การพัฒนาความสามารถของครูด้านการสร้างหลักสูตรภูมิปัญญาท้องถิ่นแบบบูรณาการ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาความสามารถด้านการสร้างหลักสูตรท้องถิ่นแบบบูรณาการ

2)ศึกษาความคิดเห็นเกี่ยวกับประโยชน์ของหลักสูตรท้องถิ่นแบบบูรณาการ กลุ่มเป้าหมายที่ศึกษา ประกอบด้วย นักศึกษาครูคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม และครูจากโรงเรียนวัดโบสถ์ โรงเรียนบ้านคลองตะเข้ และโรงเรียนวัดปรักรัก อำเภอกงไกลาส จังหวัดสุโขทัย จำนวน 37 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แบบทดสอบมีค่าความยากง่าย อยู่ระหว่าง 0.48 - 0.76 และค่าอำนาจจำแนก อยู่ระหว่าง 0.39 - 0.76 และมีค่าความเที่ยง เท่ากับ 0.85 ส่วนแบบสอบถามมีค่าความเที่ยงโดยวิธีการหาค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค เท่ากับ 0.92 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย (M) ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S)   และการวิเคราะห์เนื้อหา (Content analysis) ผลการวิจัยพบว่า 1) ความสามารถของนักศึกษาครู  และครูเกี่ยวกับหลักสูตรท้องถิ่น มีคะแนนหลังการพัฒนาสูงกว่าก่อนการพัฒนา และแนวทางในการนำภูมิปัญญาท้องถิ่นไปบูรณาการในกลุ่มสาระวิชามีดังนี้ โรงเรียนวัดปรักรัก เรื่อง การสานพัดจากไม้ไผ่ โรงเรียนบ้านคลองตะเข้ เรื่อง การสานตะกร้า และโรงเรียนวัดโบสถ์ เรื่อง การสานชะลอม 2) ความคิดเห็นของนักศึกษาครู และครูมีความคิดเห็นเกี่ยวกับประโยชน์ของหลักสูตรท้องถิ่น ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก

ผลการวิจัย พบว่า

1. ความสามารถของนักศึกษาครู และครูเกี่ยวกับหลักสูตรท้องถิ่น มีคะแนนหลังการพัฒนาสูงกว่าก่อนการพัฒนา และแนวทางในการนำภูมิปัญญาท้องถิ่นไปบูรณาการในกลุ่มสาระวิชามีดังนี้ โรงเรียนวัดปรักรัก เรื่อง การสานพัดจากไม้ไผ่ โรงเรียนบ้านคลองตะเข้ เรื่อง การสานตะกร้า และโรงเรียนวัดโบสถ์ เรื่อง การสานชะลอม
2. ความคิดเห็นของนักศึกษาครู และครูมีความคิดเห็นเกี่ยวกับประโยชน์ของหลักสูตรท้องถิ่น

ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก