การพัฒนาทักษะชีวิตของนักศึกษาโดยการให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการ
คำสำคัญ:
ทักษะชีวิต, การให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการ, นักศึกษาบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1) ศึกษาองค์ประกอบทักษะชีวิตของนักศึกษาและตรวจสอบความสอดคล้องระหว่างโมเดลองค์ประกอบทักษะชีวิตของนักศึกษาที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นกับข้อมูลเชิงประจักษ์ 2) สร้างรูปแบบการให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อพัฒนาทักษะชีวิตของนักศึกษา 3) ศึกษาผลการใช้รูปแบบการให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อพัฒนาทักษะชีวิตโดยเปรียบเทียบผลในระยะก่อนทดลอง หลังทดลอง และติดตามผล กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยระยะที่ 1 เป็นนักศึกษาที่กำลังศึกษาคณะ ครุศาสตร์ชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยราชภัฎในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จำนวน 495 คน ระยะที่ 2 เป็นนักศึกษาจากระยะที่ 1 ที่มีคะแนนเฉลี่ยทักษะชีวิตตั้งแต่เปอร์เซ็นต์ไทล์ที่ 25 ลงมาและมีความสมัครใจในการเข้าร่วมการให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อพัฒนาทักษะชีวิตจำนวน 8 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่แบบวัดทักษะชีวิตมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.91 และรูปแบบการให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเทคนิคการให้คำปรึกษา
ผลการวิจัย พบว่า
1. โมเดลการวัดประกอบด้วย 4 องค์ประกอบ คือ การตระหนักรู้และยอมรับในตนเอง การเผชิญกับปัญหา การจัดการอารมณ์และความเครียด การสร้างสัมพันธภาพระหว่างบุคคล มีค่าความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ มีค่าน้ำหนักองค์ประกอบมาตรฐานระหว่าง 0.71-0.81 มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยโมเดลการวัดมีค่าน้ำหนักองค์ประกอบดังนี้ การจัดการอารมณ์และความเครียด (0.81) มีค่าน้ำหนักองค์ประกอบมากที่สุด รองลงมาคือการตระหนักรู้และยอมรับในตนเอง (0.80) การเผชิญกับปัญหา (0.80) และการสร้างสัมพันธภาพระหว่างบุคคล (0.71) ตามลำดับ
2. รูปแบบการให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเทคนิคการให้คำปรึกษา จำนวน 10 ครั้ง ครั้งที่ 1 การสร้างสัมพันธภาพ ครั้งที่ 2 การตระหนักรู้ในตนเอง ครั้งที่ 3 การยอมรับตนเอง ครั้งที่ 4 การเผชิญกับปัญหา ครั้งที่ 5 การแก้ไขปัญหาอย่างชาญฉลาด ครั้งที่ 6 การจัดการอารมณ์ ครั้งที่ 7 การผ่อนคลายความเครียด ครั้งที่ 8 การสร้างความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล ครั้งที่ 9 ความเห็นอกเห็นใจ ครั้งที่ 10 การสรุปการเข้าร่วมการให้คำปรึกษากลุ่ม
3. การให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อพัฒนาทักษะชีวิตของนักศึกษา โดยเปรียบเทียบผลในระยะก่อนทดลอง หลังทดลอง และติดตามผล ซึ่งในระยะหลังทดลองและระยะติดตามผล นักศึกษามีทักษะชีวิตสูงกว่าระยะก่อนทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2565, 15 เมษายน). สถิตินักศึกษาปีการศึกษา 2564. https://info.mhesi.go.th/
ประภาภรณ์ นิลสม, เพ็ญนภา กุลนภาดล และระพินทร์ ฉายวิมล. (2554). การพัฒนาทักษะชีวิตในการป้องกันความรุนแรงของนักเรียนอาชีวศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพโดยการให้คำปรึกษากลุ่มตามแนวทฤษฎีเกสตัลท์. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 19(3), 65-76.
พูลพงศ์ สุขสว่าง. (2556). โมเดลสมการโครงสร้าง. วัฒนาพาณิช.
วิระญา กิจรัตน์, ภัทราวดี มากมี และปิยทิพย์ ประดุจพรม. (2561). การพัฒนาเกณฑ์การประเมินทักษะชีวิตสำหรับนักศึกอาชีวะศึกษา: การวิเคราะห์โมเดลพหุระดับแบบผสมผสานวิธี. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 11(1), 41-50.
ศญาดา ด่านไทยวัฒนา. (2565). ภาวะซึมเศร้าในวัยรุ่นกับบทบาทอาจารย์. วารสารวิทยาศาสตร์สุขภาพ วิทยาลัยนครราชสีมา, 1(2), 54-64.
สมบูรณ์ สุริยวงศ์. (2550). การวิเคราะห์องค์ประกอบ. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สุกัญญา สุรังษี, ลัดดา เหลืองรัตนมาศ และสรวงทิพย์ ภู่กฤษณา. (2562). การพัฒนาโปรแกรมทักษะชีวิตเพื่อเสริมสร้างความแข็งแกร่งในชีวิต สำหรับนักศึกษาพยาบาล. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 29(3), 194-204.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการเสริมสร้างสุขภาพ. (2565, 29 เมษายน). รายงานประจำปี 2564 สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.). https://www.thaihealth.or.th/?p=194176
อติญาณ์ ศรเกษตริน, อัจฉราวดี ศรียะศักดิ์, จุฬารัตน์ ห้าวหาญ และสุทธานันท์ กัลป์กะ. (2564). การศึกษาทักษะชีวิตของนักศึกษาพยาบาลวิทยาลัยพยาบาลพระจอมเกล้าจังหวัดเพชรบุรี. วารสารหัวหินเวชสาร, 1(1), 1-11.
Balaman, F., Bolat. Y., and Bas, M. (2018). A Comparison of Life Skill Levels between Students of Education Faculty and Students of Pedagogical Formation. European Journal of Education Studies, 4(5), 75-91.
Black, N., and Mullan, B. (2015). An intervention to decrease heavy episodic drinking in college students: the effect of executive function training. Journal of American college health, 63(4), 280–284. https://doi.org/10.1080/07448481.2014.990969
Buchert, L. (2014). Learning needs and life skills for youth: An introduction. Journal of Lifelong Learning, 60(2), 163-176. https://doi.org/10.1007/s11159-014-9431-3
Corey, G. (2022). Theory and practice of group counseling. (10thed.). Cengage Learning.
Fadum, E. A., Carlsen, E. O., Ramberg, M., Strand, L. A., Haberg, S. E., and Martinussen, M. (2021). Social and Life Skills in adolescents who have self -harmed: analysis of survey responses from a national sample of adolescents in Norway. BMJ open, 11(11), 1-8. https://doi.org/10.1136/bmjopen-2021-054707
Hough, M. (2014). Counseling skills and theory. (4thed.). Hodder Education an Hachette UK Company.
Haug, S., Paz Castro, R., Meyer, C., Filler, A., Kowatsch, T., and Schaub, M. P. (2017). A Mobile Phone-Based Life skills Training Program for Substance Use Prevention Among Adolescents: Pre-post Study on the Acceptance and Potential Effectiveness of the Program, Ready4life. JMIR MHEALTH AND UHEALT, 5(10), 1-14. https://doi.10.2196/mhealth.8474
Israngkul na Ayudthaya, P., Chavez, G. S., and Seelaungsawat, L. (2019). Enhancing the 21st Century Life Skills Of University Students Using Whole Brain Literacy, Experiential Learning Theory, And Appreciative Inquiry: An Action Research For Assumption University. The Scholar: Human Sciences, 11(2), 196-210. http://www.assumptionjournal.au.edu/index.php/Scholar/article/view/3479
Jacobs, E. E., et al,. (2015). Group counseling strategies and Skills (8th ed.). Cengage Learning.
Klein, R. H. (2008). Toward the establishment of evidence – based practices in group psychotherapy. International Journal of group psychotherapy, 58(4), 441-454. https://doi.org/10.1521/ijgp.2008.58.4.441
MacLeod, C., and Hayden, P. (2016). Skills for learning: a day in the life of a college student. Learning and Teaching in Higher Education: Gulf Perspectives, 13(2), 31-52. https://dx.doi.org/10.18538/lthe.v13.n2.243
Mohammadzadeh, M., Awang, H., Ismail, S., and Kadir Shahar H. (2019). Improving emotional health and self-esteem of Malaysian adolescents living in orphanages through Life Skills Education program: A multi-centre randomized control trial. PLoS ONE, 14(12), 1-18. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0226333
Moshki, M., Hassanzade, T., and Taymoori, P. (2014). Effect of Life Skills Training on Drug Abuse Preventive Behaviors among University Students. International journal of preventive medicine, 5(5), 577–583.
Norcross, J. C., and Goldfried, M. R. (Eds.). (2019). Handbook of psychotherapy integration (3rd ed.). Oxford University Press. https://doi.org/10.1093/med-psych/9780190690465.001.0001
Shulman, L. (2011). Dynamics and skills of group counseling. University at Buffalo (SUNY) Brooks/Cole, Cengage Learning
UNICEF. (2017, June 18). UNICEF for every child, Annual Report 2016. https://www.unicef.org/reports/unicef-annual-report-2016
Vergara-Torres, A. P., Ortiz-Rodríguez, V., Reyes-Hernandez, O., Lopez-Walle, J. M., Morquecho- Sánchez, R., and Tristán, J. (2022). Validation and the Life Factorial Invariance of Skills Ability Scale in Mexican Higher Education Students. Sustainability, 14(5), 1-13. https://doi.org/10.3390/su14052765
Williams, C., Neil, R., Cropley, B., Woodman, T., and Roberts, R. (2022). A systematic review of sport-based life skills programs for young people: The quality of design and evaluation methods. Journal of Applied Sport Psychology, 34(2), 409–435. https://doi.org/10.1080/10413200.2020.1792583
World Health Organization. (2020). Life skills education school handbook: prevention of noncommunicable diseases: introduction. https://iris.who.int/handle/10665/331948
Wrahatnolo, T., and Munoto. (2018). 21st centuries skill implication on educational system.
IOP Conference Series: Materials Science and Engineering (Online), 296(1), 6 p. https://dx.doi.org/10.1088/1757-899X/296/1/012036
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์เป็นของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
