ผลของการใช้รูปแบบการเรียนการสอนพิกเจอร์เวิร์ดที่มีต่อความสามารถใน การเรียนรู้คำศัพท์และการเขียนเชิงสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3
คำสำคัญ:
รูปแบบการเรียนการสอนพิกเจอร์เวิร์ด, การเรียนรู้คำศัพท์, การเขียนเชิงสร้างสรรค์บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบความสามารถในการเรียนรู้คำศัพท์ก่อนและหลังเรียนของนักเรียนกลุ่มทดลองที่เรียนรู้ด้วยรูปแบบการเรียนการสอนพิกเจอร์เวิร์ด 2) เปรียบเทียบความสามารถในการเรียนรู้คำศัพท์หลังเรียนของนักเรียนกลุ่มทดลองที่เรียนรู้ด้วยรูปแบบการเรียนการสอนพิกเจอร์เวิร์ดกับนักเรียนกลุ่มควบคุมที่เรียนรู้แบบปกติ 3) เปรียบเทียบความ สามารถในการเขียนเชิงสร้างสรรค์ก่อนและหลังเรียนของนักเรียนกลุ่มทดลอง 4) เปรียบเทียบความสามารถในการเขียนเชิงสร้างสรรค์หลังเรียนของนักเรียนกลุ่มทดลองกับนักเรียนกลุ่มควบคุม และ 5) ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนกลุ่มทดลองที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ด้วยรูปแบบการเรียนการสอนพิกเจอร์เวิร์ด กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยรามคำแหง (ฝ่ายประถม) ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2563 จำนวน 70 คน แบ่งออกเป็นกลุ่มทดลองที่เรียนรู้ด้วยรูปแบบการเรียนการสอนพิกเจอร์เวิร์ด จำนวน 35 คน และกลุ่มควบคุมที่เรียนรู้แบบปกติ จำนวน 35 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย 1) แผนการจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบการเรียนการสอนพิกเจอร์เวิร์ดและแผนการจัดการเรียนรู้แบบปกติ จำนวน 4 แผน 2) แบบทดสอบวัดความสามารถในการเรียนรู้คำศัพท์ 3) แบบทดสอบวัดความสามารถในการเขียนเชิงสร้างสรรค์ และ 4) แบบประเมินความพึงพอใจที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ด้วยรูปแบบการเรียนการสอนพิกเจอร์เวิร์ด วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าทีแบบกลุ่มอิสระ (Dependent Samples t-test) และกลุ่มไม่อิสระ (Independent Samples t-test) ผลการวิจัยมี ดังนี้ 1. นักเรียนกลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยความสามารถในการเรียนรู้คำศัพท์หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. นักเรียนกลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยความสามารถในการเรียนรู้คำศัพท์หลังเรียนสูงกว่านักเรียนกลุ่มควบคุมที่เรียนรู้แบบปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3. นักเรียนกลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยความสามารถในการเขียนเชิงสร้างสรรค์หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 4. นักเรียนกลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยความสามารถในการเขียนเชิงสร้างสรรค์หลังเรียนสูงกว่านักเรียนกลุ่มควบคุมที่เรียนรู้แบบปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 5. นักเรียนกลุ่มทดลองมีความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนรู้ด้วยรูปแบบการเรียนการสอนพิกเจอร์เวิร์ด โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
เอกสารอ้างอิง
นวลทิพย์ เพิ่มเกษร. (2553). คำ: ปัจจัยสำคัญในการเขียน. วารสารวรรณวิทัศน์. 10, 94-106.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ. (2562). การทดสอบทางการศึกษาระดับชาติขั้นพื้นฐาน ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. เข้าถึงได้จาก https://www.niets.or.th/th/catalog/view/2989. 2 ธันวาคม 2563.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). มาตรฐานการศึกษาของชาติ พ.ศ. 2561. กรุงเทพฯ: 21 เซ็นจูรี่.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2552). ตัวชี้วัด และสาระการเรียนรู้แกนกลางกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทยตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
Appleman, D. (2013). Teaching in the dark: The promise and pedagogy of creative writing in prison. English Journal, 102(4), 24-30.
Bangun, N. S. (2015). The effect of using Picture Word Inductive Model (PWIM) on students’ achievement in writing narrative text. Undergraduate thesis, UNIMED: State University of Medan.
Boroushaki, N & Lee-Luan, Ng. (2016). Critical thinking ability and vocabulary learning strategy use: The case of EFL learners in an ESL context. Journal of Language and Translation, 6(1), 1-16.
Calhoun, E. F. (1999). Teaching beginning reading and writing with the picture word inductive model. Virginia: ASCD.
Consiglio, J. A. (2018). The effectiveness of the keyword method on foreign language vocabulary for students with learning disabilitiles. Ed. D. New Jersey: Rowan University.
Dobao, A. F. (2014). Vocabulary learning in collaborative tasks: A comparison of pair and small group work. Language Teaching Research, 18(4), 497–520.
Drewry, R. S. (2015). Selecting vocabulary for interactive read-alouds: six intermediate literacy collaborative teachers’ choices. Ph.D. Ohio: The Ohio State University.
Graham, S. et al. (2012). Teaching elementary school students to be effective writers: A practice guide (NCEE 2012-4058). Washington, DC: National Center for Education Evaluation and Regional Assistance, Institute of Education Sciences, U.S. Department of Education.
Hamzah, A. (2018). Picture Word Inductive Model (PWIM) in vocabulary learning. EEAL Journal (English Education and Applied Linguistics), 1(2), 138-141.
Hemphill, L & Tivnan, T. (2008). The importance of early vocabulary for literacy achievement in High-Poverty Schools. Journal of Education for Students Placed at Risk, 13, 426–451.
Hidayard, F. (2017). Teaching writing descriptive text by using Picture Word Inductive Model (PWIM) to the eighth grade students of SMP Negeri 2 Lawang Wetan in Musi Banyuasin. ELTE Journal, 5(1), 87-98.
Joyce, B; Weil, M & Calhoun, E. (2015). Model of Teaching. New Jersey: Person.
Maskor, Z. M & Baharudin, H. (2016). Receptive vocabulary knowledge or productive vocabulary knowledge in writing skill, which one important?. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 6(11), 261-271.
Nurani, S & Rosyada, A. (2017). Implemented PWIM in developing students’ communicative competence of SMK Islam Wijaya Kusuma Jakarta. Lingua Cultura, 11(1), 25-30.
Pushpanathan, T. (2017). The impact of using picture in the classroom for vocabulary enrichment: A meta-analysis” AGU International. Journal of Research in Social Sciences & Humanities, 5, 164-168.
Sari, F. (2018). A comparative study between Picture Word Inductive Model (PWIM) and Memorization Learning Model to teach vocabulary at seventh grade MTsN 3 Boyolali in the academic year 2018/2019. B.Ed, Jawa Tengah: the state Islamic institute of Surakarta.
Trilling, B & Fadel, C. (2009). 21st century skill: Learning for life in our times. San Francisco. Jossey-Bass.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความทุกบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร ถือว่าเป็นลิขสิทธิ์ของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
