การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้แบบผสมผสานร่วมกับเทคนิคสแกฟโฟลดิงสำหรับพัฒนาความสามารถในการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ของนักศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนารูปแบบการเรียนรู้แบบผสมผสานร่วมกับเทคนิคสแกฟโฟลดิง สำหรับพัฒนาความสามารถในการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์ 2) ศึกษาผลการใช้รูปแบบ การเรียนรู้ และ 3) ศึกษาความพึงพอใจของผู้เรียนที่มีต่อรูปแบบการเรียนรู้ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรี ชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์ ที่เรียนวิชาโปรแกรมภาษาคอมพิวเตอร์และอัลกอริทึมเบื้องต้น จำนวน 18 คน ได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้ แบบทดสอบผลสัมฤทธิ์ แบบวัดความสามารถ และแบบประเมินความพึงพอใจ ทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าทีกรณีกลุ่มตัวอย่างไม่เป็นอิสระต่อกัน ผลการวิจัยพบว่า
1) รูปแบบการเรียนรู้ประกอบด้วย หลักการ วัตถุประสงค์ กระบวนการ เนื้อหา การวัดและประเมินผล และผลที่ได้รับ โดยใช้กระบวนการกระตุ้นความสนใจและสร้างแรงจูงใจสู่บทเรียน สร้างคุณค่าของบทเรียนสู่จุดประสงค์การเรียนรู้ ทบทวนความรู้ที่จำเป็นต่อบทเรียน นำเสนอบทเรียนใหม่และให้แนวทางการเรียนรู้ ให้ลงมือปฏิบัติ ชื่นชมผลงานและให้ข้อมูลป้อนกลับ ประเมินผลการเรียนรู้ และสร้างความแม่นยำในการนำความรู้ไปใช้อย่างสร้างสรรค์ โดยความเหมาะสมของรูปแบบอยู่ในระดับมากที่สุด ผลการประเมินแผนการจัดการเรียนรู้ มีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด 2) ผลการใช้รูปแบบการเรียนรู้ พบว่า ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียนของกลุ่มทดลองมีคะแนนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และความสามารถในการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์อยู่ในระดับดีมาก 3) ผลความพึงพอใจต่อรูปแบบการเรียนรู้อยู่ในระดับมากที่สุด
Downloads
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กมลวรรณ ตังธนากานนท์. (2559). การวัดและการประเมินทักษะการปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กิตติ เสือแพร, มีชัย โลหะการ, และปณิตา วรรณพิรุณ. (2559). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานด้วย การเรียนแบบปรับเหมาะร่วมกับเครือข่ายสังคมออนไลน์เพื่อส่งเสริมทักษะการคิดคำนวณและทักษะการเขียนโปรแกรมสำหรับนักศึกษาสาขาวิศวกรรมไฟฟ้า. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลอลงกรณ์ ในพระบรมชูปถัมภ์. 10(3): 1-13.
จินตวีร์ คล้ายสังข์. (2553). ผลของการเรียนแบบผสมผสานที่ใช้คอร์สแวร์ในรูปแบบที่ต่างกันที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทาง การเรียนรู้และความพึงพอใจของผู้เรียนระดับปริญญาบัณฑิตที่มีระดับความสามารถทางการเรียนรู้ต่างกันในรายวิชาโปรแกรมการเรียนการสอน ผ่านเว็บขั้นนำ. กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิศนา แขมมณี. (2562). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 23). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เทื้อน ทองแก้ว. (2563). การออกแบบการศึกษาในชีวิตวิถีใหม่ (Design-Based New Normal): ผลกระทบจาการแพร่ระบาด COVID-19. คุรุสภาวิทยาจารย์. 1(2): 1-10.
ธงชัย เส็งศรี. (2562). ผลการวิเคราะห์ข้อผิดพลาดของการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์เพื่อการศึกษาด้วยการเรียนเป็นกลุ่มแบบการจัดการกันเอง (SELF-ORGANIZED TEAMWORK: SOT) กรณีศึกษาการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์เพื่อการศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 21(3): 89-101.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาสน์.
พรสวรรค์ จันทะคัด. (2561). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างทักษะชีวิต สำหรับนักศึกษาวิชาชีพนอกระบบ. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (เทคโนโลยีเทคนิคศึกษา). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
รัชณีวัลย์ อัครวิกรัย. (2562). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ที่บูรณาการเทคโนโลยีโลกเสมือนผสานโลกจริง เพื่อส่งเสริมความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณและการแก้ปัญหาสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต (หลักสูตรและการสอน). มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
วีระพงษ์ จันทรเสนา, และมานิตย์ อาษานอก. (2563). ผลการเรียนแบบผสมผสานโดยใช้โปรแกรมเชิงจินตภาพที่ส่งเสริมการคิดเชิงคำนวณ ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และความสามารถการเขียนโปรแกรม สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาที่ 4. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น. 6(2): 1-13.
ศิริรัตน์ เพ็ชร์แสงศรี. (2555). บทความปริทัศน์ การเรียนแบบผสมผสาน และการประยุกต์ใช้ Blended Learning and Its Applications. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม. 11(1): 1-5.
สรพงค์ สุขเกษม. (2560). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนผสมผสานรายวิชาคอมพิวเตอร์สารสนเทศขั้นพื้นฐานสำหรับนิสิตระดับปริญญาตรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (เทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา). มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สริตา บัวเขียว. (2559). Scaffolding...ช่วยเสริมสร้างการพัฒนาการเรียนรู้อย่างไร. วารสารมนุษยสังคมปริทัศน์. 18(1): 1-15.
สุจิตตรา จันทร์ลอย. (2564). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานโดยใช้การออกแบบเป็นฐานร่วมกับเทคนิคสแคมเพอร์ เพื่อส่งเสริมความสามารถในการออกแบบนวัตกรรมการศึกษาสร้างสรรค์ของนักศึกษาครูมหาวิทยาลัยราชภัฏ. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (เทคโนโลยีการศึกษา). มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
Bruner. (1963). The Process of Education. NewYork: Harvard University Press Vintage.
Vygotsky. (1978). Mind in society: The developmental of higher psychological process. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Wood, D., Bruner, J., & Ross, G. (1976). The Role of Tutoring in Problem Solving. Journal of Child Psychology and Psychiatry. 17(2): 89-100.
