ทิศทางและรูปแบบการดูแลผู้สูงอายุไทย
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อชี้ให้เห็นถึงทิศทางและรูปแบบการดูแลผู้สูงอายุไทย จากการเปลี่ยนแปลงทางด้านเทคโนโลยี สังคม วัฒนธรรม เศรษฐกิจ การบริการสุขภาพของประเทศในปัจจุบัน และจำนวนประชากรสูงอายุที่เพิ่มมากขึ้น ส่งผลให้การดูแลผู้สูงอายุของไทยในอนาคตต้องมีการปรับทิศทางและรูปแบบการดูแลผู้อายุให้มีความเหมาะสม เพื่อตอบสนองความต้องการของผู้สูงอายุโดยเน้นการดูแลตามความสามารถในการดำเนินชีวิตประจำวัน คือ ผู้สูงอายุกลุ่มติดสังคม ผู้สูงอายุกลุ่มติดบ้าน และผู้สูงอายุกลุ่มติดเตียง
รูปแบบการดูแลแต่ละแบบมีจุดเน้นของแนวทางคือ กลุ่มติดสังคม มีทิศทางไปที่การดูแลตนเองของผู้สูงอายุเองเพื่อให้เกิดการปรับเปลี่ยนพฤติกรรม การควบคุมการปฏิบัติตน และความต่อเนื่องในการดำเนินกิจกรรม เน้นการส่งเสริมตามหลัก 4 Smart กลุ่มติดบ้าน เน้นการยืดระยะเวลาเจ็บป่วย และอยู่อย่างมีความสุข เน้นการส่งเสริมตามหลัก 5 ส กลุ่มติดเตียง เน้นคงศักยภาพ และลดการเกิดภาวะแทรกซ้อนส่งเสริมตามแนวทางการดูแลระยะยาว (Long term care) ส่วนการสนับสนุนจากคนในครอบครัว เป็นการสร้างกำลังใจและผลักดันในเกิดความต่อเนื่องเพิ่มขึ้นและจะเกิดผลลัพธ์ด้านการดูแลมากสำหรับกลุ่มผู้สูงอายุทุกคน ส่วนการสนับสนุนของชุมชนเป็นการส่งเสริมกลไกการดำเนินการในระบบภาพรวมที่ตรงตามบริบทของพื้นที่ ส่วนการสนับสนุนจากหน่วยงานภาครัฐและเอกชนจะเป็นการผลักดันให้การดำเนินการกลายเป็นระบบนโยบายทำให้เกิดการขับเคลื่อนไปในทิศทางเดียวกันทั้งหมด ซึ่งการบูรณาการร่วมกันของทุกภาคส่วนจึงเป็นจุดสำคัญที่เกี่ยวข้องกับทิศทางและรูปแบบการดูแลผู้สูงอายุไทยให้มีสุขภาพดีในภาพรวมต่อไป
Article Details
References
กิตติพร เนาว์สุวรรณ, ประไพพิศ สิงหเสม และวัลทณี นาคศรีสังข์. (2560). สมรรถนะที่จำเป็นต่อการดูแลผู้สูงอายุของพยาบาลวิชาชีพ
เมื่อเข้าสู่การเป็นสังคมผู้สูงอายุ. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 27(1), 1-11.
กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. (2561). คู่มือส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุและป้องกันภาวะสมองเสื่อมสำหรับประชาชน: ไม่ล้ม ไม่ลืม ไม่
ซึมเศร้า กินข้าวอร่อย. กรุงเทพฯ : กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข.
กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2561) .รายงานสถานการณ์ทางสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ รายไตรมาส ปี
(มกราคม-มีนาคม).ออนไลน์. เข้าถึง เมื่อ5 ตุลาคม 2562. จาก :http://ebooks.msociety.go.th/
ebooks/view/350#page/1
กีรติ กิจธีระวุฒิวงษ์ และนิทรา กิจธีระวุฒิวงษ์. (2561). ทิศทางของการพัฒนาผู้ดูแลผู้สูงอายุระยะยาวในชุมชน. วารสารการพยาบาล
และการดูแลสุขภาพ, 36(4), 15 – 24.
จินตนา อาจสันเที๊ยะ และรัชณีย์ ป้อมทอง. (2561). แนวโน้มการดูแลผู้สูงอายุในศตวรรษที่21 : ความท้าทายในการพยาบาล. วารสาร
พยาบาลทหารบก, 19(1), 39-46.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2560). สถานการณผูสูงอายุไทย พ.ศ.2560. นนทบุรี: โรงพิมพเอพลัสมีเดีย.
สุดารัตน์ นามกระจ่าง, ลักษณี สมรัตน์ และอนัญญา เดชะคำภู. (2560). ประสิทธิผลของโปรแกรมพัฒนาความสุข 5 มิติในผู้สูงอายุ:
กรณีศึกษาในผู้สูงอายุตำบลกระหวัน อำเภอขุนหาญ จังหวัดศรีสะเกษ. การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยบัณฑิตศึกษา ระดับ
ชาติและนานาชาติ 2560. วันที่ 10 มีนาคม 2560 ณ อาคารพจน์ สารสินมหาวิทยาลัยขอนแก่น. 699- 707
สำนักงานสถิติแห่งชาติ (2560). การสำรวจประชากรสูงอายุในประเทศไทย พ.ศ. 2560. สืบค้น 5 ตุลาคม 2562, จาก
:http://www.nso.go.th/sites/2014/Pages/News/2561/N08-02-61-1.aspx
สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ, 2559. การบริการสุขภาพเพื่อลดความเหลื่อมล้ำ และค่าใช้จ่ายในการดูแลสุขภาพของครัวเรือน.
สืบค้น 5 ตุลาคม 2562, จาก :http://stream.nhso.go.th/wp-content/uploads/ebooks/annual-2017/#page=28