A Development of the Conceptual Framework for The Public management “Gerontocracy” : Exploring of Thai Elderly Public Welfare
Keywords:
gerontocracy, creative public management, the elders public welfare, local governanceAbstract
Currently, the gerontocracy concept is oneof the public policy Challenges of to supportandpush the roles and participations of the elders of civil society in the quality of the elders’s life in terms of the elders public welfare as welfare state. Therefore, this review article has focused on outline the contours of the core analytical themes of the creative public management, the gerontocracy for social security led to local governance. These are central to the challenges concept Thai elders public welfare as welfare state. Finally, to be pursued with SWOT analysis of local governance to developed into a guideline for the conceptual framework of this review article. As stated, to pointed out trying to building public administrative capacities to enable gerontocracy for Thai elders public welfare as welfare state led to reform local governance in Corona virus (COVID-19) era. Consequently, the knowledge of this previous reasons can generate the creation of new continuous research article to applied science of public sector, reforms in multi-level governance (MLG).
References
กรมกิจการผู้สูงอายุ. แผนปฏิบัติการด้านผู้สูงอายุ. สืบค้นจาก https://www.dop.go.th/th/laws/1/28/828
คณะกรรมการศึกษาวิจัยและวางแผนระยะยาวเกี่ยวกับผู้สูงอายุในคณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ. แผนระยะยาวสำหรับผู้สูงอายุแห่งชาติ พ.ศ. 2525-2544. กรุงเทพฯ: กองวิชาการกรมการแพทย์.
ชวนะ ภวกานันท์. (2555). การจัดการมหาชนสร้างสรรค์สู่เศรษฐกิจสร้างสรรค์: ทักษะการคิดใหม่เพื่อการศึกษายุคประเทศไทยสร้างสรรค์. วารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์, 2(2), หน้า 1-20.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คสพับลิเคชั่นส์.
สุดารัตน์ สุดสมบูรณ์. (2557). สวัสดิการสังคมของผู้สูงอายุในประเทศไทย. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 7(1), หน้า 73-82.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2553). รายงานการวิจัย กรอบทิศทางการจัดสวัสดิการทางสังคมอย่างยั่งยืน ในช่วงแผนฯ 11. กรุงเทพฯ: สำนักยุทธศาสตร์และการวางแผนพัฒนาทางสังคม.
สำนักงานรัฐมนตรี. (2554). มติคณะรัฐมนตรี. กรุงเทพฯ: สำนักงานรัฐมนตรี กระทรวงการคลัง.
สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ. (2563, 9 พฤศจิกายน). ระเบียบวาระการประชุมคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ ครั้งที่ 3/2563. กรุงเทพฯ: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานส่งเสริมและสนับสนุนวิชาการ 3. (2558). รายงานวิจัย การจัดสวัสดิการที่เหมาะสมสำหรับผู้สูงอายุในแต่ละช่วงวัย กรณีศึกษาพื้นที่: เมืองพัทยา อำเภอบางละมุง จังหวัดชลบุรี องค์การบริหารส่วนตำบลด่านชุมพล อำเภอบ่อไร่ จังหวัดตราด (เอกสารวิชาการที่ 10/2558). สำนักงานส่งเสริมและสนับสนุนวิชาการ 3 กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
สำนักส่งเสริมและพิทักษ์ผู้สูงอายุ. (2553). พระราชบัญญัติผู้สูงอายุ พ.ศ. 2546. กรุงเทพฯ: สำนักงานส่งเสริมสวัสดิภาพและพิทักษ์เด็ก เยาวชน ผู้ด้อยโอกาส และผู้สูงอายุ (สท.).
Administration for Community Living (ACL). (2017). Administration on Aging. Retrieved from https://acl.gov/about-acl/administration-aging
Bambra, C.(2004). Weathering the Storm: Convergence, Divergence and the Robustness of the “World of Welfare”. The Social Policy Journal, 3(3), pp. 3-23.
Bloch, C. & Bugge, M. (2013). Public Sector Innovation-From Theory to Measurement. Structural Change and Economic Dynamics, Elsevier 27(C), pp. 133-145.
Bowden, P. (1979). Structure and Creativity: A Civil Service Hypothesis. Public Administration, 57(3), pp. 287-308.
Dunlop, C.A., Ongaro, E. & Baker, K. (2020). Researching COVID-19: A Research Agenda for Public Policy and Administration Scholars. Public Policy and Administration, 35(4), pp. 365-383.
Docherty, C. (2017). Perspectives on Design Thinking for Social Innovation. The Design Journal, 20(6), pp. 719-724.
Dunleavy, P., Margetts, H., Bastow, S. &Tinkler, J. (2006). Digital Era Governance-IT Corporations, the State and e-Government. New York: Oxford University Press.
Evers, A. & Svetlik, I. (1993). Balancing Pluralism: New Welfare Mixes in Care for the Elderly. Hampshire: Avebury.
Ferlie, E. (2018). The New Public Management and Public Management Studies. New York: Oxford University Press.
Gault, F. (2017). Measuring Public-Sector Innovation and Social Progress. Washington, DC: National Academy of Science.
Gearey, M. & Gilchrist, P. (2019). Reframing Rural Governance: Gerontocratic Expression of Socio-ecological Resillience. Centro de Estudiossobre la Despoblación y Desarrollo de ÁreasRurales. Ager. Revista de EstudiossobreDespoblación y Desarrollo Rural, pp. 103-127.
Hood, C. (1991). A Public Management for All Seasons? Public Administration, 69, pp. 3-19.
Lamsal, E. (2016). SWOT Analysis of Local eGovernance in Nepal. Retrieved from https://ekendraonline.com/ict/swot-analysis-local-egovernance-nepal/
Li, J., Young, M.N., & Tang, G. (2012). The Development of Entrepreneurship in Chinese Communities: An Organizational Symbiosis Perspective. Asia Pacific Journal of Management, 2(2012), pp. 367-385.
Martín, X.S.I. (2000). Gerontocracy and Social Security. Barcelona: The Center for Research in International Economics (CREI). Retrieved from https://www.crei.cat/wp-content/uploads/opuscles/090429181911_ENG_op6ang.pdf
Nelson, R.R. & Winter, S.G. (1977). In Search of Useful Theory of Innovation. ScienceDirect, 6(1), pp. 36-76.
Niklasson, B. & Hansen, M.B. (2010). New Public Management and Creativity A Comparative Analysis. The COST Conference at Cluj, (May), pp. 1-85.
OECD. (2014). Tourism and Creative Economy: OECD Studies on Tourism. OECD Publishing. Retrieved from http://dx.doi.org/10.1787/9789264207875-en
Osborne, S.P. (2010). The New Public Governance. London: Routledge.
Pollitt, C. & Bouckaert, G. (2004). Public Management Reform: A Comparative Analysis. Oxford: Oxford University Press.
Porter, M.E. (2019). The Strategy to Transform Health Care and Role of Outcome. Paris, France: OECD Policy Forum People at the Center: The Future of Health.
Roberto, K.A., & Wacker, R.R. (2010). Aging Social Policies: An International Perspective. California: Sage Publications.
Robinson, M. (2015). From Old Public Administration to the New Public Service: Implications for Public Sector Reform in Developing Countries. Singapore: UNDP Global Center Public Service Excellence.
Runya, X., Qigui, S. & Wei, S. (2015). The Third Wave of Public Administration: The New Public Governance. Canadian Social Science, 11(7), pp. 11-21.
Steiner, G.A. (1965). The Creative Organization. London: The University of Chicago Press.
Stephen, P.O. (2006). The New Public Governance. Public Management Review, 8(3), pp. 377-387.
Szarfenberg, R. (2015). Theory and Practice of the Welfare State in Europe. Sessions 5 and 6, Institute of Social Policy. Retrieved from http://rszarf.ips.uw.edu.pl/welfare-state/sessions05_06.pdf
Tape, M. & Vanhuysse, P. (2016). Are Aging OECD Welfare States on the Path to Gerontocracy? Evidence from 18 Democracies, 1980-2002. Journal of Public Policy, 29(1), pp. 1-28.
Van Voorhis, R.A. (2002). Different Types of Welfare States? A Methodological Deconstruction of Comparative Research. The Journal of Sociology & Social Welfare, Western Michigan University, 29(4), pp. 2-18.
Whittington, F.J. (2012). Old Age in the Welfare State. The Gerontologist, 52(3), pp. 428-433.
Woodman, R.W., Sawyer, J.E.,& Griffin, R.W. (1993). Toward a Theory of Organizational Creativity. Academy of Management Review, 18, pp. 293-321.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Dhonburi Rajabhat University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี
- บทความในวารสารวิชาการมนุษย์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี เป็นความคิดเห็นของผู้นิพนธ์ ไม่ใช่ความคิดเห็นของกองบรรณาธิการ และไม่ใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการและ/หรือของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี
- กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์ในการคัดลอก แต่ให้อ้างอิงแสดงที่มา
- บทความที่ได้รับตีพิมพ์จะมีการตรวจความถูกต้องเหมาะสมจากกองบรรณาธิการและผู้ทรงคุณวุฒิในสาขาที่เกี่ยวข้อง (peer review) จำนวน 3 คน โดยผู้ทรงคุณวุฒิจะไม่ทราบผู้นิพนธ์ และผู้นิพนธ์ไม่ทราบชื่อผู้ทรงคุณวุฒิ (double-blind peer review)
