The effects of STEM education-based learning experience on problem-solving abilities of pre-school children
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were to compare the problem-solving abilities of early childhood students before and after having undergone the STEM education-based learning experience, and to compare their problem-solving abilities against the 70% criterion of the total scores. The sample group consisted of 17 second-year early childhood students, in the second semester of the 2019 academic year at Bann Takob School under Chainat Primary Educational Service Area, which obtained by using the cluster sampling method. The research instruments consisted of the STEM education-based lesson plans and the situational problem-solving ability assessment. The data were statistically analyzed for mean, standard deviation, and Wilcoxon signed-rank test. The research results revealed that the students’ problem-solving abilities after having undergone the STEM education-based learning experience were higher. It was also found that their mean scores on the problem-solving ability were higher that 70% criterion, which was statistically significant at the .05 level.
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: คุรุสภาลาดพร้าว.
เกตุมณี เหมรา. (2559). การจัดกิจกรรมสะเต็มศึกษาเรื่องของดีเมืองร้อยเอ็ดเพื่อพัฒนาความสามารถในการแก้ปัญหาของเด็กปฐมวัย. (ปริญญานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์).
จุฬารัตน์ ธรรมประทีป. (2560). การพัฒนาวิชาชีพครูแบบร่วมมือเรื่อง STEM สำหรับครูปฐมวัย. วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ., 10(2), 35-53.
ฉัตรศิริ ปิยะพิมลสิทธิ์. (2562). การพัฒนาแบบวัดความรู้สึกเชิงจำนวน สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาราชบุรี เขต 1. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 6(3), 118-129.
ชลาธิป สมหิโต. (2560). การจัดประสบการณ์การเรียนรู้ตามแนวคิดสะเต็มศึกษาในระดับการศึกษาปฐมวัย. วารสารศาสตร์ปริทัศน์, 30(2), 102-111.
ช่อทิพย์ มารัตนะ และวาสนา กีรติจำเริญ. (2561). การศึกษาผลการเรียนรู้วัสดุและสมบัติของวัสดุของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 จากการจัดการเรียนรู้สะเต็มศึกษา. วารสารชุมชนวิจัยมหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา, 12(3), 149-162.
บุญชม ศรีสะอาด. (2559). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: วีริยาสาส์น.
เบญจกาญจน์ ใส่ละม้าย. (2559). การพัฒนาความคิดสร้างสรรค์สำหรับเด็กปฐมวัยโดยผ่านการจัดประสบการณ์การเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษาเรื่องอาชีพในท้องถิ่นจังหวัดสงขลา. วาสารวิทยบริการ, 26(2), 104-110.
ประพันศิริ สุเสารัจ. (2560). การพัฒนาการคิด. กรุงเทพฯ: เทคนิคพริ้นติ้ง.
ประสาท เนืองเฉลิม. (2561). สะเต็มศึกษากับสไตส์การเรียนรู้ตามแนวคิด Kolb. วารสารการวิจัยเพื่อพัฒนาชุมชน. มนุษศาสตร์และสังคมศาสตร์, 11(2), 11-17.
ปิยพร ค้าสุวรรณ และชลาธิป สมาหิโต. (2558). ผลการจัดกิจกรรมสะเต็มศึกษาสำหรับเด็กปฐมวัยที่มีต่อความสามารถในการคิดแก้ปัญหา. วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์, 30(3), 175-185.
โรงเรียนบ้านหนองตะขบ. (2561). ประกันคุณภาพพัฒนาการคุณภาพการศึกษา 2561. ชัยนาท: ชัยนาทการพิมพ์.
วศิณีย์ อิศรเสนา ณ อยุธยา. (2560). เรื่องน่ารู้เกี่ยวกับสะเต็มศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติพ.ศ. 2560-2579. สืบค้นจาก http://backoffice.onec.go.th/uploaded/Outstand/2017-EdPlan60-79.pdf
สุพรรณี ชาญประเสริฐ. (2559). สะเต็มศึกษากับการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. นิตยาสาร สสวท., 43(192), 14-17.
อุไรวรรณ ภูจ่าพล. (2561). การศึกษาผลการเรียนรู้หน่วยการเรียนรู้ไฟฟ้าของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่ได้รับจัดการเรียนรู้สะเต็มศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา, 12(1), 243-250.