ความพึงพอใจของราษฎรต่อการวางแผนการใช้ประโยชน์ที่ดินของโครงการธรรมชาติปลอดภัยแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่

ผู้แต่ง

  • รุ่งนภา เนตรสว่าง สาขาวิชาการบริหารทรัพยากรป่าไม้และสิ่งแวดล้อม คณะวนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
  • นิตยา เมี้ยนมิตร ภาควิชาวิศวกรรมป่าไม้ คณะวนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
  • ลัดดาวรรณ เหรียญตระกูล ภาควิชาการจัดการป่าไม้ คณะวนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

คำสำคัญ:

ความพึงพอใจของราษฎร, การวางแผน, โครงการธรรมชาติปลอดภัยแม่แจ่ม

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการรับรู้ข้อมูลเกี่ยวกับโครงการธรรมชาติปลอดภัยแม่แจ่มของราษฎร และวัดระดับความพึงพอใจของราษฎรในพื้นที่บ้านแม่ปาน จากการเข้าร่วมโครงการธรรมชาติปลอดภัยแม่แจ่ม โดยศึกษาจากกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 108 คน ที่เป็นตัวแทนสมาชิกกลุ่มวิสาหกิจชุมชนหมู่บ้านแม่ปาน ตำบลช่างเคิ่ง อำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่ การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสม ทั้งการวิจัยเชิงปริมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามแบบกึ่งปลายปิด ที่มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.89 และแบบสัมภาษณ์แบบไม่เป็นทางการ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบความสัมพันธ์ของตัวแปรด้วยไคสแควร์ ผลการวิจัยพบว่ากลุ่มตัวอย่างที่เข้าร่วมโครงการธรรมชาติปลอดภัยแม่แจ่ม ทุกคนทราบว่าชุมชนของตนเองเข้าร่วมโครงการฯ โดยกลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่รับรู้ข้อมูลของโครงการฯ ในการวิเคราะห์ความพึงพอใจต่อการดำเนินโครงการฯ ของกลุ่มตัวอย่าง พบว่า กลุ่มตัวอย่างมีระดับความพึงพอใจสูงมากต่อการดำเนินโครงการ (ค่าเฉลี่ย 4.51) สำหรับกิจกรรมที่มีค่าคะแนนความ พึงพอใจสูงที่สุด ได้แก่ กิจกรรมฟื้นฟูและอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในพื้นที่ มีค่าคะแนนความพึงพอใจเฉลี่ย 4.77 จากการวิเคราะห์ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับระดับความพึงพอใจ พบว่าทุกปัจจัยที่กำหนดขึ้น ได้แก่ เพศ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ การมีที่ดินทำกิน และการเข้าร่วมแสดงความคิดเห็นต่อแผนฯ ไม่มีความสัมพันธ์กับระดับความพึงพอใจ เนื่องจากกลุ่มตัวอย่างเกือบทั้งหมดมีความพึงพอใจในการดำเนินโครงการธรรมชาติปลอดภัยแม่แจ่มเพราะเป็นโครงการที่มุ่งพัฒนาคุณภาพชีวิตที่ดีให้กับคนในพื้นที่

References

กาญจนา สงวนการ และวิภาวรรณ กลิ่นหอม. (2563). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับทัศนคติของชุมชนด้านความรับผิดชอบต่อสังคมของเหมืองแร่หินในเขตเทศบาลเมืองทุ่งสง อำเภอทุ่งสง จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารการจัดการ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์, 9(4), หน้า 41-52.

สถาบันส่งเสริมความปลอดภัย อาชีวอนามัย และสภาพแวดล้อมในการทำงาน. (2562). มาตรฐานระบบการจัดการความปลอดภัย อาชีวอนามัย และสภาพแวดล้อมในการทำงาน. กรุงเทพฯ: สถาบันส่งเสริมความปลอดภัย อาชีวอนามัย และสภาพแวดล้อมในการทำงาน.

สมเกียรติ ชัยพิบูลย์ และนารินจง วงศ์อุต. (2562). ผลกระทบของโครงการธรรมชาติปลอดภัยต่อเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อม ตำบลช่างเคิ่ง อำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่. วารสารราชภัฏเพชรบูรณ์สาร, 21(1), หน้า 17-24.

สมเกียรติ ชัยพิบูลย์. (2563). รายงานวิจัยโครงการธรรมชาติปลอดภัยแม่แจ่ม (แม่ปาน-สันเกี๋ยง โมเดล) : การวิจัยและพัฒนาชุมชนต้นแบบสู่ชุมชนอนุรักษ์ น้ำ ป่าและอาชีพที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ: เจริญโภคภัณฑ์โปรดิ้วส์.

Bernays, W.T., (2013). Dealing with cynical citizens. Public Administration Review, 57(2), pp. 105- 112.

Cohen, J.M., & Uphoff, N.T. (1981). Rural Development Participation: Concept and Measure for Project Design Implementation and Evaluation: Rural Development Committee Center for international Studies. New York: Cornell University Press.

Krejcie, R.V., & Morgan, D.W. (1970). Determining sample size for research activities. Education and Psychological Management, 30(3), pp. 607-610.

Kaleli, W., Otslulah, W.N, & Mutisya, C. (2021). The Role of Public Relations in sensitizing public on Government Projects in Kenya: Case of Nairobi County. Journal of Development and Communication Studies, 8(1), pp. 49-73.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

25-08-2023