การพัฒนาหลักสูตรส่งเสริมการอ่านภาษาจีนโดยใช้เกมเป็นฐาน สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยมีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อสร้างและหาดัชนีประสิทธิผลหลักสูตรส่งเสริมการอ่านภาษาจีนโดยใช้เกมเป็นฐาน สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 2) เพื่อศึกษาผลการอ่านภาษาจีนโดยใช้หลักสูตรส่งเสริมการอ่านภาษาจีนโดยใช้เกมเป็นฐาน สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 ซึ่งเป็นการวิจัยเชิงทดลองเบื้องต้นแบบแผนที่ใช้ในครั้งนี้ คือแบบกลุ่มเดียวทดสอบก่อนหลัง กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2565 โรงเรียนเทศบาล 7 (ศิรินาวินวิทยา) จำนวน 20 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) หลักสูตรฯ โดยมีค่า IOC อยู่ระหว่าง0.8 ถึง 1.0 2) คู่มือการใช้หลักสูตรฯ โดยมีค่า IOC อยู่ระหว่าง0.8 ถึง 1.0 และ 3) แบบทดสอบวัดการอ่านภาษาจีน โดยมีค่า IOC อยู่ระหว่าง 0.8 ถึง 1.0 ค่าความยากง่ายอยู่ระหว่าง 0.50 ถึง 0.75 ค่าอำนาจจำแนกอยู่ระหว่าง 0.51 ถึง 0.69 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและสถิติแบบทดสอบทีแบบไม่อิสระ (t-test dependent samples) ผลการวิจัยพบว่า
1) หลักสูตรส่งเสริมการอ่านภาษาจีนโดยใช้เกมเป็นฐาน สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 มี 7 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) ความเป็นมาและความสำคัญของหลักสูตร 2) หลักการของหลักสูตร 3) จุดมุ่งหมายของหลักสูตร 4) โครงสร้างเนื้อหาของหลักสูตร ประกอบด้วย 2 หน่วยการเรียนรู้ เรื่องสัทอักษรภาษาจีน และเรื่อง 我和你 (ฉันและคุณ) 5) กระบวนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ 6) สื่อ/แหล่งเรียนรู้ 7) การวัดและการประเมินผลหลักสูตร และ 8) เงื่อนไขการนำหลักสูตรไปใช้ ซึ่งมีค่าเฉลี่ยความเหมาะสมของหลักสูตรในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ( 𝑥̅= 4.61, S.D. = 0.56) คู่มือการใช้หลักสูตรในภาพรวมมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด ( 𝑥̅= 4.64, S.D. = 0.58) ผลการหาประสิทธิผลของหลักสูตรฯ มีค่าดัชนีประสิทธิผลอยู่ที่ 0.51. 2) นักเรียนที่เรียนด้วยหลักสูตรส่งเสริมการอ่านภาษาจีนโดยใช้เกมเป็นฐาน มีคะแนนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Downloads
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กฤดาภัทร สีหารี. (2561). มุมมองวิศวกรรมซอฟต์แวร์ต่อการเรียนรู้ด้วยเกมดิจิทัลสำหรับการศึกษาประเทศไทย 4.0. วารสารวิชาการพระจอมเกล้าพระนครเหนือ. 28(2): 477-488.
กุลิสรา จิตรชญาวณิช. (2565). การพัฒนาหลักสูตรฉบับฉับไว. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จิราภรณ์ เสืออินทร์. (2559). การพัฒนาทักษะความสามารถด้านการอ่านภาษาอังกฤษโดยการสอนแบบโฟนิกส์นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนบุญคุ้มราษฎร์บํารุง. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต (หลักสูตรและการสอน). มหาวิทยาลัยธรุกิจบัณฑิตย์.
ฉัตรฑริกา ยุทธิวัฒน์, และชิดชไม วิสุตกุล. (2565). การพัฒนาทักษะการฟังและการอ่านคำศัพท์ภาษาจีนใน YCT ระดับ 1 โดยใช้เกมของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วารสารครุศาสตร์ปิทรรศน์ฯ. 9(2): 103.
ณัฏฐา ผิวมา. (2564). การจัดการเรียนรู้โดยใช้เกมเป็นฐานด้วยบูรณาการเทคโนโลยีเกมคอมพิวเตอร์. กรุงเทพฯ: คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยสวนดุสิต.
ณัฐพล สุริยมณฑล. (2560). การสอนแบบโฟนิกส์เพื่อส่งเสริมการออกเสียงและความรู้คําศัพท์ภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต (หลักสูตรการสอนและเทคโนโลยีการเรียนรู้). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ดิฐภัทร บวรชัย. (2555). การพัฒนาหลักสูตรเสริมการสร้างทักษะชีวิตเพื่อป้องกันยาเสพติด สำหรับนักเรียนมัธยมศึกษา ตอนต้นโรงเรียนสังกัด กรุงเทพมหานคร. ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต (หลักสูตรและการสอน). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
ทิศนา แขมมณี. (2552). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นรรัชต์ ฝันเชียร. (2563). ทฤษฎีพหุปัญญาสู่การเข้าถึงอัจฉริยภาพของนักเรียนทุกคน. สืบค้นเมื่อ 28 มีนาคม 2566, จาก https://www.trueplookpanya.com/blog/content/78233/-blog-teaartedu-teaart-.
นุชจรีย์ สีแก้ว, และจิรายุ วงษ์สุตา. (2563). การพัฒนาการอ่านออกเสียงพยัญชนะภาษาจีนโดยใช้เกมบัตรคำ พยัญชนะ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนเทศบาล 2 วัดทุ่งสวน จังหวัดกำแพงเพชร. วารสารอักษรพิบูล. 1(1): 27-28.
ประภาพรรณ รักเลี้ยง. (2559). การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่นชุมชนวังทอง อำเภอวังทอง จังหวัดพิษณุโลก. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์. 11(33): 59-72.
พงษ์ประพันธ์ ตุ่นแจ้, และปริญญภาษ สีทอง. (2563). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมการเตรียมความพร้อมรับมือภัยพิบัติดินโคลนถล่มตามแนวคิดของเดวีส์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. วารสารมหาวิทยาลัยเวสเทริ์นมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 7(1): 143-153.
ภวิกา เลาหไพฑูรย์, และกมล โพธิเย็น. (2561). การสอนโดยใช้เกมเพื่อส่งเสริมความสามารถในการเขียนเลข 3 หลักของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา. วารสารบัณฑิตวิทยาลัยสวนดุสิต. 14(2): 157.
โรงเรียนเทศบาล 7 (ศิรินาวินวิทยา). (2564). รายวิชาภาษาจีนเสริม ประจำปีการศึกษา 2564. ลำปาง: ผู้แต่ง.
ลดาวัลย์ แย้มครวญ, และศุภกฤษฏิ์ นิวัฒนากูล. (2560). การใช้เกมเพื่อการเรียนรู้สำหรับส่งเสริมทักษะกระบวนการทาง คณิตศาสตร์ของ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วารสารวิทยาการและเทคโนโลยีสารสนเทศ. 7(1): 33-35.
วัลยา ธรรมอภิบาล. (2555). การพัฒนาหลักสูตรเสริมจิตสาธารณะ สำหรับนิสิตระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยทักษิณ วิทยาเขตสงขลา. ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต (การวิจัยและพัฒนาหลักสูตร). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
ศูนย์โลกสัมพันธ์ไทย. (2552). การเรียนการสอนภาษาจีนในประเทศไทย: ระดับอุดมศึกษา. สืบค้นเมื่อ 31 มีนาคม 2566, จาก http://www.thaiworld.org/th/thailand_monitor /answer.php?question_id=831.
สมพร หลิมเจริญ. (2552). การพัฒนาหลักสูตรเสริมเพื่อส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์สำหรับนักเรียนช่วงชั้นที่ 2. ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต (การวิจัยและพัฒนาหลักสูตร). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษากระทรวงศึกษาธิการ. (2551). แนวทางการพัฒนาการวัด และประเมินคุณลักษณะ อันถึงประสงค์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจำกัด.
หวัง เทียนซง. (2561). วิจัยเกี่ยวกับการสอนการออกเสียงภาษาจีนสำหรับนักเรียนชาวไทย. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. 13(1): 255.
Bostan, B. (2009). Player motivations: A psychological perspective. Retrieved on 22 January 2023, from https://www.researchgate.net/publication/220686151_Player_motivations_A_psychological_perspective.
Saylor, J. G., & Alexander, W. M. (1981). Curriculum Planning for Better Teaching and Learning. New York: Holt, Rinehart and Winston.
Taba, H. (1962). Curriculum: Theory and Practice. Javanovich: Harcourt Brace.
Tyler, R. W. (1969). Basic Principles of Curriculum and Instruction. Chicago: The University of Chicago Press.
