The Model Development of Blended Learning and Scaffolding Techniques to Enhance Computer Programming Capability of Rajabhat Rajanagarindra University Students

Main Article Content

Pipattra Simarojana
Duangporn Pupaka
Thipwimol Wangkaewhiran

Abstract

The objectives of this research were 1) to develop a blended learning model with scaffolding techniques for enhancing  computer programming capability of students at Rajabhat Rajanagarindra University, 2) to study the effect of the learning model, and 3) to study the satisfaction of the learners towards the developing model.  The sample consisted of 18 first-year students in computer programming languages ​​and algorithms. The sample and size obtained were purposively sampling. The intervention used were the learning plans, achievement tests, competency tests and satisfaction assessment forms. The data was analyzed by finding mean, standard deviation and T test for dependent samples.  The research findings follow:


            1) The learning model consisted of principles, objectives, processes, contents, measurements and evaluation. The model reflected the process of stimulating interest and motivating the lesson, building lesson value into learning objectives, reviewing the knowledge needed for the lesson, introducing new lessons and providing learning guidelines, putting learning into action, appreciating the work and providing feedback. In addition, the model provided learning assessments and had accuracy in applying knowledge creatively. The suitability of the model and the learning management plans were valued at the highest level. 2) The results of the learning model found that the pre-learning and post-learning achievements of the experimental group were higher than the before-learning scores at the statistical significance of .05 level and the ability to write computer programs was at a very good level. 3) Satisfaction with the learning style was at the highest level.

Article Details

How to Cite
Simarojana, P. ., Pupaka , D. ., & Wangkaewhiran, T. (2023). The Model Development of Blended Learning and Scaffolding Techniques to Enhance Computer Programming Capability of Rajabhat Rajanagarindra University Students. Education Journal Faculty of Education, Nakhon Sawan Rajabhat University, 6(3), 99–111. https://doi.org/10.2774.EDU2023.3.261536
Section
Research Articles

References

กมลวรรณ ตังธนากานนท์. (2559). การวัดและการประเมินทักษะการปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กิตติ เสือแพร, มีชัย โลหะการ, และปณิตา วรรณพิรุณ. (2559). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานด้วย การเรียนแบบปรับเหมาะร่วมกับเครือข่ายสังคมออนไลน์เพื่อส่งเสริมทักษะการคิดคำนวณและทักษะการเขียนโปรแกรมสำหรับนักศึกษาสาขาวิศวกรรมไฟฟ้า. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลอลงกรณ์ ในพระบรมชูปถัมภ์. 10(3): 1-13.

จินตวีร์ คล้ายสังข์. (2553). ผลของการเรียนแบบผสมผสานที่ใช้คอร์สแวร์ในรูปแบบที่ต่างกันที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทาง การเรียนรู้และความพึงพอใจของผู้เรียนระดับปริญญาบัณฑิตที่มีระดับความสามารถทางการเรียนรู้ต่างกันในรายวิชาโปรแกรมการเรียนการสอน ผ่านเว็บขั้นนำ. กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ทิศนา แขมมณี. (2562). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 23). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เทื้อน ทองแก้ว. (2563). การออกแบบการศึกษาในชีวิตวิถีใหม่ (Design-Based New Normal): ผลกระทบจาการแพร่ระบาด COVID-19. คุรุสภาวิทยาจารย์. 1(2): 1-10.

ธงชัย เส็งศรี. (2562). ผลการวิเคราะห์ข้อผิดพลาดของการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์เพื่อการศึกษาด้วยการเรียนเป็นกลุ่มแบบการจัดการกันเอง (SELF-ORGANIZED TEAMWORK: SOT) กรณีศึกษาการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์เพื่อการศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 21(3): 89-101.

บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาสน์.

พรสวรรค์ จันทะคัด. (2561). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างทักษะชีวิต สำหรับนักศึกษาวิชาชีพนอกระบบ. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (เทคโนโลยีเทคนิคศึกษา). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.

รัชณีวัลย์ อัครวิกรัย. (2562). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ที่บูรณาการเทคโนโลยีโลกเสมือนผสานโลกจริง เพื่อส่งเสริมความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณและการแก้ปัญหาสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต (หลักสูตรและการสอน). มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

วีระพงษ์ จันทรเสนา, และมานิตย์ อาษานอก. (2563). ผลการเรียนแบบผสมผสานโดยใช้โปรแกรมเชิงจินตภาพที่ส่งเสริมการคิดเชิงคำนวณ ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และความสามารถการเขียนโปรแกรม สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาที่ 4. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น. 6(2): 1-13.

ศิริรัตน์ เพ็ชร์แสงศรี. (2555). บทความปริทัศน์ การเรียนแบบผสมผสาน และการประยุกต์ใช้ Blended Learning and Its Applications. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม. 11(1): 1-5.

สรพงค์ สุขเกษม. (2560). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนผสมผสานรายวิชาคอมพิวเตอร์สารสนเทศขั้นพื้นฐานสำหรับนิสิตระดับปริญญาตรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (เทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา). มหาวิทยาลัยนเรศวร.

สริตา บัวเขียว. (2559). Scaffolding...ช่วยเสริมสร้างการพัฒนาการเรียนรู้อย่างไร. วารสารมนุษยสังคมปริทัศน์. 18(1): 1-15.

สุจิตตรา จันทร์ลอย. (2564). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานโดยใช้การออกแบบเป็นฐานร่วมกับเทคนิคสแคมเพอร์ เพื่อส่งเสริมความสามารถในการออกแบบนวัตกรรมการศึกษาสร้างสรรค์ของนักศึกษาครูมหาวิทยาลัยราชภัฏ. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (เทคโนโลยีการศึกษา). มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.

Bruner. (1963). The Process of Education. NewYork: Harvard University Press Vintage.

Vygotsky. (1978). Mind in society: The developmental of higher psychological process. Cambridge, MA: Harvard University Press.

Wood, D., Bruner, J., & Ross, G. (1976). The Role of Tutoring in Problem Solving. Journal of Child Psychology and Psychiatry. 17(2): 89-100.