วัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตยของประชาชน ในเขตเทศบาลเมืองวังสะพุง จังหวัดเลย

ผู้แต่ง

  • พระนิทัศน์ วงศ์วังเพิ่ม มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตศรีล้านช้าง จ.เลย

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

                การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับวัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตยของประชาชนในเขตเทศบาลเมืองวังสะพุง จังหวัดเลย และ 2) เปรียบเทียบภูมิหลังที่แตกต่างกันของประชาชนกับวัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตยของประชาชนในเขตเทศบาลเมืองวังสะพุง จังหวัดเลย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย กำหนดมาจากประชากรในเขตเทศบาลเมืองวังสะพุง ได้ขนาดกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 390 คน โดยคำนวณหาขนาดตัวอย่างจากตารางสำเร็จรูปของทาโรยามาเน่ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามที่มีระดับความเชื่อมั่น เท่ากับ 0.831 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์เปรียบเทียบวัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตย จำแนกตาม เพศ อายุ รายได้ และระดับการศึกษาของประชาชน ใช้สถิติทดสอบค่าที (Independent t-test) และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One way ANOVA) ที่ระดับนัยสำคัญ .05 ผลการวิจัยพบว่า 1) วัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตยของประชาชนในเขตเทศบาลเมืองวังสะพุง จังหวัดเลย โดยรวมอยู่ในระดับสูง เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า มีวัฒนธรรมการเมืองแบบประชาธิปไตยในระดับสูงที่สุด จำนวน 1 ด้าน ระดับสูงจำนวน 4 ด้าน และระดับปานกลาง จำนวน 3 ด้าน เรียงลำดับตามค่าคะแนนเฉลี่ยจากมากไปหาน้อย 3 ลำดับแรก ได้แก่ ด้านจิตสำนึกในหน้าที่พลเมืองของตนเอง  รองลงมาคือ ด้านการมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางการเมือง และด้านความเชื่อมั่นศรัทธาต่อหลักการปกครองระบอบประชาธิปไตย ส่วนด้านที่มีค่าคะแนนเฉลี่ยต่ำสุด คือ ด้านจิตใจไม่ฝักใฝ่เผด็จการ และ 2) เปรียบเทียบภูมิหลังที่แตกต่างกันของประชาชนกับวัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตยของประชาชนในเขตเทศบาลเมืองวังสะพุง พบว่า ประชาชนที่มีเพศ อายุ และรายได้ที่แตกต่างกันมีวัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตยไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แต่ประชาชนที่มีระดับการศึกษาแตกต่างกันมีวัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตยแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

เอกสารอ้างอิง

เอกสารอ้างอิง
หนังสือ
บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูล. (2555). การพัฒนาและตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือวิจัย : คุณสมบัติการวัดเชิงจิตวิทยา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรอัมรินทร์ พรหมเกิด. (2558). วัฒนธรรมทางการเมืองของประชาชนกับการพัฒนาประชาธิปไตย. รัฐสภาสาร, 63 (11), 9-33
พรอัมรินทร์ พรหมเกิด. (2557). สังคมวิทยาการเมือง. พิมพ์ครั้งที่ 1. ขอนแก่น : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ประมวล รุจนเสรี. (2551). ปฏิวัติวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: พรรคประชามติ.
สุรชัย ศิริไกร. (2550). “การพัฒนาประชาธิปไตยไทยโดยปราศจากการเปลี่ยนแปลง วัฒนธรรมและจริยธรรมทางการเมือง” ใน อรทัย ก๊กผล และ ธีรพรรณ ใจมั่น. บรรณาธิการ. เอกสารประกอบการประชุมวิชาการ วัฒนธรรมทางการเมือง จริยธรรม และการปกครอง. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์การพิมพ์แก่นจันทร์.
สมบัติ ธำรงธัญวงศ์. (2548). การเมือง : แนวคิดและการพัฒนา. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์เสมาธรรม.
ยุทธ ไกยวรรณ์.( 2546) สถิติเพื่อการวิจัย.กรุงเทพฯ : ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ
ลิขิต ธีรเวคิน. (2529). วัฒนธรรมทางการเมืองและการกล่อมเกลา เรียนรู้ทางการเมือง. กรุงเทพฯ :
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิสุทธิ์ โพธิ์แท่น. (2547). หน่วยที่ 14 การบริหารราชการแผ่นดินกับจิตวิญาณประชาธิปไตย.ในประมวลชุดวิชา
การเมืองการปกครอง สาขาวิชารัฐศาสตร์. นนทบุรี : สุโขทัยธรรมาธิราช.


วารสาร
ณัฐพงษ์ ใบยา (2557 ). วัฒนธรรมประชาธิปไตยทางการเมืองของผู้นำท้องถิ่นอำเภอท่าวังผา จังหวัดน่าน วารสารการเมือง การ
บริหาร และกฎหมาย ปีที่ 6ฉบับที่ 3
วิทยานิพนธ์
ณัฐกฤตา ชัยชิตาทร. (2557). วัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตยในวิถีของประชาชนในพื้นที่องค์การ
บริหารส่วนตำบลทับน้ำ อำเภอบางประหัน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญา
รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
ทรงกต พิลาชัย .(2552). วัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตยของข้าราชการเรือนจำ จังหวัด
มหาสารคาม. ปริญญาค้นคว้าอิสระรัฐศาสตรมหาบัณฑิต มหาสารคาม : วิทยาลัยการเมือง
การปกครอง มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อาทิตย์ ชูชัย. (2554). วัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตยของนักศึกษา มหาวิทยาลัยมกุฎราชวิทยาลัย. การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการเมืองการปกครอง บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สุวรรณา ศิริพันธ์. (2557). วัฒนธรรมทางการเมืองของคนไทยในชนบทภาคใต้ กรณีศึกษาจังหวัดตรัง. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการเมืองการปกครอง, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
วิฑูรย์ วีรศิลป์.(2556). วัฒนธรรมทางการเมืองของหัวหน้าส่วนราชการจังหวัดเพชรบูรณ์. รายงานการวิจัย ยุทธศาสตร์การพัฒนาตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ หมาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-01-02

รูปแบบการอ้างอิง

วงศ์วังเพิ่ม พ. (2020). วัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตยของประชาชน ในเขตเทศบาลเมืองวังสะพุง จังหวัดเลย. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 16(75), 26–35. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/SNGSJ/article/view/125996

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย