเศษ)(3), 34-45.

ภัชราภรณ์ โพธิสัย. (2558). สภาพแวดล้อมทางการเรียนของนักเรียนบ้านนาคำนาใน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบึงกาฬ. ในวิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา : มหาวิทยาลัยบูรพา.

สำนักงานกลุ่มโรงเรียนพระปริยัติธรรมกลุ่มที่ 7. (2559). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนา การศึกษาพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา. กองพุทธศาสนศึกษาสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

อมรพงศ์ พันธ์โภชน์. (2556). การบริหารสภาพแวดล้อมในสถานศึกษาขั้นพื้นฐานของกลุ่มลําภู - บางนาค สํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานราธิวาส เขต 1. ในวิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา : มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.