Phillip Zarrilli’s Psychophysical Acting Approach
Keywords:
acting, actor training, psychophysical, ZarrilliAbstract
This academic article aims to present the acting and actor training principles of Phillip Zarrilli, an American teacher, scholar, and theatre practitioner, who developed a psychophysical approach to actor training. He did not invent this approach, but it is a product of the crystallization of his ideas and experience as an actor and an actor trainer, which was influenced by concepts proposed by theatre practitioners from Europe, America, and Asia, in the past and present. The goal of his actor training scheme is to allow actors to accomplish a state of body mind awareness and be able to effectively develop, control, and deploy energy in performance onstage. Zarrilli refers to phenomenological theories as well as cognitive science to explain the principles of his training. His actor training approach could be applied by considering five cornerstones: 1) Breath, 2) Attentiveness, 3) Imaging and metaphor, 4) Touch and correction, and 5) Repetition.
References
ธนัชพร กิตติก้อง. (2563). การแสดง. ขอนแก่น: โครงการส่งเสริมการผลิตตำราเพื่อความเป็นเลิศทางวิชาการ ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2563.
ภัทรพล เป็งวัฒน์. (2563). “จอย” ความเป็นมนุษย์ที่ดำรงอยู่โดยปราศจากร่างกาย: บทวิเคราะห์ผ่านแนวคิดปรากฏการณ์วิทยาของมอริช แมร์โล-ปองตี. วารสารปณิธาน, 16(2), หน้า54-84.
สดใส พันธุมโกมล. (2562). ประเภทละคร. ใน น. แววหงส์ (Ed.), ปริทัศน์ศิลปการละคร. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Creely, E. (2010). Metho(ology), pedagogy and praxis: a phenomenology of the pre-performative training regime of Phillip Zarrilli. Theatre, Dance and Performance Training, 1(2), pp. 214-228.
Gordon, R. (2006). The Purpose of Playing: Modern Acting Theories in Perspectives. Ann Arbor: University of Michigan Press.
Kapsali, M. (2016). Yoga and Actor Training. Abingdon: Routledge.
Kim, S. (2016). Phillip B. Zarrilli. Asian Theatre Journal, 33(2), pp. 446-458.
Liu, S. (2011). A. C. Scott. Asian Theatre Journal, 28(2), pp. 414-425.
McAllister-Viel, T. (2018). Training Actors' Voices: Towards an Intercultural/Interdisciplinary Approach. Abingdon: Routledge.
Merlin, B. (2007). The Complete Stanislavsky Toolkit. London: Nick Hern Books.
MICHA. (2018). MICHA: Our Story. Retrieved from https://www.michaelchekhov.org/our-story
Punpeng, G. (2012). Meditation in motion to mindfulness in performance: a psychophysical approach to actor training for Thai undergraduate drama programmes. Retrieved from https://core.ac.uk/download/pdf/12826891.pdf
Strasberg, L. (1988). A Dream of Passion. New York: Plume.
Sutherland, L. (2007). Knowing, Perceiving and Believing. Unpublishedmaster’s thesis, University of Exeter.
Yoo, J. (2018). A Korean Approach to Actor Training. Abingdon: Routledge.
Zarrilli, P. (2002). Acting (Re)Considered(2nd ed.).Abingdon: Routledge.
Zarrilli, P. (2009). Psychophysical Acting: An Intercultural Approach after Stanislavski. Abingdon: Routledge.
Zarrilli, P. (2017). Phillip Zarrilli: Pre-Performative Psychophysical Training of the Actor/Performer. Retrieved from http://theatredanceperformancetraining.org/2017/03/phillip-zarrilli-pre-performative-psychophysical-training-of-the-actorperformer/
Zarrilli, P. (2020). (Toward) A Phenomenology of Acting. Abingdon: Routledge.
Zarrilli, P., Daboo, J., & Loukes, R. (2013). Acting: Psychophysical Phenomenon and Process. Basingstoke: Palgrave Macnillan.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2021 Dhonburi Rajabhat University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี
- บทความในวารสารวิชาการมนุษย์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี เป็นความคิดเห็นของผู้นิพนธ์ ไม่ใช่ความคิดเห็นของกองบรรณาธิการ และไม่ใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการและ/หรือของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี
- กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์ในการคัดลอก แต่ให้อ้างอิงแสดงที่มา
- บทความที่ได้รับตีพิมพ์จะมีการตรวจความถูกต้องเหมาะสมจากกองบรรณาธิการและผู้ทรงคุณวุฒิในสาขาที่เกี่ยวข้อง (peer review) จำนวน 3 คน โดยผู้ทรงคุณวุฒิจะไม่ทราบผู้นิพนธ์ และผู้นิพนธ์ไม่ทราบชื่อผู้ทรงคุณวุฒิ (double-blind peer review)
