การจัดการเชิงกลยุทธ์ในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในยุคดิจิทัล: แนวทางและความท้าทาย
คำสำคัญ:
การจัดการเชิงกลยุทธ์, การเผยแผ่พระพุทธศาสนา, ยุคดิจิทัล, แนวทางและความท้าทายบทคัดย่อ
บทความนี้มีจุดประสงค์ในการวิเคราะห์แนวทางการจัดการเชิงกลยุทธ์ เพื่อเผยแผ่พระพุทธศาสนาในยุคดิจิทัล โดยมุ่งเน้นไปที่การใช้สื่อดิจิทัลเป็นเครื่องมือในการสื่อสารและสร้างความสัมพันธ์กับกลุ่มเป้าหมายที่หลากหลาย สำรวจบทบาทของสื่อสังคมออนไลน์ เว็บไซต์ และแอปพลิเคชันต่าง ๆ ที่ส่งผลต่อการเผยแผ่คำสอนทางพระพุทธศาสนา นอกจากนี้ยังตั้งเป้าหมายในการพัฒนากลยุทธ์การสื่อสารที่เหมาะสมและมีคุณภาพในการนำเสนอคำสอนในสภาพแวดล้อมดิจิทัล รวมถึงการสร้างความน่าเชื่อถือและเสริมสร้างความสัมพันธ์ในชุมชนออนไลน์ เพื่อให้การเผยแผ่พระพุทธศาสนาดำเนินไปอย่างยั่งยืน ผลการศึกษาพบว่าการปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมดิจิทัลมีบทบาทสำคัญในการเพิ่มประสิทธิภาพของการเผยแผ่พระพุทธศาสนา โดยเฉพาะในกลุ่มคนรุ่นใหม่ที่มีพฤติกรรมการบริโภคข้อมูลที่แตกต่างจากคนรุ่นก่อน การใช้เทคโนโลยีและสื่อดิจิทัล เช่น โซเชียลมีเดียและแอปพลิเคชัน สามารถช่วยให้คำสอนของพระพุทธศาสนาเข้าถึงได้ง่ายขึ้น นอกจากนี้การสร้างเนื้อหาที่น่าสนใจและมีคุณค่าก็มีผลในการดึงดูดความสนใจจากกลุ่มเป้าหมาย และเสริมสร้างความสัมพันธ์ในชุมชนออนไลน์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่าการปรับตัวสู่สภาพแวดล้อมดิจิทัลไม่เพียงเพิ่มความรู้จักในพระพุทธศาสนาเท่านั้น แต่ยังเพิ่มความหมายและความสำคัญพระพุทธศาสนาต่อสังคมในยุคดิจิทัลอีกด้วย
References
ธนกร สมานฉันท์. (2560). พฤติกรรมการบริโภคสื่อออนไลน์ในยุคดิจิทัล. นนทบุรี: สถาบันพระพุทธศาสนา.
นิลุบล สุทธิเวส, ชลลดา พิทยาภรณ์, และสุรศักดิ์ มานิชญากร. (2562). การเผยแผ่พระพุทธศาสนาผ่านสื่อดิจิทัล. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พรหมวิหาร เกรียงไกร. (2563). ความน่าเชื่อถือของเนื้อหาทางศาสนาในสื่อออนไลน์. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สมบูรณ์ นรชาติ. (2563). การสร้างชุมชนออนไลน์ทางศาสนา: กรณีศึกษาพระพุทธศาสนาในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน.
Armstrong, J. (2019). Media, Religion, and Culture in the Digital Age. Cambridge: Cambridge University Press.
Bailey, R. (2017). Buddhist Teachings in the Digital Era. New York: Oxford University Press.
Buddhadasa, A. (2020). The Role of Digital Media in Modern Buddhism. Bangkok: Buddhist Studies Press.
Cavanagh, R. (2016). Digital Strategies for Religious Organizations. New York: Routledge.
Cohen, R. (2020). Building Online Religious Communities. Chicago: University of Chicago Press.
Dyer, J.H., & Singh, H. (1998). The Relational View: Cooperative Strategy and Sources of Interorganizational Competitive Advantage. Academy of Management Review, 23(4), pp. 660-679.
Goleman, D. (2020). The Science of the Mind: Understanding the Digital Age. New York: HarperCollins.
Harper, M. (2021). Strategic Religious Communication in the Digital Age. London: Palgrave Macmillan.
Jenkins, H. (2019). The Future of Religion in a Digital World. Los Angeles: University of California Press.
Kaplan, R.S., & Norton, D.P. (1992). The Balanced Scorecard: Measures that Drive Performance. Harvard Business Review, 70(1), pp. 71-79.
Kohli, A. (2021). Measuring Success in Digital Outreach: A Practical Guide. International Journal of Religion and Society, 5(1), pp. 75-80.
Kotler, P., & Keller, K.L. (2012). Marketing Management. (14th ed.). Upper Saddle River, NJ: Pearson Education.
Liu, Y. (2019). The Challenges of Digital Religion: Navigating New Realities. Religious Studies Review, 45(2), pp. 49-55.
McLuhan, M. (1964). Understanding Media: The Extensions of Man. New York: McGraw-Hill.
Meyer, C. (2018). Buddhism and Technology: Navigating the Digital Realm. London: Continuum.
Pew Research Center. (2021). The Future of Digital Religion. Washington, DC: Pew Research Center.
Porter, M.E. (1985). Competitive Advantage: Creating and Sustaining Superior Performance. New York: Free Press.
Prahalad, C.K., & Hamel, G. (1990). The core competence of the corporation. Harvard Business Review, 68(3), pp. 79-91.
Seng, C. (2021). Digital Engagement in Buddhism: New Avenues for Practice and Community. Journal of Buddhist Studies, 12(3), pp. 91-99.
Zhang, X. (2020). Building Community in Digital Spaces: A Study of Online Buddhist Groups. Asian Journal of Communication, 30(1), pp. 35-48.
Zuckerman, E. (2021). Religious Digital Communication: Strategies and Tools. Boston: MIT Press.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2024 มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี
- บทความในวารสารวิชาการมนุษย์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี เป็นความคิดเห็นของผู้นิพนธ์ ไม่ใช่ความคิดเห็นของกองบรรณาธิการ และไม่ใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการและ/หรือของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี
- กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์ในการคัดลอก แต่ให้อ้างอิงแสดงที่มา
- บทความที่ได้รับตีพิมพ์จะมีการตรวจความถูกต้องเหมาะสมจากกองบรรณาธิการและผู้ทรงคุณวุฒิในสาขาที่เกี่ยวข้อง (peer review) จำนวน 3 คน โดยผู้ทรงคุณวุฒิจะไม่ทราบผู้นิพนธ์ และผู้นิพนธ์ไม่ทราบชื่อผู้ทรงคุณวุฒิ (double-blind peer review)
